Η παραβολή του φτωχού και πλούσιου Λαζάρου είναι σ’όλους γνωστή, οπωσδήποτε. Ιστορίες ίδιες, με φτωχούς που υποφέρουν και πλούσιους που αδιάφορα καλοπερνούν και την τελική τους τύχη, πάνω κάτω πολλές υπάρχουν, από σημεία διάφορα προερχόμενες, ωστόσο η παραβολή αυτή που ο Κύριος μας είπε, σε πολλά σημεία έχει διαφορές και κύριες από τις υπόλοιπες ιστορίες. Μία από τις κύριες αυτές διαφορές είναι και η κάτωθι:
Ο φτωχός Λάζαρος έχει ένα μεγαλείο Ψυχής που όσο κι αν ψάξεις πουθενά και ποτέ δεν θα βρεις! Καρτερικά αντέχει κι ανέχεται το αποτρόπαιο αυτό λαχείο της ζωής που του έλαχε, το λαχείο της μαύρης-κατάμαυρης και καταραμένης φτώχειας! Και δεν γογγύζει, δεν διαμαρτύρεται, δεν παραφέρεται, δεν δηλητηριάζει την ψυχή του με τα άφθονα δηλητήρια του μίσους, φθόνου, της κακεντρέχειας, της επιθυμίας να βλάψει και χαιρέκακα να εκδικηθεί όλους εκείνους που γύρω, τριγύρω καλά περνούν και γλεντούν και καλά τρώνε και γελούν και την ζεστασιά χαίρονται και αδιαφορούν αν κάποιοι άλλοι έτσι δεν μπορούν! Δεν γογγύζει, δεν διαμαρτύρεται, δεν γεμίζει την καρδιά του δηλητήρια, καρτερικά ζει τον θάνατο εδώ στην γη μέρα και νύχτα, κάθε ώρα και στιγμή πριν ακόμη ο φυσικός θάνατος του να’ρθει, ώσπου τελικά η Ανάσταση φτάνει και μετά τον φυσικό του θάνατο, ξεκινά η αιώνια τρισευτυχισμένη του ζωή κοντά στον Αβραάμ και τους Αγίους της θριαμβεύουσας μας Εκκλησίας και μέσα στον Παράδεισο!
Ο φτωχός Λάζαρος της γνωστής παραβολής του Κυρίου μας, δεν έχτισε μεγαλοπρεπείς ναούς, δεν έκαμε ελεημοσύνες και αγαθοεργίες μεγάλες, δεν έχτισε Βασιλιάδες, δεν έγραψε ύμνους δοξαστικούς στον Θεό όμορφους, ωραίους, δεν πάλεψε με ειδωλολατρικούς στρατούς και τους κατατρόπωσε-συνέτριψε, κέρδισε όμως και μπήκε στον Παράδεισο, για το μεγαλείο της καρτερικής και υπομονετικής, καλής του Ψυχής που όσο κι αν ψάχνεις δύσκολο είναι να βρεις!!!
