ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΡΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
-Ότι οι πόλεις που νιώθουν αδικημένες “λυτρώνονται” με τις νίκες στα γήπεδα είναι γνωστό στους ποδοσφαιρόφιλους , αλλά το ζήτημα δεν είναι ποδοσφαιρικό.
Χωρίς να εξισώνονται θύτες και θύματα είναι εξίσου υπόλογοι τόσο οι μόνιμοι νταβατζήδες όσο και αυτοί που καλλιεργούν το αίσθημα του μονίμως αδικημένου, οδηγώντας όλοι μαζί τοπικές κοινωνίες στην οπισθοδρόμηση.
-Ότι από την εποχή του ΠΟΚ (Ποδοσφαιρικές Ομάδες Κέντρου) μέχρι και σήμερα έγιναν τέρατα και σημεία στο ποδόσφαιρο με αποκορύφωμα τα χρόνια της κοκκάλινης παράγκας είναι γεγονός.
Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι πρέπει να συνεχιστούν αρκεί να αλλάξουν…έδρα. -Ότι κάποτε μας φώναζαν Βούλγαρους ανιστόρητοι και ανεγκέφαλοι «φίλαθλοι» στα γήπεδα της Αθήνας είναι επίσης γνωστό.
Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να ανεχόμαστε τις αθλιότητες περί «συνόρων των Τεμπών». Η πατρίδα μας είναι πανέμορφη και το ποδόσφαιρο πολύ ωραίο , ας φροντίσουμε όλοι μαζί να τα απολαμβάνουμε και όσο περισσότερο μπορούμε να τα καλυτερεύσουμε.
ΥΓ.1. Κάποιοι βετεράνοι νταβατζήδες του ποδοσφαίρου υπήρξαν αποδεδειγμένα στα χρόνια της κρίσης σημαιοφόροι του κόμματος της δραχμής, όχι με κάποιο σκεπτικό για τη χώρα αλλά μόνο για την τσέπη τους. Ζημιές δήλωναν εντός της χώρας και τα λεφτά τους τα είχαν εκτός, η επιστροφή στη δραχμή άνοιγε το δρόμο να αγοράσουν τη χώρα κοψοχρονιά…
Ας είμαστε λίγο επιφυλακτικοί στους ολιγάρχες με…φανέλα!
ΥΓ.2. Ένας πρωθυπουργός πριν 2,5 χρόνια στη ΔΕΘ ανακοίνωσε οτι δίνει 1-2 στρέμματα για το καινούργιο γήπεδο του ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Λίγες μέρες μετά αποκαλύφτηκε ότι κάπου 1.000 ακίνητα του δημοσίου στη Θεσσαλονίκη και άλλα 500 στην Καλαμαριά «πέταξαν» για 99 χρόνια στο Υπερταμείο. Πανηγύρια για το πρώτο, άκρα του τάφου σιωπή για το δεύτερο…ή αλλιώς ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ’ αλεύρι…
