Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που κάποιοι (παρά τις ρητές οδηγίες) επέλεξαν να κάνουν του κεφαλιού τους και βρέθηκαν να αγνοούνται μεσούσης της κακοκαιρίας
Για την διάσωσή τους κινητοποιήθηκαν: Κλιμάκιο της ΕΜΑΚ, της Πυροσβεστικής, του Δήμου Βελβεντού, κλιμάκιο της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης και του ΕΟΣ που κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για τον εντοπισμό δύο ορειβατών/περιπατητών που έχασαν τον προσανατολισμό τους μέσα στην χιονοθύελλα.
Και οι πιο αρχάριοι να ήταν, σίγουρα θα διδάχθηκαν όσα χρειάζεται κάποιος ώστε «να περπατάει στα βουνά μας με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια».
Μία «ξεροκεφαλιά» με μεγάλο κόστος τόσο ψυχολογικό όσο και οικονομικό. Ποιος θα το πληρώσει;
Τελικά ρε παιδιά, υπάρχει σωτηρία; Υπάρχει προοπτική να κάνουμε ένα βήμα μπροστά σε αυτή τη χώρα με λογικές του παραλόγου που προκαλούνε την τύχη μας;
Άντε να συνέλθουμε λίγο, άντε.
«κάλπικη λίρα»
Σήμερα συνάντησα έναν στα Κομνηνά Εορδαίας προσγειώθηκε