Ζακ Ντελόρ: Μια οφειλόμενη συγγνώμη
Ξέρω, η ταπεινότητά μου δεν είναι αρκετή να ζητά συγγνώμη για έναν σπουδαίο ΑΝΘΡΩΠΟ που το πολιτικό, οικονομικό και ανθρωπιστικό του μεγαλείο, σημάδεψε ειδικά τη Χώρα μας, αλλά και θεμελίωσε την Ευρωπαϊκή Ενότητα. Πιστεύω όμως ότι εκατομμύρια απλών ανθρώπων όπως εγώ, αισθάνονται ένα χρέος απέναντι στο ΕΛΛΕΙΜΑ που επέδειξε το πολιτικό προσωπικό της Χώρας μας, στην αποχαιρετιστήρια τελετή, σ’ έναν από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους Ηγέτες.
Προφανώς και δεν περίμενα από την κυβέρνηση των «αρίστων» που την πολιτική τους κατεύθυνση δεν μπορούν να την παρακολουθήσουν ούτε ιχνηλάτες αλληγορικών εκθέσεων, ώστε να προσδιορίσουν τις ΔΕΞΙΟτεχνίες της Συντηρητικής ή Ασυντήρητης Δεξιάς που απλά υπόσχεται το «μοιραίο» ως φυσική συνέπεια, αλλά και το ότι προκύψει ως πολιτική στάση – αν κρίνω από την ακρίβεια που μαστίζει τον κόσμο και από την κοινωνική υποτέλεια των επιδομάτων -. Όπως δεν είχα την απαίτηση από την υπάρχουσα σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ, να επιδείξει την «αριστερή» του ευαισθησία, γιατί ομολογώ μ’ έχει μπερδέψει και αγνοώ την «αριστερή» του συναίσθηση και το «αριστερό» βαθύ ή ρηχό στοχασμό της πολιτικής του.
Όμως θα σταθώ και θα είμαι επικριτικός απέναντι στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, ως συγγενής χώρος στον Ευρωσοσιαλισμό. Ναι, γιατί πιστεύω η ιστορία και οι θέσεις ενός πολιτικού φορέα έχουν συνέχεια όταν… Ξεκινούν από τον σεβασμό αξιών και προσώπων που όρισαν ένα καλύτερο μέλλον για τις κοινωνίες των ανθρώπων. Που οι Σοσιαλιστικές προτάσεις σε μια φθίνουσα Ευρωπαϊκή Κοινότητα έδωσαν οξυγόνο στο «περιθώριο» της Ένωσης, εξισορροπώντας όσο ήταν εφικτό, την οικονομική ανάπτυξη των πολλών ταχυτήτων. Το ΠΑΣΟΚ ως ανατρεπτικός φορέας των παρηκμασμένων πολιτικών του Τόπου μας, βρήκε στη μεγάλη Σοσιαλιστική Οικογένεια την συμπαράσταση που του χρειαζόταν για τα Οικονομικά και Εθνικά αδιέξοδα της Χώρας μας.
Αυτά και μόνο δημιουργούν την ηθική υποχρέωση η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, πρώτη να έσπευδε να «κλείνει το γόνυ» ευλαβικά στο κατευόδιο της τελευταίας κατοικίας του Ζακ Ντελόρ. Αντ’ αυτού πληροφορηθήκαμε ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρισκόταν κάπου στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να παραβρεθεί στην τελετή του Πατριαρχείου για τον Αγιασμό των Υδάτων. Όχι ότι δεν έπρεπε να πάει στην Πόλη και στο Πατριαρχείο στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα στον εκεί Ελληνισμό, απλά μπορούσε να εκμεταλλευτεί μια άλλη στιγμή. Στην προκειμένη περίπτωση βρέθηκε μαζί με τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο θέμα θεατές και με τη γνωστή «γοητεία» που ασκεί ο εν λόγω στις τηλεοπτικές οθόνες, οι προβολείς τον ακολουθούσαν μεροληπτικά παντού.
Τα λέω όλα αυτά γιατί από τα ενημερωτικά μέσα δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου ότι παρέστη Έλληνας πολιτικός παρά μόνο δηλώσεις. Αν πάλι κάνω λάθος, που δεν νομίζω, ζητώ ταπεινά συγνώμη. Όμως όταν βλέπω τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παρίστανται μαζί με σημαντικούς αρχηγούς κρατών ένοιωσα ότι η απουσία μας δεν χαρακτηριζόταν από αγνωμοσύνη, αλλά έχανε και στα κεφάλαια της ιστορικής μνήμης. Την στιγμή μάλιστα που στην αποχαιρετιστήρια τελετή το παρόν έδωσε και ο Βίκτωρ Όρμπαν, αλλά και ο Γερμανός Πρόεδρος Φράνκ – Βάλτερ Σταϊνμάγερ αφήνοντας ασυνόδευτο στην τελευταία του κατοικία τον πολύ γνωστό μας για τη «χολή» του, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε.
Δεν θέλω να προσθέσω τίποτε άλλο εκτός από την ταπεινή μου συγνώμη και να κλείσω με τα λόγια του Προέδρου Μακρόν προς τον εκλιπόντα: Υπάρχει ένας ανθρωπιστικός, Ευρωπαϊκός δρόμος, ο δικός του δρόμος. Συμφιλίωσε τη Γαλλία με την Ευρώπη και την Ευρώπη με το μέλλον της.
Μαγκλάρας Βασίλης 8/1/24 magklarasvas@yahoo. gr
