«Τα παιδιά μου είναι 4 και 6 ετών και τους έχω ήδη πει ότι δεν έχω καμία απαίτηση από εκείνα να είναι σε όλα τέλεια. Ως πρωτότοκος, ο γιος μου είναι τυπικός με τους κανόνες, χαίρεται όταν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των μεγάλων και δεν θέλει να απογοητεύει κανέναν. Βλέπω ήδη το πώς όλη αυτή η προσπάθεια, αν και θετική, τον επιβαρύνει με επιπλέον άγχος. Κάτι που ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου του έχουμε επιβάλλει. Ειδικά εγώ, μόνο τέλεια δεν ήμουν στην ηλικία του.
Γι’ αυτό και φροντίζω να του δείχνω ότι χαίρομαι με τις επιτυχίες του από τη μία, αλλά να του θυμίζω κιόλας ότι το να είναι τέλειος και επιτυχημένος σε όλα δεν συμπεριλαμβάνεται στις προσδοκίες ή τις απαιτήσεις μας από εκείνον. Για καλή μας τύχη, όταν του το έθεσα ρητά (“Γιε μου, να ξέρεις ότι δεν περιμένουμε από σένα τους ΤΕΛΕΙΟΥΣ βαθμούς”) πήρα την απάντηση που ήλπιζα: “Το ξέρω μαμά!”
Τώρα οφείλω να του το υπενθυμίζω καθώς μεγαλώνει γιατί έχω δει πώς αντιδρούν στην πίεση που δέχονται από όλες τις μεριές τα μεγαλύτερα παιδιά. Ήμουν καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το άγχος των παιδιών έμοιαζε εξοντωτικό, σε βαθμό που οδηγούνταν πολύ γρήγορα στην πνευματική εξάντληση. Ήθελαν να είναι καλοί στα μαθήματα, τα σπορ και κάθε άλλη δραστηριότητα που, και δεν γέμιζε το βιογραφικό τους, αλλά συμπίεζε και την παιδική τους ηλικία. “Αναπνεύστε!”, τους έλεγα, “Ούτε οι τέλειες επιδόσεις ούτε οι καλές σχολές είναι που κάνουν τον κάθε άνθρωπο αυτό που είναι”.
Φυσικά, θα ενθαρρύνω τα παιδιά μου να βάζουν πάντα τα δυνατά τους σε ότι κάνουν. Αλλά ποτέ δεν θα έχω την απαίτηση να κυνηγήσουν την τελειότητα με κάθε κόστος, πόσο μάλλον την ψυχική και πνευματική υγεία τους. Να προσπαθούν για το καλύτερο, να είναι ταπεινά και να είναι καλοί με τους συνανθρώπους τους. Αυτό θέλω μόνο από εκείνα.»
ΠΗΓΗ: mama365.gr
