Της εκστρατείας του αφορμή ήταν η Ελένη
που με τον Πάρι κλέφτηκε, στην Τροία πλέον μένει
δέκα χρονάκια έζησε γεμάτα εμπειρίες
την Πηνελόπη άφησε μέσα στις απειρίες.
Ο Οδυσσέας έκανε τον Δούρειο τον Ίππο
τους Τρώες παραπλάνησε για της ειρήνης χτύπο
τους Έλληνες τους ήρωες έχωσε στην κοιλιά του
την Τροία λεηλάτησε με την ανεμελιά του.
Ο δρόμος της επιστροφής στην όμορφη Ιθάκη
απόφαση ήταν τρανή παρόλο που ΄ταν ράκη
ο Οδυσσέας βασιλιάς με τους πολεμιστές του
κίνησε τα καράβια του κι ας ήταν οι ληστές του.
Λήστεψαν γυναικόπαιδα στη λήξη του πολέμου
σκότωσαν, λεηλάτησαν – τι το ‘θελανε, πε μου-
θύμωσαν τότε οι θεοί κι έβαλαν τιμωρία
δεκάχρονη επιστροφή για κείνη τη μωρία.
Οι Λωτοφάγοι, Κύκλωπες, εμπόδια μεγάλα
Πολύφημος, ο Αίολος και γεγονότα άλλα
αυτόνε δεν τον λύγισαν, παντού επαγρυπνούσε
πολύ περιπλανήθηκε κι όλους τους οδηγούσε.
Μέσα στ’ ασκί του Αίολου, δεμένοι οι αέρηδες
απ’ τους συντρόφους άνοιξαν – πόσο χασομέρηδες-
άπληστοι που νομίσανε δώρα θεού θα βρούνε
μα δεν φαντάστηκαν ποτέ ζημίες να υποστούνε.
Ο Αίολος δεν έδωσε μια ευκαιρία άλλη
κι έτσι περιπλανήθηκαν μέσα στην παραζάλη
ναύτες κι ο Οδυσσέας μας με δώδεκα καράβια
μον’ το δικό του σώθηκε, λίστα νεκρών μακάβρια.
Δεν λύγισε στη μάγισσα που Κίρκη τη ελέγαν
σε ζώα μεταμόρφωνε ανθρώπους – δεν το λέγαν –
μα η δύναμη του ήρωα που είχε στο μυαλό
έμεινε ανεπηρέαστη, του βγήκε σε καλό.
Η Κίρκη δεν τον άγγιξε γιατί τον ερωτεύτηκε
τα μάγια όλα έλυσε, τον έρωτά του γεύτηκε
κι ύστερα τον βοήθησε να φύγει από κει
αφού στα σπλάχνα κράτησε του ήρωα το παιδί.
Απ’ τις Σειρήνες ξέφυγε δεμένος στο κατάρτι
σ’ εκείνες δεν ενέδωσε στης γοητείας του πάρτι
ξέφυγε απ’ τη Χάρυβδη, επίσης και τη Σκύλλα
δίχως την απογύμνωση μες στης ψυχής τα φύλλα.
Και με τη Νύμφη Καλυψώ χρόνια επτά καθόταν
αθάνατο του έταξε μαζί της να γινόταν
μα θέλησε το πνεύμα του δρόμο για επιστροφή
ευθύς στην Ιθάκη έφτασε να μη καταστραφεί.
Εκεί αυτόν περίμεναν μνηστήρες, προσωπεία
διεκδικούσαν σύζυγο με διπλοπροσωπία
μα αυτός ήταν πολυμήχανος κι ευρηματικός
τους σκότωσε και τον σκότωσε ο άγνωστός του γιος.
Ο γιος του που ‘τανε καρπός σ’ ένωση με την Κίρκη
και ύστερα προχώρησε σε μια μεγάλη φρίκη
τη σύζυγο του ήρωα παντρεύτηκε μια μέρα
και με τον άλλο του αδερφό βασίλεψε μ’ αέρα.
Κι έτσι ο Οδυσσέας μας έφυγε στους αιώνες
παντοτινό ταξίδι του τα θαύματα και αγώνες
του πνεύματός του ο σπινθήρ πάντα να βασιλεύει
με ηρεμία στις καρδιές όλων να κυριεύει.
Εμείς δεν θα ξεχάσουμε όλη την ατυχία
που τον συνόδεψε βαθιά ως την αθανασία
άγγιξε τελειότητα μ’ ειλικρινείς θυσίες
είναι του νου η θάλασσα που πλέει ισορροπίες.
Πολύ όμορφη και χιουμοριστική αφήγηση!