Πολιτίδης Χρήστος
Το έλεγε πάντοτε η μητέρα μου, αρχής γενομένης της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνος, η ημέρα σπυρί-σπυρί μεγαλώνει.
Είναι αλήθεια κοιτάξτε τον πίνακα, μετά από μία στασιμότητα 12 ημερών στην δύση του ηλίου στις 17:05, στις 13 Δεκεμβρίου η Δύση του ηλίου γίνεται κατά 1 λεπτό αργότερα.
Αυτό σηματοδοτεί όχι την αρχή του χειμώνα, όπως εσφαλμένα αναγράφουν ορισμένοι, αλλά μαζί με το Χειμερινό Ηλιοστάσι, την αρχή του τέλους του Χειμώνα.
Και φυσικά την αρχή της εξόδου από την βαθιά μελαγχολία που έχουμε περιπέσει με τον εγκλεισμό μας εντός της οικίας μας, δεδομένου ότι όταν υπάρχει και βαριά συννεφιά, 4 η ώρα ήδη είναι νύχτα…..
Η ημέρα του Αγίου Σπυρίδωνος αποτελεί το προοίμιο του Χειμερινού Ηλιοστασίου.
Το Χειμερινό Ηλιοστάσι αποτελεί την αρχή του τέλους του χειμώνα.
Το Χειμερινό Ηλιοστάσι είναι η Μεγάλης σημασίας εορτή της Αρχαίας Ελλάδος, που ονομαζόταν Ηλιούγεννα (γέννησις του Θεού Ηλίου). Τα οποία αποτέλεσαν το προοίμιο των Χριστουγέννων στον μετέπειτα Ελληνο-Ορθόδοξο Πολιτισμό.
Χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι το μεγαλύτερο μήκος της νύχτας (εις βάρος της ημέρας), κατά συνέπειαν η αρχή της μεγεθύνσεως του μήκους της ημέρας από την επομένη.
Για όλα αυτά θα μιλήσουμε στις 21 Δεκεμβρίου.
Υ.Γ.
Ορισμένοι αναρωτιούνται: «έχουν κάποια σημασία όλα αυτά»;
Ασφαλώς και έχουν… Είναι συνυφασμένα με την άμεση θλιβερή καθημερινότητα μας.
