Ως πότε παλικάρια (σιγά την αντρειοσύνη μας) θα ζούμε στα στενά-χωρα, σαν γλάστρες στα μπαλκόνια και στα μπιτσόμπαρα… Κι’ αυτό να μας αρκεί, να μας αρέσει και να μας εξιτάρει ως εξυπηρετούμενη κοινωνία, στη μελωδία της απόγνωσης. Ενώ πάντα, ο σκοπός καλά κρατεί χωρίς να χάνει τον τόνο του, στο που σε πονεί και που σε σφάζει.
Γεμίσαμε την ύπαρξή μας ΣΥΜΦΩΝΑ… Σύμφωνα άηχα σιωπηλά σε μια ΑΦΩΝΗ ζωή που τη συντηρούμε με συνταγογραφήσεις και πρωθυπουργικά φιλοδωρήματα. Παραδοθήκαμε στις κυβερνητικές φιλευσπλαχνίες και χωθήκαμε στα «καλάθια της νοικοκυράς» να ταΐσουμε τα αδιέξοδά μας. Απότοκοι στο Τόπο μας. Τραγικό υπόλοιπο μιας κοινωνίας χωρίς ανάστημα, που αφού της αφαίρεσαν την αξιοπρέπειά της με τα υπάρχοντά της, της κατέσχεσαν κεκτημένα και δικαιώματα με πρόσχημα την Οικονομική Κρίση και πέταξαν τα κλειδιά στα υπόγεια μιας άβουλης, ή μιας βολεμένης, Βουλής.
Μοιραίοι κι’ άβουλοι αντάμα όπως έλεγε και ο ποιητής, δεν προσδοκούμε πλέον ούτε σ’ ένα θαύμα, παρά στο έλεος του Άγιου Παντελεήμονα για την επιβίωσή μας. Καταλάβατε που μας έχουν φέρει; Τι μας έχουν καταφέρει; Σβήσανε απ’ τη γλώσσα μας τα ΦΩΝΗΕΝΤΑ. Δεν ακουγόμαστε πιά. Μας έκλεψαν τον ήχο των Δικαιωμάτων μας. Υπάρχουμε ως σταβλισμένο είδος, μόνο για τις αποδόσεις μας… Και αυτό πρέπει να μας ικανοποιεί κι’ αυτό πρέπει να μας κάνει ευτυχισμένους, αφού μας επιτρέπουνε να υπάρχουμε έστω και ως έμβια όντα. Απρόσωπες μονάδες, σε μια λογιστική που διαρκώς μας διαιρεί και μας αφαιρεί.
Το έγκλημα της χρεοκοπίας της Χώρας μας, μπορεί να έχει διαγραφεί γι’ αυτούς που το διέπραξαν – αφήνοντας υπόνοιες συγκάλυψης αφού κανείς δεν λογοδότησε – για μας όμως παραμένει ΑΝΕΞΩΦΛΗΤΗ ΠΟΙΝΗ, που την εκτίουμε καθημερινά πίσω από τα κάγκελα της ΕΝΔΕΙΑΣ. Ναι, πληρώνουμε σε βαθμό κακουργήματος μετά από τόσα χρόνια, χωρίς να γνωρίζουμε πότε θα τελειώσει η Οικονομική Καταστολή. Την ίδια ώρα, άλλες χώρες που αντιμετώπισαν την Οικονομική Κρίση, όπως η Πορτογαλία, μέσα σε τέσσερα χρόνια μπόρεσε να βγει απ’ αυτή, ή η Ιρλανδία που έχει καταφέρει να έχει σήμερα το 2ο κατά κεφαλή ΑΕΠ στις χώρες της ΕΕ.
Τι μας συμβαίνει; Τι σφαλιάρα ήταν αυτή και απομείναμε με το βλέμμα της αγελάδας; Διάβασα στην ετήσια έκθεση της ΓΣΕΕ για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση, ότι το 2023 το ωριαίο εισόδημα των Ελλήνων, είχε την χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην ΕΕ. Δεν μπορείς να μην πεις, ότι αυτό κι’ αν δεν είναι ΕΠΙΤΕΥΜΑ του Επιτελικού Κράτους. Επίσης, δεύτερο χαμηλότερο στην ΕΕ, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας το 2023 με βάσει την αγοραστική δύναμη, με χαμηλότερο μόνο αυτό της Βουλγαρίας, όπως μας λέει η Eurostat. Δηλαδή ακόμα και οι χώρες του πρώην Ανατολικού μπλόκ (Κροατία, Ρουμανία, Σλοβενία, κλπ) που τις βλέπαμε από μια Οικονομική απόσταση, μας έχουν ξεπεράσει στους Οικονομικούς Δείκτες… Όπως και νάχει, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε και σ’ αυτό, την ΕΠΙΤΥΧΙΑ του Επιτελικού μας Κράτους.
Καλά, μην μας πιάνει απελπισία, υπάρχουν και τα «ευχάριστα». Όπως πληροφορήθηκα από τα μέσα ενημέρωσης, μερίσματα 840 εκατομμυρίων ευρώ, θα διανείμουν φέτος οι τέσσερις συστημικές τράπεζες , σε σύνολο 3,6 Δισεκατομμυρίων ευρώ, που ήταν τα καθαρά κέρδη της προηγούμενης χρήσης (2023). Ε… Δεν μπορείτε να πείτε, ανέβηκε το ηθικό μας. Επίσης, το πρώτο εξάμηνο του 2024 υπήρξε έκρηξη κερδών 2,3 δις των τραπεζών, που έρχεται να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τον ενθουσιασμό μας! Τώρα πως γίνεται όταν ευδοκιμούν οι αριθμοί οι Λαοί να υποφέρουν, δεν ξέρω τι να σας πω. Απλά θυμάμαι που μας έλεγαν, ότι για να διασωθούν οι τράπεζες, έπρεπε οι περικοπές μισθών και συντάξεων και πόσα άλλα, να διαλύσουν την κοινωνία μας και τα εισοδήματά μας. Εδώ κι’ αν το Επιτελικό μας Κράτος σήμερα, δεν δηλώνει ξεκάθαρα το πόσο ενδιαφέρεται ν’ αποκαταστήσει αδικίες και οικονομικές απώλειες του Πολίτη, για χάρη των τραπεζών.
Κάπως έτσι χάθηκε η Μεσαία Τάξη που είχε αναστήσει την Οικονομία μας, Κάπως έτσι χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, κάπως έτσι κάποιοι γίνανε πλουσιότεροι, κάπως έτσι παραμένουμε φτωχότεροι μέσα στην ΕΕ, κάπως έτσι επιβεβαιώνεται το Επιτελικό Κράτος, η Κυβέρνηση και το Πολιτικό μας σύστημα. Κάπως έτσι βγαίνει η αρχέγονη φωνή του Θουκυδίδη να μας πει: Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν. ΥΓ. Ανθούριο, καλλωπιστικό φυτό που εξυπηρέτησε τον τίτλο του κειμένου, με παραπομπή στο Θούριο του Ρήγα.
Μαγκλάρας Βασίλης 26/8/24 [email protected]
