Ο κύριος Πλακεντάς “Αισθάνθηκε” την ανάγκη με την βαρύτητα της παρουσίας του να κάνει απολογισμό για τα τεκταινόμενα των εορτών.
Θαυμάζοντας ως εαυτόν τα πεπραγμένα του, θεώρησε ότι αυτά έκλεισαν με θετικό πρόσημο και ακόμη το πνεύμα που διαπνέεται από τα λεγόμενά του είναι ό,τι στην ίδια βάση θα επιχειρήσει την επανάληψη αυτών των εκδηλώσεων.
Την οικονομική διάσταση του εγχειρήματος την ανέλυσε η κυρία Τερζοπούλου σε πρόσφατο άρθρο της, είναι μάταιο επομένως να την επαναλάβω.
Όμως όλες αυτές οι εκδηλώσεις έγιναν με λίπος οικονομικό, από το σώμα της προηγούμενης δημοτικής αρχής.
Αυτά τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν, βέβαια το κράτος, στις όποιες δομές του, έχει και πρέπει να έχει συνέχεια.
Το κονδύλι ήταν μεγάλο, αν φανταστούμε ότι τα χρήματα έρεαν με το σταγονόμετρο, στις πολιτιστικές δραστηριότητες όλων των προηγούμενων ετών(στην διοργάνωση της Καθαράς Δευτέρας η κυρία Βρυζίδου μας είχε δώσει 300 ευρώ, αυτοθαυμαζόμενη και αυτή για το εγχείρημα της).
Ο πολιτισμός χρειάζεται χρήματα (Δημοσθένους λέξεις: ἔστι δὴ λοιπόν, οἶμαι, πάντας εἰσφέρειν, ἂν πολλῶν δέῃ, πολλά, ἂν ὀλίγων, ὀλίγα. δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων).
Είναι αμετροέπεια ασφαλώς, να αυτοκολακεύεται ο δήμαρχος, είναι ακαλαισθησία να το κάνει μόνος του, ποίος ο λόγος; Έχει στρατιά συναλλασσομένων, πάντα σε ετοιμότητα….. δεδομένου ότι κάτι λαμβάνουν.
Η σκοτεινή πλευρά της δημοσιογραφίας είναι ένα θέμα που κάποια στιγμή πρέπει να το ανοίξουμε.
Στην θεωρία του μηδενικού αθροίσματος ποτέ δεν είναι κερδισμένοι δύο, αυτά που χάνει η μια πόλη τα κερδίζει μες τους γυρολόγους και τους ζογκλέρ της, η άλλη.
Απωλέσθησαν χρήματα που θα μπορούσαν να είναι εντός της πόλης.
Ο συγκρητισμός καθίσταται αναπόφευκτος, οπότε πρέπει να ανατρέξουμε και στην προηγούμενη δημοτική αρχή, ο πειρασμός εκ των πραγμάτων μεγάλος, για ένα μεγαλύτερο χρονικό εύρος απολογισμού και κρίσης, των ανίκανων του παρελθόντος.
Όμως η οικονομία χρόνου δεν το επιτρέπει.
Ο κύριος Ζαμανίδης, ο απελθών δήμαρχος, επιχείρησε καινοτομώντας να δημιουργήσει δομές πολιτιστικές, η σύλληψη ήταν πολύ καλή, έλειπε ο τρόπος υλοποίησης της.
Επιχείρησε στο πρώτο δημοτικό σχολείο να (να το θυμόμαστε οι παλαιότεροι, σχολειό καταστολής, που οι δάσκαλοι στην πλειονότητας τους είχαν παιδεία και συμπεριφορά υποδεκανέα, αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία) ενεργοποιήσει τον εθελοντισμό, ήμουν και τα δυο έτη εκεί, με τους “όμοιους και τους ανόμοιούς μου”.
H σύλληψη επαναλαμβάνω, ήταν σωστή, οι αντιδράσεις πάμπολλες, οι αντιδικίες καθημερινό φαινόμενο, όμως εξήχθησαν σημαντικά συμπεράσματα, για το πόσο δύσκολη πόλη είναι η Πτολεμαΐδα, και ακόμη, πόσο δαιδαλώδης και πολύπλοκη είναι η κουλτούρα του εθελοντισμού.
Μέσα στα αρνητικά του κύριου ΖΑΜΑΝΙΔΗ είναι και το ότι ήταν ένας τσιγκούνης δήμαρχος, εκ του μηδενός, μηδέν έπεται, χρειάζονται και χρήματα.
Η αρένα των αντιπαραθέσεων είναι ασφαλώς μεγάλη και οφείλω να το αναφέρω , στην Κοζάνη ο δήμος ανακάλυψε του Μωμόγερους, υπήρξε σφοδρός έρως με το ποντιακό στοιχείο εκεί και τέθηκε το ζήτημα ανάδειξης των πολιτιστικών δρωμένων του ποντιακού ελληνισμού.
Στην αμιγώς προσφυγική Πτολεμαΐδα, τα δρώμενα της αποκριάς αυτά που είναι η ψυχή της μεγάλης προσφυγικής Ελλάδας κυνηγηθήκαν από τον θρησκόληπτο τον κύριο ΤΖΟΥΜΑΡΗ.
Στην μικρομέγαλη κοινωνία που ζούμε, αυτήν, των προσωπικών γνωριμιών και της καθημερινής επαφής, το να ασκείς κριτική στον μικρομέγαλο που Άρχει, δημιουργεί μίσος, γεννά δέ το φαινόμενο έλλειψης ενός σοβαρού διαλόγου για τα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι.
ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΧΑΜΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ…
Ως επιμύθιο.
Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος η πόλη έστειλε μηνύματα, είναι ο προφανές ότι υπάρχει αδυναμία ανάγνωσής τους, θα ήθελα να επισημάνω τα κυριότερα:
1.Ειναι εμφανής η έλλειψη χώρων στο κέντρο της πόλης, πρέπει να επαναφέρουμε το σχέδιο του δήμαρχου ΤΟΤΗ, για πεζοδρόμηση όλης της πλατείας, αυτό θα δώσει πνοή στην οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και κάθε άλλη δραστηριότητα της πόλης μας.
2.Είναι επιτακτική ανάγκη να παντρέψουμε την παράδοση με τον τρόπο που η πόλη προσπαθεί να κτίσει τον εαυτό της στον σύγχρονο κόσμο.
3.Ο εθελοντισμός είναι μια δύσκολη διαδικασία αλλά όχι χίμαιρα.
4.Υπηρξε μια έντονη ανάγκη μαζικής εξωτερίκευσης συναισθημάτων στην πόλη, όλη την περίοδο των εορτών, αυτή καταγράφηκε από την αθρόα συμμετοχή σε αυτό που της σέρβιραν, ακόμη και τον ΚΑΠΤΑΙΝ ΑΜΕΡΙΚΑ, τον ΣΠΑΙΝΤΕΡΜΑΝ, η τα ΧΕΛΩΝΟΝΙΝΤΖΑΚΙΑ να εκθέταμε στην κεντρική πλατεία, πάλι θα υπήρχε αυτή αθρόα συμμετοχή, ο κόσμος αισθάνεται την ανάγκη να ανασάνει, μετά τόσα χρόνια άθλιων μνημονίων, υπάρχει μεγάλη διαφορά όμως στην ποιότητα και στα μηνύματα, το καρακιτσαριό αποτελεί την εύκολη λύση.
Ο δήμαρχος πρέπει να πάψει με την εμμονή του, να θέλει να είναι Ιδανικός, ηδονικός αυτόχειρας(για να μνημονεύσουμε και τον αγαπητό κύριο Γιανναρά).
Τάδε έφη ο Πολιτίδης Χρήστος στις 22/1/ το Σωτήριον Έτος 2020
