ΓΡΑΝΤΖΑΣ 66
Περιφερόμενος θίασος.
Τον χλευασμό αντί του χειροκροτήματος εισπράττουν.
Τον Μίδα εζήλωσαν
ρόλο του Εφιάλτη ο καθένας τους επιθυμεί να πάρει.
Το σανίδωμα, ψιλά, πιστεύουν θα τους αντέξει.
Η αυλαία σαν νερό της Στυγός θα πέσει και αθάνατους πιστεύουν θα τους κάνει.
Τον Μέγα Αλέξανδρο ποτίζει και τον δηλητηριάζει.
Στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ ο αμνήμονος λαός πιστεύουν ότι θα τους στείλει
για να εξαγνιστούν.
Μα το ρόλο καθώς φαίνεται κανείς τους δεν τον έμαθε ως το τέλος.
Η τιμωρία του Εφιάλτη δίκαια και ο τιμωρός τιμημένος.
Οπορτουνιστές, τυχοδιώκτες, συμφεροντολόγοι, γυρολόγοι, ψεύτες, ανήθικοι, λαοπλάνοι, θεομπαίχτες, αμόρφωτοι, απαίδευτοι, ηλίθιοι, διανοούμενοι.
Καλά πως χωρέσανε όλοι σε αυτήν την μικρή γωνία;
Ποιος τους μάζεψε;
Ποια μοίρα κακιά στην ίδια χρονική περίοδο!
Τι κοινό τους δένει και είναι ομοτράπεζοι;
Είναι περήφανοι για το έργο τους;
Έχουν αρχές;
Έχουν όρια;
Μέχρι που μπορούν να φτάσουν;
Πιστεύουν ότι μπορούν να διαπλέκονται ατιμώρητα και για πάντα;
Αν ναι από πού αντλούν την αισιοδοξία τους;
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ: Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ
