Τουρκία & Ε.Ε (γράφει ο Ρουσσάκης Σαρ. Πολυχρόνης)
-Ο τέως Τούρκος Πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στις
δηλώσει στην εφημερίδα
την δημοκρατία, όπως απαιτούν οι Ευρωπαίοι, τότε θα διαλυθούμε και
αυτό δεν πρόκειται να γίνει*! Ήταν η χρονιά που η Τουρκία υπέγραψε
*Σύμφωνο Τελωνειακής Ένωσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε)*!
-Είναι αλήθεια και καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η λειτουργία της κατ΄
επίφαση δημοκρατίας στην γείτονα χώρα, ακόμη και μέχρι σήμερα, απέχει
παρασάγγας των βασικών αρχών και αξιών της πραγματικής τοιαύτης, καθώς
στην Τουρκία, η πολιτική διοίκηση ασκείται κατ΄ ευφημισμό δημοκρατικά
από την μονοπρόσωπη ισχύ του Προέδρου, του οποίου η απόλυτη εξουσία
είναι αδιαμφισβήτητη.
-Από την άλλη, είναι γνωστό ότι η πολυδιάστατη, πολύμορφη και
πολυσχιδής εθνολογική σύνθεση της χώρας, αποδίδει και ανάλογα
χαρακτηριστικά και στοιχεία στην εθνική συνισταμένη της ταυτότητας
της. Εθνολογική μελέτη, ανέδειξε περίπου
δημογραφική της σύνθεση, ενώ στατιστική έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
κατέγραψε ότι ο πληθυσμός της, πέραν της κυρίαρχης τουρκικής
εθνότητας, εκτιμάται ότι περιλαμβάνει
άλλους τόσους Αλεβίτες μουσουλμάνους,
ατόμων αραβικής καταγωγής. Αυτό λοιπόν το μωσαϊκό των εθνοτήτων και
φυλών, καθιστά δύσκολη την ανάπτυξη κοινής εθνικής συνείδησης. Η
Τουρκία λοιπόν, εκτός από την προβληματική πολυσύνθετη εθνολογική της
σύνθεση και υπόσταση, διέρχεται και άλλες πολλαπλές διαχρονικές
κρίσεις.
-ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ, πρώτ΄ απ΄ όλα. Ο Πρόεδρος της, στην προσπάθεια του
να ξεπεράσει τον κεμαλισμό και το είδωλο του πατέρα των Τούρκων *Κεμάλ
Ατατούρκ*, στην φιλοδοξία του να θεωρηθεί ο ίδιος ως ο νέος
αναθεωρητικός ηγέτης της χώρας και ο σύγχρονος αναμορφωτής της
Τουρκίας, συμπεριφέρεται πολιτικά, συχνά πυκνά, δίκην παλιρροιακού
φαινομένου, άλλοτε υπερφίαλα εθνικιστικά, εξ ανάγκης γαρ, λόγω του
πολιτικού του συνεταίρου, άλλοτε επαίρεται της καταγωγής του σαν να
είναι το μόνο σύγχρονο καθαρό υβρίδιο της οσμανικής γνήσιας τουρκικής
φυλής, ενίοτε δηλώνει ο εκφραστής και μόνος θεματοφύλακας των
κεμαλικών αξιών και αρχών και φυσικά, δεν ξεχνά με μισαλλοδοξία να
καυχιέται ότι είναι ο φύλακας άγγελός των Μουσουλμάνων του κόσμου!
-ΚΡΙΣΗ ΑΞΙΩΝ, ακολούθως. Παρά τις διαχρονικές προσπάθειες, ο
κοινωνικός εκσυγχρονισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο και συχνά φαίνεται πως
ο Ευρωπαϊκός της προσανατολισμός ανακόπτεται από τον “ισλαμικό
αναχρονισμό”. Η σιαγόνες μιας μέγγενης σφίγγουν την χώρα και τον
Πρόεδρο της! Από την μια οι ευρωπαϊκοί εταίροι απαιτούν και θα ήθελαν
την Τουρκία στην Ε.Ε, αλλά μάλλον, κάτω από ένα ειδικό καθεστώς. Την
είσοδο της χώρας στην Ε.Ε την επιδιώκουν οι κεμαλικής ιδεολογίας
πολίτες και πολιτικοί, δηλαδή οι υπέρμαχοι των δυτικών αξιών και
μεταρρυθμίσεων, οι πολέμιοι δηλαδή της καθυστέρησης και της
οπισθοδρόμησης, που συνδέεται με το Ισλάμ. Στην απέναντι όχθη
βρίσκεται η κοινωνία της γείτονας χώρας και όλοι εκείνοι που είναι
βαθιά Ισλαμιστές, που δεν αποδέχονται εύκολα τις προοδευτικές τάσεις
και αξιώσεις για αλλαγές στην Τουρκία, καθ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση
της Δύσης και του ευρωπαϊκού κόσμου.
-ΚΡΙΣΗ ΠΑΘΟΓΕΝΏΝ ΔΙΛΗΜΜΑΤΩΝ, συνδεδεμένες με την υπαρξιακή της
υπόσταση, καθότι, είναι μια χώρα, που πρέπει να απαρνηθεί την αρχή ότι
το “Κοράνι” είναι συνυφασμένο με την πολιτική αρχή, την κρατική
εξουσία και την υπόσταση της ίδιας της πατρίδας. Πρέπει δηλαδή κάποτε,
να επέλθει ο διαχωρισμός του θρησκευτικού νόμου και του κράτους, κατά
τρόπο που η θεοκρατία να μην συνιστά στοιχείο του νέου μεταμορφωμένου
δυτικού προσανατολισμού κράτους, με άλλα λόγια, ενός ευρωπαϊκού
κράτους ανεξιθρησκείας. Ο εξευρωπαϊσμός λοιπόν της Τουρκίας,
προϋποθέτει να απογαλακτιστεί από τις παλαιές δομικές πολιτικές της
παθογένειες και ιδιαίτερα από τον Οθωμανισμό του παρελθόντος. Οι
ευρωπαίοι εταίροι, δεν αρνούνται λοιπόν την είσοδο της Τουρκίας στην
Ε.Ε, αλλά θέτουν επιπλέον και άλλες ουσιώδεις προϋποθέσεις, όπως:
και να αποσύρει το
θάλασσας και να σταματήσει κάθε παραβατική συμπεριφορά στο Αιγαίο.
αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων, να αποσύρει τα στρατεύματα
κατοχής από την βόρεια Κύπρο, μιας χώρας κράτους μέλους της Ε.Ε.
επιλύσει θέματα των Αλεβιτών, των Εβραίων και άλλων μειονοτήτων της
χώρας, κ.λ.π!
πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος, ήτοι ισηγορία, ισοπολιτεία,
ισονομία, ελεύθερη έκφραση προφορικά ή γραπτά, κ.λ.π.
-Φυσικά, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι, η Ε.Ε, θέτει θέματα τα οποία
είναι
συμφωνεί μεν στην ένταξη της στην Ευρωπαϊκή αγκαλιά, ουσιαστικά όμως
της κλείνει την πόρτα κατάμουτρα με αιτιάσεις που δικαιολογούν την
σκέψη ότι, *όσο ισχυρή είναι η θέληση της Τουρκίας να ενταχθεί πλήρως
στην Ε.Ε, άλλο τόσο αδύνατη είναι η πιθανότητα να την κάνει η Ε.Ε,
πλήρες μέλος της*.
-Ας θυμηθούμε επίσης, ότι η Τουρκία από το
μέλος της Ε.Ε, ενώ το
Τον Δεκέμβριο του
στην Σύνοδο του Ελσίνκι, να αποδώσει στην Τουρκία το καθεστώς της
*υποψήφιας προς ένταξη χώρας*, κάτι όμως που μέχρι σήμερα δεν έγινε,
γιατί οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις δεν άρχισαν ποτέ, εξ΄ αιτίας των
λόγων και αιτιών, που προαναφέρθηκαν παραπάνω, φυσικά και για πολλούς
άλλους.
Ρουσσάκης Σαρ. Πολυχρόνης
Πρόσφυγας αδικοχαμένων πατρίδων
Έλλην το γένος, Μακεδνός
Πατριώτης κατά το ήθος
Σκεπτόμενος κατά το έθος
Χριστιανός Ορθόδοξος
(
Πως σας φάνηκε το άρθρο;
+1
+1
+1
Μανώλης Κοττάκης (χθεσινό άρθρο του στην “ΕΣΤΙΑ”: …. Χωρίς ἑνοποιητικό παράγοντα ἡ Τουρκία μπορεῖ στό μέλλον νά διαμελιστεῖ σέ τρία κράτη, στήν εὐρωπαϊκή Τουρκία μέ πρωτεύουσα τήν Κωνσταντινούπολη, στήν Τουρκία τῆς Ἀνατολίας μέ πρωτεύουσα τήν Ἄγκυρα καί στό Κουρδιστάν ….