Ζηλεύω αυτούς που άντεξαν
πάλεψαν με θηρία,
αυτούς που δεν γονάτισαν,
δεν πρόδωσαν τα Θεία!
Αυτούς που ήταν για άνθρωποι
μα γίνανε ημίθεοι,
αυτούς που ξέραν το καλό
και πάσχιζαν μ’ότι σταυρό!
Ζηλεύω τις αξίες τους
και τα ιδανικά τους,
ζηλεύω την ανδρεία τους
και την παληκαριά τους!
Ζηλεύω που προχώρησαν
ίδια αετοί, λιοντάρια,
που δε προσκύνησαν χρυσό,
δώσαν το χέρι σ’ουρανό!
Αχ κάποτε να μπόραγα,
να έμοιαζα λιγάκι
σ’ένα δαχτυλάκι τους,
ένα μικρρό νυχάκι!
Είθε στ’αλήθεια να’φτανα
να αρνηθώ τα μάταια
και να κινήσω να βρεθώ
σ’αληθινά παλάτια!
Πως σας φάνηκε το άρθρο;
+1
+1
+1
