Χαμήλωσαν πολύ οι θόλοι τ’ ουρανού και δεν χωράνε πια τα όνειρα των ανθρώπων. Με κοινωνίες στα εφημερεύοντα βγαίνει η ψυχή μας στα προγραμμένα, αλλά και στα άγραφα που θα μας ξημερώσουν. Όμηροι ενός σακατεμένου νου που σαρκάζει σε μια ανελέητη καθημερινότητα, ενώ μας βολιδοσκοπεί σαν θήραμα πιασμένο στη παγίδα του… Γοερό πρελούδιο ενός κόσμου που σβήνει, γιατί λάτρεψε την αβελτηρία που του πρόσφεραν ως Κιβωτό του.
Στις οθόνες απεικόνισης, ο Μεγάλος Αδελφός ιεραρχεί με βουλιμία τα περισυλλεγμένα θύματα του ημερήσιου δελτίου, στο προσκλητήριο της φρίκης. Με κομμένες τις ανάσες οι εναπομείναντες με χαρακτηριστικά ανθρώπου, σφίγγουμε την ψυχή μας σ’ αυτό τ’ ανέμισμα της βίας, του πόνου και του άδικου, που μας κυνηγά, ελπίζοντας να είμαστε έστω και προς ώρας οι τυχεροί που τη γλυτώσαμε. Έχοντας εκχωρήσει τα δικαιώματά μας στους χορηγούς της επιβίωσής μας, σέρνουμε τις αμαρτίες που μας φόρτωσαν και ευγνώμονες προσδοκούμε δια την αύριο – αν θέλει ο Θεός.
Πνιγμένοι στο Δημοκρατικό μας Πολίτευμα, απολαμβάνουμε τα αγαθά του με κάθε τρόπο και κάθε τρόμο. Άλλοτε με εξαρτημένα επιδόματα, άλλοτε με χαρτζιλίκια σε κοινωνικά ξεφαντώματα και άλλοτε ενεοί παρακολουθούμε τη βία να κάνει ρεσάλτο στη γειτονιά μας, στην οικοδομή μας, στη διπλανή μας πόρτα. Πολίτες μιας ευνομούμενης Δημοκρατίας όπως μας λένε, αδυνατούμε να καταλάβουμε αν μας εμπαίζουν, η το εννοούν. Αν ανήκουμε στην ίδια Πολιτεία, η είμαστε οι άνθρωποι των ορίων που μας περιορίζουν. Τιμαριούχοι χωρίς τιμάριο. Πολίτες χωρίς αντίκρισμα. Αναλώσιμο είδος σ’ ένα ακόρεστο προσδόκιμο ζωής.
Οι οθόνες κοινωνικής απεικόνισης που μας εξασφάλισε ο Μεγάλος Αδελφός σε πιο προσιτές τιμές απ’ τις διατροφικές μας ανάγκες, συνεχίζουν να προβάλλουν τα τετελεσμένα και τα εκτελεσμένα ενός άκοσμου Κόσμου, παραδομένου στη φθορά του. Οι ιεροφάντες της ενημέρωσης του, εκτελούν σε συνέχειες τα διαδραματισμένα, φροντίζοντας η ανατριχίλα της βίας και του φόβου να κυριαρχήσουν στα τελευταία ψήγματα αντίστασης της ψυχής και του νου μας.
-Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους – που δεν τηρούσε και κανείς δεν τον έψαχνε – ο βιαστής, που καραδοκούσε τ’ ανυποψίαστα γυναικεία θύματά του μέσα στη νύχτα…
-Γνωστός στις Αρχές από προηγούμενες καταγγελίες ο δράστης – αλλά κανείς δεν έδινε σημασία – που κακοποιούσε τ’ ανήλικα παιδιά του ή της συντρόφου του, μέχρι που κάποια απ’ αυτά κατέληξαν διασωληνωμένα στην εντατική…
-Με καταδίκες – αλλά παρ’ όλα αυτά ελεύθεροι – η συμμορία αλλοδαπών – ημεδαπών δεν έχει σημασία, που λήστευε και κακοποιούσε υπερήλικα άτομα μέσα στα σπίτια τους…
-Με καταγγελίες και καταδίκες για ξυλοδαρμούς και κακοποίηση – αλλά πάντα ελεύθερος – ο φερόμενος ως δράστης για τη δολοφονία της συντρόφου του…
-Κύκλωμα παιδεραστίας που εξωθούσε έναντι αμοιβής ανήλικα κορίτσια να συνευρίσκονται ερωτικά με ενήλικες – δρούσε κάτω από το «κοινωνικό» δίχτυ προστασίας, μέχρι οι γονείς ν’ αποκαλύψουν τη σαπίλα που έπεσαν τα παιδιά τους…
-Ανήλικα παιδιά στήνουν ενέδρες σε συνομηλίκους, προκειμένου να τα κλέψουν και βιντεοσκοπώντας τα με το κινητό τους, να τα γελοιοποιήσουν αναρτώντας τα «κατορθώματά» τους. Και ο κατάλογος μακρύς… Το χειρότερο δε, με τα παιδιά, αντί οι γονείς να τα συνετίσουν τα υποθάλπουν… Άφησα τελευταίο στην μικρή αναφορά μου το παιδικό «μπούλινγκ», για να τονίσω, ότι όταν επιτρέπουμε στα ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ να γονιμοποιούν την Κοινωνία μας, είμαστε ανελέητα καταδικασμένοι…
Ανάφερα μερικά ελάχιστα παραδείγματα, παρμένα από την οθόνη του Μεγάλου Αδελφού χαρακτηριστικά της Δυστοπικής κοινωνίας που βρισκόμαστε. Το ερώτημα είναι αν οι κυβερνώντες το αντιλαμβάνονται ή το ανέχονται; Το ερώτημα βέβαια είναι ρητορικό και ο καθένας μας το ερμηνεύει κατά τις εκτιμήσεις του… Το μόνο σίγουρο που μας απομένει είναι οι στίχοι του εξαιρετικού Λευτέρη Χαψιάδη: Άιντε ν’ αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος, να τη βγάλουμε και φέτος…
Μαγκλάρας Βασίλης 16/1/24 [email protected]
