Του Χρήστου Πολιτίδη
Η παρακολούθηση σε βίντεο της τοποθετήσεως της κυρίας Τερζοπούλου επί του θέματος, “Μνημόνιο Συνεργασίας του Δήμου Εορδαίας με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας” με παρακίνησε να γράψω αυτό το άρθρο.
Σε ότι λέει η κυρία Τερζοπούλου συμφωνώ και το προσυπογράφω, Μνημόνια τέτοιου περιεχομένου έπρεπε να υπάρχουν προ δεκαετιών και δή όταν η ΔΕΗ ήτο γιγαντωμένη, βέβαια την πολιτική διαχείριση των Δήμων Εορδαίας -Πτολεμαΐδος είχαν στα χέρια τους πολιτικοί ακαμάτηδες. Η πιο πλούσια Πόλις της Ελλάδος, βημάτιζε ως κουτσή χελώνα.
Θέλω να σταθώ σε μια φράση της κυρίας Τερζοπούλου, “εν τη ρύμη του λόγου” ανέφερε: «το Πανεπιστήμιο μας της Δυτικής Μακεδονίας».
Αυτό το ΜΑΣ θέλω να σχολιάσω διότι μόνο ΜΑΣ δεν είναι.
Η συγκέντρωση των Πανεπιστημιακών σχολών σε ένα μέρος, διευκολύνει την εξέλιξη, την εύρυθμη λειτουργία και την πνευματική άνοδο αυτών των Ιδρυμάτων, η συγκεντροποίησις συνιστά πλεονέκτημα.. Η Πολιτεία όμως απλόχερα, σε όλες τις πολιτικές διακυβερνήσεις σκόρπισε τις σχολές, έχοντας στο μυαλό της (ορθώς κατά την κρίση μου) την στήριξη των περιοχών της Περιφέρειας που υπέφεραν Δημοσκοπικά ή ενίοτε οικονομικά ή ακόμη το μέλλον τους ήτο δυσοίωνο.
Ερρίφθη η ιδέα να φτιαχτεί Πανεπιστήμιο στην Δυτική Μακεδονία. Το 50% το καταβρόχθισε η Κοζάνη και βέβαια τις σχολές φιλέτα, ήταν διαδικασία που λειάνθηκε μέσα στο χρόνο!!! Καμία αντίδραση από την Εορδαία, “Αλτρουισταί και απλόχεροι όλοι οι Άρχοντες μας”! Αφέλεια; Δοσιλογισμός; Νταλαβέρι με ανταλλάγματα (νομή της εξουσίας);
Ο καθένας μπορεί να κρίνει…
Στην απέναντι Πόλη υπάρχει ένας σκληρός πυρήν, μιας σοβινιστικής ελίτ που διαρκώς κινεί νήματα, ζει σε ένα πέπλο αλυτρωτισμού, με μια συνεχή επιθετική συμπεριφορά απέναντι στην Εορδαία εδώ και 100 Έτη. Είναι άνθρωποι με πτυχία και καταλαμβάνουν θέσεις στον διοικητικό και πολιτικό μηχανισμό της Ελλάδος. Έχοντας κατανοήσει του μηχανισμούς εξουσίας κάνουν χρήση γεωπολιτικής ισχύος, την προβολή την αποφεύγουν διότι στο σκοτάδι συνήθως κινούνται.. Είναι γνωμισταί (διαμορφωτές γνωμών), συμπιέζουν δέ συνεχώς την περιοχή τους με ιδεολογήματα, γνωρίζουμε πόσο εύκολα περνούν αυτά σε μια κοινωνία ντοπαρισμένη…
Το όνειρο για Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας, είναι όνειρο της Πόλεως Κοζάνης, αντίστοιχα το Πανεπιστήμιο αυτό είναι Πανεπιστήμιο της Κοζάνης. Δεν είναι δικό μας ή της Δυτικής Μακεδονίας.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΜΕ ΔΟΛΟ ΣΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ.
Η Εορδαία πήρε μία σχολή, την σχολή “Σχολή Επιστημών Υγείας, Τμήμα Μαιευτικής”.
Πριν 1 χρόνο προστέθηκε ένα τμήμα ακόμη το “Τμήμα Εργοθεραπείας”.
To 2012 o Πρύτανης (Κοζανίτης) του Πανεπιστημίου επιχείρησε με πολλαπλά μέσα να κλείσει το τμήμα Μαιευτικής, με την Εορδαία να βράζει, τον Φοιτητικό Σύλλογο να ζητά ακρόαση στο Δημαρχείο και την κυρία Βρυζίδου, Μακάρια με απλανές Βλέμμα να κοιτάζει τις εξελίξεις.
Να προσθέσουμε και αυτό, Διοικητής του Μαμάτσειου είναι αυτός ο κύριος που τότε προσπαθούσε να μεταφέρει το τμήμα Μαιευτικής στην Κοζάνη.
Επιμύθιον
Το ιστορικό πλαίσιο που περιβάλει εμάς τους πρόσφυγες, της απανταχού Μεγάλης Ελλάδος, χάνεται στο Ευριπίδιο βάθος χρόνου, ψημένο μέσα στο καμίνι ατελείωτων αγώνων διατήρησης της Πολιτιστικής μας ταυτότητος και δεν εξαντλείται στα 200 Έτη της απέναντι Πόλεως…
Οφείλουμε να διατηρήσουμε την μνήμη των όσων υπέστη η Εορδαία από τους Φύλαρχους της γειτνιάζουσας Πόλεως, όχι για λόγους εκδικητικότητος αλλά για να μην επαναληφθεί η Ιστορία. Το πολλάκις εξ αμαρτείν συνιστά Πόλιν άφρονα, καταδικασμένη σε δίκαιη παρακμή…
Η φράση της κυρίας Τερζοπούλου, την αφορμή μου έδωσε για την συγγραφή αυτού του άρθρου, με την τοποθέτηση της συμφωνώ απόλυτα.
Υ.Γ.
Εορδαία-Κοζάνη, Πόλεις Εν Παραλλήλω
