Αθηνά Τερζοπούλου: Γιατί πιασθήκαμε στην ενεργειακή παγίδα σαν το το ποντικάκι στη φάκα
Πρίν 18 χρόνια παγκόσμια αλλά και στη χώρα μας άρχισαν να εγκαθίσταναι πολύ δυναμικά
αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα.
Πριν 14 χρόνια ( κατά το έτος 2008) επειδή το Συμβούλιο της Επικρατείας πίεσε την πολιτεία, αυτή
αναγκάστηκε να θεσπίσει το πρώτο ειδικό χωροταξικό πλαίσιο, βάσει του οποίου ορίζεται πού
απαγορεύεται να τοποθετηθούν ΑΠΕ( Ανανεώσιμες Πηγές Ενεργειας) , με συνέπεια τα μέρη στα
οποία επιτρέπεται να εγκατασταθουν ΑΠΕ να είναι δυνητικά πολλά. Έτσι σύμφωνα με το πρώτο
χωροταξικό απαγοεύεται να εγκαθίστανται ΑΠΕ π.χ σε περιοχές προστασίας της φύσης, σε
οικότοπους προτεραιότητας των περιοχών natura, σε αρχαιολογικους χώρους, σε χώρους που
αποτελούν πολιτιστικη κληρονομιά κλπ. Με το Ν.998/1979 απαγορεύεται η
εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε δάση ή αναδασωτέες εκτάσεις και επιτρέπεται με όρους σε
δασικές εκτάσεις ή σε αγροτική γη.
Και έτσι μολονότι ειχε ξεκινήσει η δυναμική διείσδυση των ΑΠΕ στη χώρα μας, την περίοδο των
μνημονίων ανακόπηκε ,λόγω των γνωστών οικονομικών περιπετειών, μετά ενέσκηψε και η
πανδημία , ήρθε και ο πόλεμος στην Ουκρανία και η προσπάθεια αυτή διείσδυσης των ΑΠΕ στη
χώρα μας σέρνεται.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι αιτήσεις για ΑΠΕ είναι πολλές χιλιάδες, που φαί- νεται να
υπερβαίνουν τον εθνικό μας στοχο για παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια , αλλά στην πράξη μόλις
το 3,14% αυτών καταλήγει να ολοκληρώσουν την αδειοδότηση και να υλοποιηθούν.
Από την άλλη πλευρά σύμφωνα με το Εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα (ΕΣΕΚ 2019) και
το σχέδιο για την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας, προβλέπεται σύμφωνα με το ενα σχέδιο , η
δημιουργία 6 μονάδων φυσικού αερίου και με το άλλο, η δημιουργία 3 μονάδων φυσικού αερίου.
Το συγκεντρωτικό μοντέλο της χώρας είναι ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ
ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΑΠΕ.
Αλλά οι σταθμοί του φυσικού αερίου σηματοδοτούν την εξάρτηση μας από “άλλους” με τα
γνωστά κυριαρχικά και γεωπολιτικά τους παιγνίδια ,τις συνέπειες των οποίων πληρώνουμε
ακριβά, ζώντας τους ακριβότερους χειμώνες από τον Β παγκόσμιο πόλεμο και μετά και κανείς δεν
ξέρει πού θα ” βγούμε”.
Η ανάπτυξη όμως αιολικών και φωτοβολταϊκών σηματοδοτεί την ενεργειακή αυτονομία μιας
χώρας.
Το ερώτημα βέβαια που τίθεται είναι:
Γιατί να έχουμε κατ εξοχήν το συγκεντρωτικο μοντέλο ανάπτυξης με μεγάλα αιολικά η
φωτοβολταϊκά πάρκα και να μην ίσχυε παράλληλα κ ενα δημοκρατικότερο μοντέλο παραγωγής
ηλεκτρικής ενέργειας από κάθε έναν πολίτη χωριστά ο οποίος θα μπορούσε να παράγει την δική
του ηλεκτρική ενέργεια Π.χ με φωτοβολταϊκά στέγης ; Μπορεί να συμβεί αυτό σήμερα στην χώρα
μας? Όχι θα λέγαμε!
Και γιατί όχι; Γιατί τα τοπικά δίκτυα είναι κορεσμένα και ο ΔΕΔΗΕ δυσκολεύεται να δώσει
άδεια. Δεν υπάρχουν πλέον επαρκείς υποδομές δικτύου για επενδύσεις σε ΑΠΕ είτε από μεγάλες
είτε από μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτό επηρεάζει και τις πολύ μικρές επενδύσεις όπως στις
στέγες. Πρέπει να υπάρχουν δίκτυα σύγχρονα και ενισχυμένα, να κάνουμε διασυνδέσεις, να
πετυχαίνουμε αποθηκεύσεις για να μπαίνουμε στο ενεργειακό μείγμα. Μιλάνε όλοι οι πολιτικοί για
πράσινη μετάβαση, αλλά ο πολίτης για να μην είναι απέναντι, πρέπει να μπορεί να συμμετέχει και
να επενδύει εύκολα.
Υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες που το έχουν πετύχει αρκετα? Ναι! Στην Γερμανία μέχρι πριν
μερικά χρόνια, πάνω από το 50% της εγκαταστημενης ισχύος από ΑΠΕ ανήκε σε απλούς πολίτες,
Γεωργούς η άλλους επαγγελματίες. Υπάρχουν πολλές ενεργειακές Κοινότητες.
Είναι ευκολότερο ν αναπτύξουν οι μεγάλες εταιρείες μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα ?
ΝΑΙ !! Γιατί ?? Γιατί σε μεγάλες ΑΠΕ ένας επενδυτής κάνει τους Υποσταθμούς και όλες τις
διασυνδέσεις που απαιτούνται για τα δίκτυα. Ενώ για τα μικρομεσαία έργα χρειάζεται να
συνεργαστούν αρκετοί μικρότεροι επενδυτές για να φτιάξουν υποδομές και η κουλτούρα της
συνεργασίας δεν υπάρχει πάντα.
Η χώρα μας υποχρεωτικά αλλάζει γραμμή πλεύσης από λιγνίτη, μ ενδιάμεσο καύσιμο το φυσικό
αέριο με τις γνωστες εξαρτήσεις ,με ορίζοντα βεβαια τις ΑΠΕ που είναι επιβεβλημένες λόγω της
κλιματικής αλλαγής , γιατί εξασφαλίζουν σε συνδυασμό με την αποθήκευσή τους την ενεργειακή
αυτονομία της χώρας μας , που όσο το δυνατόν νωρίτερα διεισδύσουν στο ενεργειακό μας
μείγμα, τόσο οικονομικοτερες θα είναι οι ενεργειακές τιμές μας.
Εξ αλλου η Ελλάδα, με την γεωγραφική προνομιακή της θέση , μπορει να παράγει, αποθηκεύει και
εξάγει ηλεκτρική ενέργεια παραγόμενη από ΑΠΕ και να γίνει γέφυρα σε Αφρική, Μέση Ανατολή
και ΝΑ Ευρώπη, ενισχύοντας τη θέση της. Πρόσφατα ο Υπουργός ενέργειας μίλησε για εξαγωγή
υδρογόνου από την Ελλάδα στην Ευρώπη. Αλλά χωρίς παραγόμενη ενέργεια από ΑΠΕ τι τύχη
μπορεί να χει το υδρογόνο? Και όλα αυτα βέβαια είναι σ εξέλιξη, με το όραμα της Κεντρικής
πολιτικής σκηνής ,να είναι να καταστεί η χώρα μας ενεργειακό κέντρο μεταφοράς καθαρής
ενέργειας, αρκεί βεβαια θα έλεγα να μην είμαστε σαν το Κέντρο του νιπτήρα που είναι η
αποχέτευση και να προστατεύεται η βιοποικιλότητά μας και ο πρωτογενής τομέας.
ΥΓ ( Να θυμίσω για την Δημοτική παράταξη της αξιωμ.αντιπολλιτευσης του Δήμου Εορδαίας) Πώς
από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων μας δηλώσαμε και ταχθήκαμε υπέρ της
λειτουργίας των λιγνιτικών μας μονάδων ( 5η μοναδα Πτολεμαΐδας και Αγ.Δημητριου) όσο το
δυνατόν πιο αργά μέχρι το 2050, χρονολογία που οφείλουμε να έχουμε μηδενικό λιγνιτικό
αποτύπωμα)
