Τις τελευταίες ημέρες, επ ευκαιρία της επετείου των 5 ετών, από την σύναψη της Συμφωνίας των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή, (βλέπε άρθρο μας εδώ) έχουμε γίνει μάρτυρες των πλέον ακραίων και αλλόκοτων δηλώσεων και εκφράσεων από ανώτερα στελέχη διεθνών οργανισμών, κυβερνήσεων και περιβαλλοντικών οργανώσεων. Με αρχή γενομένη από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Antonio Guterres, ο οποίος αφού διαπίστωσε ότι τα κράτη μέλη του Οργανισμού δεν πράττουν αρκετά για την μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου, απηύθυνε έκκληση για την λήψη αυστηρών μέτρων και την κήρυξη του πλανήτη σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης (climate emergency).
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι με την επιβολή ενός τέτοιου καθεστώτος κάθε κυβέρνηση θα έχει την δυνατότητα να οδηγεί σε πλήρες lockdown ολόκληρες περιφέρειες ή κράτη (οδηγώντας τες σε οικονομικό μαρασμό) με το πρόσχημα της ανάγκης μείωσης (κατά την κρίση της) των εκπομπών, έτσι που το σημερινό lockdown λόγω κορωνοϊού να μοιάζει με θορυβώδες παιδικό πάρτι.
Παράλληλα ορισμένοι πρωθυπουργοί, όπως λχ ο Βρετανός Μπόρις Τζόνσον, ανακοίνωσαν το τέλος της μηχανής εσωτερικής καύσης, όπου μέσα από διοικητικά και αστυνομικά μέτρα θα απαγορεύσουν την πώληση νέων βενζινοκίνητων αυτοκινήτων από το 2030 και μετά, ενώ η περίφημη Greenpeace θέλει να επιβληθεί εδώ και τώρα μόνιμο και πλήρες μορατόριουμ στην κατασκευή ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών που είναι σχεδιασμένοι να καίνε άνθρακα και φ. αέριο. Και ασφαλώς ο ένας μετά τον άλλον πρόεδροι κρατών, πρωθυπουργοί και πολιτικοί ταγοί κάθε είδους και συνομοταξίας τίθενται αναφανδόν υπέρ της ευρείας χρήσης ΑΠΕ -τις οποίες προφανώς μόλις τώρα ανακάλυψαν- και προσπαθούν να επιβιβαστούν στο αστραφτερό τους άρμα, μήπως και χάσουν κάποιο photo opportunity.
Όλοι αυτοί δηλώνουν πολέμιοι των άθλιων ορυκτών καυσίμων, κυρίως του άνθρακα, γιατί όπως υποστηρίζουν με την καύση τους ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα, εκλύουν τεράστιες ποσότητες CO2 και συμβάλλουν στην ανεξέλεγκτη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη (η οποία παραδόξως παραμένει μάλλον σταθερή τα τελευταία χρόνια!) Τώρα, η γνωστή χορωδία, έχει προσθέσει όχι μόνο το αμαρτωλό πετρέλαιο αλλά, και το μέχρι πρόσφατα, ευγενές φυσικό αέριο στα απαγορευμένα καύσιμα τα οποία και θα πρέπει οπωσδήποτε να εξοβελιστούν από το ενεργειακό ισοζύγιο, ανεξαρτήτως κόστους, ώστε να αποφευχθεί η “προβλεπόμενη” θερμική κατάρρευση του πλανήτη. Όμως αυτή (η κουστωδία) ξεχνά ότι οι αλλαγές στο ενεργειακό μίγμα μιας χώρας, πόσο μάλλον του πλανήτη, δεν μπορεί να γίνουν από την μια ημέρα στην άλλη, και για την “Ενεργειακή Μετάβαση” σε πλέον καθαρές μορφές ενέργειας θα χρειασθούν κάποιες δεκαετίες και όχι μερικά χρόνια. Παρά τους παράλογους και τελείως ανεδαφικούς “κεντρικούς” σχεδιασμούς της ΕΕ που θέλει μέχρι το 2030 να έχει αλλάξει πλήρως το ενεργειακό ισοζύγιο της γηραιάς Ηπείρου.
Γιατί όπως είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξεις αίφνης την πορεία ενός τάνκερ VLCC η του Τιτανικού που λέει ο λόγος, έτσι συμβαίνει και με το παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα. Αφού όποια τολμηρή και καλά χρηματοδοτούμενη πολιτική η πολιτικές και εάν εισάγεις, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο μέσα σε διάστημα λίγων μόλις ετών να ξεριζώσεις τις υπάρχουσες ενεργειακές υποδομές και συστήματα και να οδηγήσεις την κοινωνία στον κατά Aldous Huxley “υπερήφανο νέο κόσμο”. Την τεράστια δυσκολία του όλου εγχειρήματος, δηλ. της μεταμόρφωσης του παγκόσμιου ενεργειακού συστήματος περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια και μέσα από καλά δουλεμένα σενάρια, βάσει μαθηματικών μοντέλων, ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας, ο ΙΕΑ, όπως αυτά δημοσιεύτηκαν στην τελευταία εμβληματική ετήσια έκθεση του, το World Energy Outlook 2020.
Σύμφωνα λοιπόν με τον ΙΕΑ και ακολουθώντας το Stated Policies Scenario (STEPS) όπου προβλέπεται επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη το 2021 μετά την ανατροπή που επέφερε η πανδημία, και αποκαθίσταται η ζήτηση στις αγορές σε προ Covid-19 επίπεδα, οι ΑΠΕ θα καλύψουν το 90% της αυξημένης ζήτησης ηλεκτρισμού μέχρι το 2040 ενώ το μερίδιο του άνθρακα στο παγκόσμιου ενεργειακό μίγμα μειώνεται κάτω από το 20%. Όμως πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα εξακολουθήσουν να καλύπτουν το 53% της παγκόσμιας ζήτησης παρά την σημαντική διείσδυση της ηλεκτροκίνησης και των ΑΠΕ. Γιατί απλούστατα θα έχει εν τω μεταξύ αυξηθεί η συνολική ενεργειακή ζήτηση από τους 14406 Mtoe το 2019 στους 17085 το 2040.
Εάν μάλιστα προσθέσουμε και το ποσοστό του άνθρακα παρατηρούμε ότι το 2040 τα ορυκτά καύσιμα συνολικά θα είναι υπεύθυνα για την κάλυψη του 73% της παγκόσμιας ζήτησης, με τις ΑΠΕ και τα πυρηνικά να καλύπτουν το υπόλοιπο.
Εάν εξετάσουμε τώρα το Sustainable Development Scenario (SDS) όπου εφαρμόζονται πολύ αυστηρά μέτρα για την μείωση των εκπομπών με ευρεία εφαρμογή τεχνολογιών ΑΠΕ και την ενεργειακή αποδοτικότητα να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο, θα δούμε ότι πράγματι επιτυγχάνεται μια σημαντική μείωση των ρύπων κατά 10 Gt μέχρι το 2030 σε σχέση με το σενάριο STEPS για την ίδια περίοδο. Δηλαδή από τους 34,2 Gt που έφθασαν οι παγκόσμιες εκπομπές το 2019 αυτές είναι δυνατόν να μειωθούν στα 24,0 με 25,0 Gt. Όμως θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρά την προσδοκόμενη αυτή σοβαρή μείωση στους ρύπους τα ορυκτά καύσιμα δεν εξαφανίζονται από την ενεργειακή σκηνή και αποδεικνύονται αρκετά ανθεκτικά στις υπονομευτικές δυνάμεις (δηλ. των disruptive forces)
Όπως μας πληροφορεί ο ΙΕΑ (βλέπε Table A.3) στο σενάριο ενεργειακής βιωσιμότητας (SDS) η συνολική ενεργειακή ζήτηση το 2030 μειώνεται στα 13 378 Mtoe ενώ η συμμετοχή των ορυκτών καυσίμων περιορίζεται στο 68,4% , ενώ το 2040 η ζήτηση υποχωρεί περαιτέρω στα 13 020 Mtoe και η συμμετοχή των ορυκτών καυσίμων καλύπτει πλέον το 55,6 %. με την συμμετοχή του πετρελαίου και φ. αερίου συνδυαστικά να διαμορφώνεται στο 54,4 % το 2030 και στα 45,7% το 2040.
Για όσους λοιπόν ονειρεύονται ένα απόλυτα λευκό, καθαρό και all electric μέλλον μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους αφού πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα εξακολουθήσουν για πολλά χρόνια ακόμα να είναι μαζί μας, και μετά το 2050, και να παίζουν σημαντικό ρόλο στο ενεργειακό γίγνεσθαι. Για αυτό και η φθαρμένη πολιτική τάξη που κυβερνά εδώ και μερικές δεκαετίες την χώρα θα πρέπει επιτέλους να απαιτήσει ριζική αλλαγή της υποτιθέμενης ενεργειακής στρατηγικής που ακολουθείται, έτσι ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα που αναμφίβολα διαθέτει σε αρκετές διαφορετικές τοποθεσίες, όπου ευτυχώς σήμερα υπάρχουν εγκατεστημένοι παραχωρησιούχοι μεγάλες διεθνείς και καταξιωμένες εταιρείες.
Του Κ.Ν. Σταμπολή .energia.gr
