Δουλειές για φίλους, φωνές για… Ακροδεξιά: Το πολιτικό μοντέλο Αμανατίδη στη Δυτική Μακεδονία

Δουλειές για φίλους, φωνές για… Ακροδεξιά: Το πολιτικό μοντέλο Αμανατίδη στη Δυτική Μακεδονία

Στη Δυτική Μακεδονία η ανεργία παραμένει σταθερά σε διψήφια ποσοστά — 14% το δεύτερο τρίμηνο του 2024, πρώτο “πανελλαδικό” βραβείο και πάλι. Και ενώ οι νέοι εγκαταλείπουν την περιοχή ψάχνοντας δουλειά και ελπίδα, η Περιφέρεια δείχνει να έχει βρει τη δική της συνταγή “ανάπτυξης”: εξυπηρέτηση των φίλων, αναθέσεις στους κολλητούς και στήριξη σε φωνές που, αντί να ενώνουν, μας πάνε δεκαετίες πίσω.

Γιατί όταν δεν υπάρχει πολιτική κατά της ανεργίας, όταν δεν υπάρχουν ανοιχτές ευκαιρίες για όσους πραγματικά θέλουν να προσφέρουν, τότε το πεδίο αφήνεται ελεύθερο για “ημέτερους”. Και τι ημέτεροι: πρόσωπα που δεν φέρνουν ούτε εμπειρία, ούτε γνώση — αλλά φέρνουν κραυγές, πολλές φορές στα όρια (ή και πέρα) της ακροδεξιάς ρητορικής.

Κι όμως, αντί να τους απομονώσει, ο κ. Αμανατίδης τους στηρίζει και τους ενισχύει. Δεν είναι απλώς επιλογές συνεργατών του· είναι φωνές που ο ίδιος υπερασπίζεται σιωπηρά ή ανοιχτά. Και όσο αυτοί παίρνουν ρόλο και λόγο, οι υπόλοιποι —οι άξιοι, οι εργατικοί, οι νέοι με όρεξη— μένουν απέξω. Γιατί το “σύστημα” έχει ήδη κλείσει τις θέσεις.

Αυτή είναι η εικόνα της Περιφέρειας σήμερα: μια βιτρίνα γεμάτη λόγια, πίσω από την οποία κρύβεται μια πραγματικότητα συντήρησης, επιλεκτικότητας και μικροπολιτικής. Όραμα δεν υπάρχει — υπάρχει μόνο διαχείριση του υπάρχοντος, με όρους παλαιάς κοπής.

Η Δυτική Μακεδονία θα μπορούσε να είναι η ατμομηχανή της δίκαιης μετάβασης. Αντ’ αυτού, μετατρέπεται σε παράδειγμα προς αποφυγή. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι επιλογή. Επιλογή προσώπων, επιλογή τακτικής, επιλογή κουλτούρας.

Ίσως τελικά ο κ. Αμανατίδης να έχει δίκιο. Η “δουλειά” του γίνεται. Απλώς δεν είναι για όλους.