ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΕΛΑΝΟΦΡΥΔΗΣ: Αίτημα του πολίτη Χρήστου Πολιτίδη, προς το Δημοτικό Συμβούλιο Εορδαίας

«Είμαστε αμνήμονες σ΄ αυτή την πόλη, οι περισσότεροι… επίσης οι μικρότεροι αδιαφορούν για την ιστορία και για τους παλαιότερους ίσως βαθμιαία εξασθενεί η μνήμη».
Βέβαια το γνωρίζω ότι υπάρχει πάρκ-ο-(ίσκος) με το όνομα ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΕΛΑΝΟΦΡΥΔΗ.
Η πόλη έκανε τα μέγιστα για να αποδώσει τα ελάχιστα.
Όσο συλλέγω στοιχεία, τόσο ανακαλύπτω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ένας θρύλος.
Επειδή έχω διαπιστώσει λοιπόν ότι Είναι πολύ μικρό για να τον χωρέσει.
Ζητώ την επονομασία του παλαιού πάρκου, που δεν σημαίνει τίποτε το υπάρχον όνομα, σε ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΕΛΑΝΟΦΡΥΔΗ.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στον (Δεξάμενο) ΛΟΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΕΛΑΝΟΦΡΥΔΗ, έναν άνθρωπο που “μεγάλωσε” την πόλη του.
Ίσως το βάρος του ονόματος του, το προστατέψει από την φθορά και την εγκατάλειψη.
Με τιμή …προς το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΟΥΛΙΟ ΕΟΡΔΑΙΑΣ.
Προς έγκρισιν.
Πολιτίδης Χρήστος
Εν έτει 2020 27 του ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
Το αρχείο του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΕΝΑΝΟΦΡΥΔΗ υπεκλάπη, με δόλιο τρόπο, ήταν πολύ μεγάλο και ένα μέρος του αφορούσε την Πτολεμαΐδα.
Επικοινώνησα με την οικογένεια του(απόγονους), το αρχείο βρίσκεται στην Αυστραλία, ίσως θα μπορούσε να κινηθεί νομικά ο Δήμος για να επιστρέψει ως “αρχείο της Πόλης” νομίζω είναι η μόνη διέξοδος, ειδάλλως θα το θεωρήσουμε χαμένο.
Χωρίς την ιστορία της αυτή η Πόλη θα ίπταται ως σκουπίδι στον αέρα.
Χωρίς την ιστορία μας δεν είμαστε τίποτε.
Ακόμη (υπήρξε, απίστευτη, κατασπατάληση πόρων, σ’ αυτήν την Πόλη) δεν μπορέσαμε ποτέ να δημιουργήσουμε «τράπεζα αρχειακού υλικού» με το οποίο να καταγραφεί, η ιστορία της πιο εμβληματικής “προσφυγικής πόλης της Ελληνικής Επικράτειας”.
Είναι ωραία τα τσουρέκια και οι βασιλόπιτες, αλλά μας καθιστούν “ Συβαρίτες”.
Ο πολιτισμός και η ιστορία είναι ο γραπτός ο λόγος και εκφράζεται δια μέσω του εαυτού του, ο πλούτος μιας γλώσσας καταδεικνύει τον πολιτισμό κάθε Έθνους.
Βάλτε ένα μεθοδικό, με οξύνων νου υπάλληλο, να συγκεντρώνει πρωτόλειο υλικό.
Ότι έχει σχέση με αυτήν την πόλη, φωτογραφίες, κείμενα, μαρτυρίες, συνεντεύξεις(να προλάβουμε τους εν ζωή παλαιότερους που έχουν να βάλουν το ψιχαλάκι μιας ψηφίδας).
Κάποια στιγμή, κάποιος “καλός Χριστιανός” θα βρεθεί να τα επεξεργαστεί.
Η γλώσσα του Έθνους μας, είναι μία, κοινή και αδιαίρετη: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ με τις επιμέρους διαλέκτους.
Οι μεγάλοι σύλλογοι της «προσφυγικής» Πόλης μας και όχι μόνον, ευελπιστώ να τοποθετηθούν επί του αιτήματος.
Δημόσιος λόγος ,τα του Δήμου εν Δήμω.