ΦΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΤΑΝΕ (Ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)
Δεν έχει νόημα μακριά μου συ να φύγεις
είναι βρεγμένα τα φτερά σου, δεν πετάνε
κανένας άνεμος δεν πνέει ευνοϊκά
άσε τα όνειρα να φύγουν όπου να ‘ναι.
Είναι μεγάλο το φορτίο των καιρών σου
είναι δυσβάστακτο και ασήκωτο πολύ
σημάδι, μήνυμα των άφτερων φτερών σου
τώρα που θέλεις να πετάξεις σαν πουλί.
Φτερά που δεν πετάνε
για όνειρα μιλάνε
για έρωτα κι αγάπη
δίχως την αυταπάτη.
Βρήκε ο Έρωτας τις σκάλες της ζωής σου
λάβωσε τ’ άσπρα σου φτερά μ’ ανατροπή
έριξε βέλη στο μυαλό της ύπαρξής σου
όλα τα πρέπει σου να σβήσει και τα μη.
Τώρα οι όμορφες νεράιδες θα σε σώσουν
μες στο μυαλό σου τη μορφή τους σαν κεντάς
φτερά μ’ ελπίδες και χαρά θα σου προσδώσουν
κι όταν πετάνε θα τις νιώσεις μονομιάς.
Φτερά που δεν πετάνε
τον Έρωτα κοιτάνε
που φεύγει μες το χρόνο
με δάκρυα και πόνο.
