Επιστροφή στο μέλλον
Πρωί-πρωί στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ή επί το συντομότερο ΣΕΦ και ένας βορειοανατολικός άνεμος κτυπούσε μανιασμένα τους καταφθάνοντες συνέδρους για το 2ο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής.
Σημείο των καιρών και αυτός, που έβγαζε την αντίδραση των υπογείων για να στήσουν το δραματικό σκηνικό που εκτελεί τη Χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Τα χρόνια της χολέρας που η οργή και το μένος σ’ ένα απύθμενο ψεύδος, διοχέτευαν την αγανάκτηση ως επαναστατικό προϊόν, προκειμένου να μηδενίσουν τον πολιτικό λόγο και να καταγγείλουν το παλιό πολιτικό σύστημα ως σάπιο και διεφθαρμένο…
Μετά την διαπίστευση και τις τυπικές διαδικασίες ελέγχου, βρήκα ένα βολικό κάθισμα στην αίθουσα και βάλθηκα να παρατηρώ πρόσωπα και φυσιογνωμίες γνωστά από την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και από την πολιτική ή κοινωνική τους δράση.
Και ήταν όλοι τους εκεί, με ελάχιστες εξαιρέσεις που είτε έφυγαν από κοντά μας-όπως ο αξέχαστος Αντώνης Βγόντζας-είτε λάκισαν γιατί το τίμημα των αρχών και των αξιών που υπηρετούσαν τους έπεφτε βαρύ.
Η είσοδος του Γιώργου Παπανδρέου ξεσήκωσε τον κόσμο και τα γνωστά συνθήματα του ΠΑΣΟΚ ξαναντήχησαν δημιουργώντας μια αίσθηση από τα παλιά. Όταν μάλιστα εμφανίστηκε η Φώφη Γεννηματά ο ενθουσιασμός των συνέδρων και τα ενωτικά συνθήματα κάλυπταν τον ήχο της μεγαφωνικής.
Την έναρξη των εργασιών έκανε η Πρόεδρος Φώφη Γεννηματά με την ομιλία της και συνέχισαν οι πρώην Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου και Κώστας Σημίτης και ο πρώην Πρόεδρος Ευάγγελος Βενιζέλος.
Οι ομιλίες τους απέπνεαν την καθαρότητα του πολιτικού λόγου που μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια και έθεταν τους στόχους του Κινήματος Αλλαγής χωρίς μηδενισμούς και υστερίες, χωρίς εμπάθεια και λαϊκισμό.
Η έγγραφη κατάθεση των προτάσεών μου για το Συνέδριο στο Προεδρείο, μου έδωσε την ευκαιρία να διατυπώσω από μικροφώνου τις απόψεις μου στα Εθνικά Θέματα και να κάνω μια αναδρομή στις διώξεις που δεχτήκαμε σαν Δημοκρατική Παράταξη.
Έτσι αφού συστήθηκα ότι προέρχομαι από την βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους της Συμφωνίας των Πρεσπών, επεσήμανα τους κινδύνους που ενυπάρχουν στα όσα διακηρύσσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας: Δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα-Το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο-Μην είμαστε μοναχοφάειδες και άλλα, που είτε αλίμονο, από άγνοια, είτε από ιδεοληπτικές σκοπιμότητες, φοβάμαι θα μας βάλλουν σε Εθνικές περιπέτειες.
Συνέχισα με το πολιτικό μπούλινγκ που έχει δεχθεί το ΠΑΣΟΚ για ότι κακό συνέβη σ’ αυτό τον Τόπο. Για την αυτομαστίγωσή του και την αυτοκάθαρση από μια ανεξάντλητη κριτική που αποκαθήλωσε σύμβολα και έφτασε στο σημείο να ενδίδει στο «λεφτά υπάρχουν» και στο «Καστελόριζο», ως μόνιμη επωδό σε όσα συνέβησαν στη Πατρίδα μας.
Ίσως , γιατί επιτρέψαμε σε μια δημοσιογραφούσα νομενκλατούρα να μας λοιδορεί, υποχρεώνοντας μας πολιτικά σε μια εσωστρέφεια που αποδεχόταν τη μοίρα του ως επακόλουθο στο μοιραίο.
Γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ότι ο πολιτικός μας αντίπαλος ήταν η Δεξιά και τα συμφέροντα που εξυπηρετούσε. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως πίσω από μια Αριστερή ταμπέλα ελλόχευε ο κίνδυνος ενός πολυσυλλεκτικού μορφώματος που ξεκινούσε από περιθωριακούς ανένταχτους «αριστερούς» έως τους δεξιούς υπέρμαχους των ΤΟΤΕΜ της βαθιάς δεξιάς. Και βέβαια ανάμεσά τους και οι δικοί μας μουσαφιραίοι που αφού δοξάστηκαν και ήπιαν στην υγεία του ΠΑΣΟΚ, είδαν αλλού το φως το αληθινό και τράβηξαν γι’ άλλους πολιτικούς μπουφέδες.
Όμως θα έλεγα-παραφράζοντας τον Λυσία- δεν απέχουμε πολύ από το να χρωστάμε ευγνωμοσύνη σ’ αυτό το μωσαϊκό πολιτευόμενο σχήμα, γιατί μας έδωσε την δυνατότητα να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι. Μας αφύπνισε και ξύπνησε παράλληλα από τον λήθαργο έναν κόσμο που είδε το ωραιότερο πολιτικό του όνειρο μετά τη μεταπολίτευση να προσπαθούν να το σφετεριστούν κάποιοι μέσα από μια «Πλατιά Απεύθυνση»(που είσαι Μπαμπινιώτη)με Γέφυρες και Πρωτομάστορες, χωρίς στατική γνώση της Δημοκρατίας και του κοινωνικού συνόλου.
Έτσι χωρίς ιδιαίτερη δική μας προσπάθεια, την συσπείρωση του Κινήματος Αλλαγής την ανέλαβε εργολαβικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Απλά αναρωτιέμαι εκείνοι οι αγανακτισμένοι γνώριζαν για ποιους ΚΑΨΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΗ ΜΑΡΦΙΝ και ποιους εξουσιοδότησαν να χαριεντίζονται και να κάνουν παιχνίδια με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ;
Όπως επίσης αναρωτιέμαι αν δεν ερχόταν το ΠΑΣΟΚ θα είχε γίνει αναδιανομή του πλούτου από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ώστε να δημιουργηθεί η μεσαία τάξη; Θα είχαμε Εθνικό Σύστημα Υγείας αν ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς δεν αφιερωνόταν σ’ αυτό;
Θα είχαμε ΑΣΕΠ αν ο αξέχαστος Αναστάσης Πεπονής δεν συγκρούονταν με το ρουσφετολογικό κατεστημένο;
Θα είμαστε στην Νομισματικά Ένωση αν ο Κώστας Σημίτης δεν δημιουργούσε τις συνθήκες ένταξής μας;
Θα είχε καθιερωθεί η Διαύγεια, η Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση, αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν επιχειρούσε να μπει τέλος στη Διαπλοκή;
Και πόσα πράγματα δεν άλλαξαν επί ΠΑΣΟΚ προκειμένου να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων και η εικόνα αυτού του Τόπου; Ακόμα και ο νόμος Κατσέλη, νόμος ΠΑΣΟΚ δεν είναι;
Σίγουρα η Φώφη Γεννηματά και όσοι επιμένουν με το Κίνημα Αλλαγής κουβαλούν μια βαριά κληρονομιά και ένα μεγάλο χρέος απέναντι στον Ελληνικό Λαό.
Οφείλουν να ξαναφέρουν την πολιτική υγεία στη Χώρα μας. Να αποκαταστήσουν την Δημοκρατία από τις όποιες εκτροπές. Να δώσουν Εθνική περηφάνια και Ελπίδα στον κόσμο που βάλλεται. Μα πάνω απ’ όλα παραφράζοντας αυτή τη φορά το Μαρξ, πρέπει να δώσουν «ένα τέλος σ’ αυτή την αθλιότητα χωρίς τέλος» που μας βουλιάζει διαρκώς.
Ήταν αργά το απόγευμα της 31-3-19 και ο συνεδριακός χώρος μας αποχαιρετούσε με την υπέροχη φωνή του Μανώλη Μητσιά. Ο βορειοανατολικός άνεμος είχε καταλαγιάσει κάπως. Ένας άλλος ΑΕΡΑΣ γέμιζε το χώρο του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και απλωνόταν σ’ όλη την επικράτεια φέρνοντας την επιστροφή στο μέλλον του ΠΑΣΟΚ με το Κινήματος Αλλαγής.
Μαγκλάρας Βασίλης [email protected]
