Με αργές διαδικασίες που προδικάζουν ότι η ουσιαστική έναρξη της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων θα γίνει από τον επόμενο χρόνο, βαδίζουν οι εξελίξεις στο μέτωπο των NPLs.
Οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές για την υλοποίηση των προαπαιτούμενων ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης του Οκτωβρίου, θα κρίνουν ζωτικής σημασίας θέματα και για τα «κόκκινα» δάνεια. Τα τελευταία αποτελούν μέρος μίας συνολικότερης διαπραγμάτευσης για μια αξιολόγηση που πρέπει πάση θυσία να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους.
Το έγκαιρο αλλα και το θετικό κλείσιμο της αξιολόγησης του Οκτωβρίου θα απελευθερώσει τις εξελίξεις και το ενδιαφέρον των εμπλεκομένων στη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, οι οποίοι πρωτίστως ποντάρουν στη βελτίωση της εμπιστοσύνης και του οικονομικού κλίματος από την επιτυχή ολοκλήρωσή της.
Γι’ αυτόν το λόγο ακριβώς, τόσο οι τράπεζες, όσο και οι εταιρίες διαχείρισης ή τα funds που θα επιθυμούσαν να αγοράσουν «κόκκινα» δάνεια τηρούν επί του παρόντος στάση παρατηρητή ο οποίος προετοιμάζεται για την επόμενη ημέρα, γνωρίζοντας ότι θα λάβει μέρος σε μια εξονυχιστική διαδικασία, αυτής για τις αδειοδοτήσεις των εταιριών διαχείρισης.
Στο πλαίσιο της παροχής άδειας διαχείρισης δανείων στις ενδιαφερόμενες εταιρίες (σημειωτέον ότι η ΤτΕ δεν αδειοδοτεί funds, αλλά εταιρίες διαχείρισης, οι οποίες ενδεχομένως μελλοντικά μπορεί να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις κατηγοριοποίησης δανείων για να πουληθούν σε funds), η Τράπεζα της Ελλάδος ζητεί από τους ενδιαφερόμενους πληθώρα στοιχείων. Πρόκειται για μία άκρως γραφειοκρατική, ουσιώδη όμως διαδικασία, ώστε να διαφυλαχθούν απολύτως οι προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος για τη διαχείριση των δανείων.
Για την υποβολή ολοκληρωμένου αυτού αιτήματος αδειοδότησης, ο σχετικός φάκελος πρέπει να περιέχει λεπτομερή στοιχεία για την προέλευση των κεφαλαίων της εταιρίας διαχείρισης και της μετοχικής της σύνθεσης μέχρι το επίπεδο τελικού ιδιοκτήτη. Μάλιστα, ο έλεγχος της προέλευσης των χρημάτων της εταιρίας περνά από όλους τους εμπλεκόμενους είτε στη μετοχική σύνθεση της εταιρίας είτε στη στελέχωσή της.
Ζητούνται, επιπλέον, στοιχεία διαδικαστικά για τη λειτουργία της εταιρίας διαχείρισης, αναλυτικό business plan και η τελική σύμβασή της με την τράπεζα με την οποία θα συνεργαστεί, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση δανείων της.
Παράλληλα με τα διαδικαστικά της λειτουργίας της, ζητούνται και στοιχεία για το πώς η εταιρία διαχείρισης θα πραγματοποιεί την αξιολόγηση των στελεχών της και τον εσωτερικό έλεγχο των πεπραγμένων της.
Πρόκειται για μία ενδελεχή αξιολόγηση «fit and proper», η οποία είναι μεν οικεία στις τράπεζες και στις εσωτερικές μονάδες του compliance («συμμόρφωσης με τους κανόνες εποπτείας»), αλλά όχι στις εταιρίες εκτός τραπεζικού τομέα. Αυτές πρέπει να αποκτήσουν κουλτούρα εποπτευόμενου και αυτό είναι εκ των πραγμάτων χρονοβόρο.
Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν αποκλείεται οι πρώτες άδειες να μη δοθούν όσο άμεσα κάποιες πλευρές θα περίμεναν ή έστω θα προσδοκούσαν. Κάτι που αν επαληθευθεί, σημαίνει πως μέχρι τότε δεν θα πρέπει να αναμένεται καμία ουσιαστική και μαζική κίνηση ενεργητικής διαχείρισης, πόσω μάλλον πωλήσεις δανείων.
Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια μείωσης των «κόκκινων» δανείων με όλα τα μέσα θα ενταθεί την περίοδο 2017 και 2018. Και αυτό διότι η απαραίτητη προϋπόθεση για τους ξένους προκειμένου να προχωρήσουν σε οποιοδήποτε deal με τα δάνεια, είναι μια Οικονομία που τρέχει με ρυθμούς 1% – 1,5% ετησίως, ώστε να δημιουργεί κλίμα και τιμές για συναλλαγές.
Εν τω μεταξύ, πρέπει να έχουν διευθετηθεί πλήρως τα θέματα που έχουν να κάνουν με τις αναδιαρθρώσεις δανείων και συγκεκριμένα: η νομική κάλυψη των τραπεζικών και δημοσίων λειτουργών που θα βάλουν υπογραφές για τις αναδιαρθρώσεις, η συνολική διαχείριση χρεών προς τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός και η αποπομπή μη συνεργάσιμων διοικήσεων από τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις.
Κομβικό σημείο για τις τράπεζες είναι και το πώς θα μπορέσουν να προχωρήσουν στις διαγραφές δανείων που θα απαιτηθούν, χωρίς αυτές να έχουν δυσμενή αντίκτυπο στα κεφάλαιά τους.
Τα περιθώρια για διαγραφές δεν ορίζονται από τις υψηλές συσσωρευμένες προβλέψεις, αλλά από τα επίπεδα του αναβαλλόμενου φόρου που έχει η κάθε τράπεζα και της συμμετοχής του στα εποπτικά της κεφάλαια. Πρόκειται για μία «δύσκολη εξίσωση» που τράπεζες και κυβέρνηση πρέπει να λύσουν μέσω της εξεύρεσης φορολογικής φόρμουλας που θα επιτρέψει μεγαλύτερες διαγραφές δανείων.
