Sarkothymia
Η ανθρώπινη ψυχική κατάσταση περιορίζεται από την μορφή και την ύλη της σάρκας. Η φύση μας προβάλλεται σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου το σώμα εξαϋλώνεται και μένει το ον. Το ότι γνωρίζουμε την ύπαρξη αυτού του παράλληλου σύμπαντος, δεν σημαίνει ότι ξέρουμε και τι είναι. Συνεπώς δημιουργούμε μια μυθοπλασία και ένα ανθρώπινο καθρέφτισμα του μυαλού μας.
Αρνούμαστε το γεγονός ότι η ύπαρξη μας βρίσκεται χαμένη και ορισμένη σε ένα σημείο “μέσα στην αδιάφορη απεραντοσύνη του σύμπαντος όπου βρέθηκε κατά τύχη”** και προβάλουμε την σάρκα μας ως ένα μορφικό όριο.
Από τη μονάδα στην ολότητα και από εκεί στο τοπίο, τα έργα παρουσιάζουν την ύλη να μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο τον οποίο η εγωκεντρική μας φύση αρνείται να δεχτεί. Λεπτές μορφές μεταμορφώνονται μέσα από τα όρια του ανθρώπινου νου και ο θεατής μένει με μια επιτάφιο, για την πραγματική υλική μας ουσία.
Ένα κομμάτι του πρότζεκτ Osteotopia ,ενός προσωπικού οπτικού αφηγηματικού μέσου με σκοπό να προτείνει καλλιτεχνικά την αποσύνθεση και την αφήγηση του χρόνου στο ανθρώπινο σώμα και την υλικότητα αυτού ως σύμβολα μιας υπαρξιακής ταυτότητας.
**”Man at last knows that he is alone in the unfeeling immensity of the universe, out of which he emerged only by chance. His destiny is nowhere spelled out, nor is his duty. The kingdom above or the darkness below; it is for him to choose” Davies, Paul (2010). The Eerie Silence. Boston, New York: Houghton Mifflin Harcourt.
