Η παρουσία των γυναικών σε αιρετές θέσεις είναι σχετικά μικρή, ειδικά στην Αυτοδιοίκηση. Ενθάρρυνση και υποστήριξη της συμμετοχής των γυναικών σε θέσεις πολιτικής ευθύνης και εκπροσώπησης σε ευρωπαϊκό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο κρίνεται απαραίτητη. Ποσό μάλλον όταν πρόκειται για γυναίκα που μπορεί να βιώνει αδικαιολόγητη διάκριση πχ λόγω σωματικής βλάβης (αισθητηριακή αναπηρία, κινητική αναπηρία, γνωστική διαταραχή, πολλαπλή αναπηρία) και ισως και λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού (ταυτότητα -χαρακτηριστικά- έκφραση φύλου).
Η ίση συμμετοχή αντρών και γυναικών με οποιαδήποτε ορατή ή μη διαφορετικότητα στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι όχι μόνο ζητούμενο, αλλά και το βασικότερο στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Στην χώρα μας, που γέννησε τη δημοκρατια,πριν δηλώσω την υποψηφιότητα μου αναρωτήθηκα πόσες γυναίκες με αναπηρια θέτουν υποψηφιότητα ως εκφραστές/διεκδικητές λύσεων στα προβλήματα του τόπου. Ε
λάχιστες….αλλα πια τα τελευταία 4 χρόνια πολυ περισσότερες έχουμε ΦΩΝΗ. Δεν λείπουν βέβαια τα εμπόδια προσβασιμότητας και η έλλειψη εύλογων προσαρμογών και έτσι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δυσχεραίνει τον προεκλογικό αγώνα,με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να φτάσουμε εκει που θα θέλαμε γεωγραφικά ή ακόμη να μην μπορούμε δουμε το προεκλογικό υλικό ή να ανέβουμε σε μια εξέδρα ή σε μια σκηνή για να απευθύνουμε ένα χαιρετισμό και να εξηγήσουμε τις θεσεις μας, διεκδικώντας την ψήφο των συμπολιτών Δυστυχώς είμαστε μια χώρα που σκεφτόμαστε τα άτομα με αναπηρια κυρίως για λόγους ψηφοθυρικούς, στην διαδικασία του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
Στην περίπτωση μου ομως, από τον νυν Περιφερειάρχη Γιώργο Κασαπίδη η πρόταση να μετέχω στον συνδυασμό «Πορείας Δημιουργιας» με πίστη στις ανθρώπινες αξίες ήταν ιδιαίτερα τιμητική και έγινε με την πρόθεση να συμμετέχω επί ίσοις όροις στο ψηφοδέλτιο, δίπλα στους συνυποψηφίους μου, λόγω αναγνώρισης του προφίλ μου, του βιογραφικού μου και της δράσης μου. Ας υπενθυμίσω, στους πολίτες της Δυτικης Μακεδονιας, οτι ο Περιφερειαρχης Γιώργος Κασαπιδης ήταν εκείνος που μου έδωσε φωνη για να εκπροσωπήσω ολους τους ανάπηρους ως ακτιβίστρια και ύστερα από προσωπικό μου αίτημα να συναντήσω τον Πρωθυπουργό της χώρας τρεις φορές, ώστε να διεκδικήσουμε μαζί το πιλοτικό πρόγραμμα του προσωπικού βοηθού για τα άτομα με αναπηρία, σε όλη την ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ και κατα επέκταση και στην ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ μας.
Επομένως αυτή η υποψηφιότητα αποτελεί για εμένα και μια πρόκληση για την έμπρακτη ανάδειξη της ορατότητας των γυναικών με αναπηρία, παρα τα εμπόδια. Υπό την επιβεβλημένη οπτική της δικαιωματικής προσέγγισης, μια γυναίκα με αναπηρία, όπως και εγώ, μπορεί αποτελεσματικά να συμμετέχει σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής δραστηριότητας, συνεπώς και στην πολιτική ζωή με την ιδιότητα του αιρετού.
Έχοντας λοιπόν τα βιωματα και με το επιστημονικό μου υπόβαθρο, θέλω με ολες μου τις δυνάμεις, να συνεισφέρω στο σχεδιασμό έργων και δράσεων της Περιφέρειας Δυτικης Μακεδονιας, που θα οδηγήσουν στην προσβασιμότητα, ορατοτοτητα και συμπερίληψη ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, χωρίς διάκριση σε ολες τις πτυχες της ζωής.
