Καλησπέρα γλυκιά μου Πίστη..κάποτε μου είχες πει αν ήθελα να μοιραστώ την ιστορία μου, ήθελα πολύ από την αρχή.. τώρα είμαι έτοιμη.
Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν συνειδητοποίησα την αρρώστια μου, μάλλον τι θα πει καρκίνος, ούτε στην επέμβαση, ούτε μετά τη βιοψία και τα αποτελέσματα δεν είχα καταλάβει τι με περίμενε. Σαν σήμερα ξύρισα τα μαλλιά μου, που ήταν μακριά, μπούκλες ως τη μέση μου, καρκίνος του μαστού καλοκαίρι 2018.
Κάτι έπιανα το 2013 φαινόταν στον υπέρηχο κάτι που ανησύχησε τον ακτινοδιαγνώστη στη πόλη μας, πήρα και άλλες γνώμες, ήρθα και Θεαγένειο, όλοι έλεγαν ινοαδένωμα.
Το παρακολουθούσα τακτικά αρχικά τρίμηνο, εξάμηνο, μετά επαναπαύτηκα..μια φορά το χρόνο, σε άλλα εργαστήρια στη Θεσσαλονίκη, φτηνά, αμφιβόλου αξιοπιστίας..κ ακτινοδιαγνώστες άπειροι. Πέρασαν έτσι πέντε χρόνια, δε ξέρω αν μεταλλάχτηκε τον τελευταίο χρόνο ή αν υπήρχε με αργή εξέλιξη, αυτό που ξέρω είναι ότι όταν υπάρχει κάτι με αμφιβολία πρέπει να βγαίνει. Αυτό θέλω να καταθέσω, να γίνετε πρόληψη, άλλα σε καλούς πεπειραμένους ακτινοδιαγνώστες, με σωστά μηχανήματα, ένα χρόνο μετά είμαι εδώ.
Ανέβηκα το Γολγοθά με πολύ δύναμη και ψυχραιμία.
Δε σταμάτησα να δουλεύω και αυτό με έδινε δύναμη.
Η αγάπη των φίλων και όσων ανθρώπων επέτρεψα να είναι πλάι μου.
Και ήταν υπέροχα,το καρκινάκι μου ήταν «ευλογιά», τόση αγάπη και κλάματα, οκ φυσιολογικά, όταν κουραζόμουν στιγμιαία. Τα παιδιά μου εκεί βράχοι ακλόνητοι, ο άντρας μου οι κολλητούλες, η Έλσα μου, με το χιούμορ της, πόση δύναμη, ο πάτερ μας ο Αυγουστίνος, τελείωσαν τα δύσκολα, συνεχίζω θεραπείες με ανοσοποίηση και ελέγχους, ο φόβος και η αγωνία στους επανελέγχους υπάρχει και θα υπάρχει, όμως με αγάπη, πίστη και ελπίδα που έλεγε ο Δημήτρης σου, ο Δημήτρης όλων μας.
Γιώτα
Πηγή: wincancer.gr
