Δήλωση του υποψηφίου δημάρχου Εορδαίας Στάθη Κοκκινίδη για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων ψήφιζε το νόμο για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ως ημέρας απότισης φόρου τιμής στους 353.000 δολοφονημένους και στις χιλιάδες διωγμένων από τις πατρογονικές τους εστίες Ελλήνων Ποντίων, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά ότι υπήρξε προμελετημένο σχέδιο για τον ξεριζωμό και την εξαφάνισή τους με βασανιστήρια, κακουχίες, πορείες θανάτου, τάγματα εργασίας, εκτελέσεις, βιασμούς, σφαγές και δολοφονίες.
Η19η Μαΐου 1919 είναι η μέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ πριν από 100 χρόνια αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και με το σύνθημα «η Τουρκία στους Τούρκους» θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο των Νεότουρκων για την τελειωτική εξόντωση του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός, όπως και όλος ο Ελληνισμός της Μ. Ασίας, κράτησε για αιώνες άσβεστη τη φλόγα του Ελληνισμού μακριά από τη μητροπολιτική Ελλάδα και δημιούργησε αξιόλογο γα την εποχή  πολιτισμό. Αυτόν τον Πολιτισμό οι Έλληνες του Πόντου, όταν ήρθαν ως πρόσφυγες στη Μητέρα Ελλάδα , τον έφεραν μαζί τους και μέχρι σήμερα οι επόμενες γενιές  τον διατηρούν με δέος και υπερηφάνεια και όλη η ελληνική κοινωνία τον αγκαλιάζει με αγάπη  και θαυμασμό, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στη διατήρηση  της ιστορικής μνήμης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Η Γενοκτονία των Ποντίων, ωστόσο, είναι ένα ζήτημα που παραμένει ανοιχτό και   οι ψυχές που σφαγιάσθηκαν ζητούν έως σήμερα δικαίωση.
Αποτίνουμε φόρο τιμής στα θύματα και απαιτούμε από την πολιτική και πνευματική ηγεσία της Τουρκίας την αναγνώριση των διωγμών και των δραματικών συνεπειών τους στον Ποντιακό Ελληνισμό.
Η ιστορική αποκατάσταση των γεγονότων και ο καταλογισμός των ευθυνών σε όσους προκάλεσαν, σχεδίασαν, ανέχτηκαν, και εκτέλεσαν αυτές τις δολοφονίες και τους διωγμούς αποτελεί ιστορική δικαίωση και παρακαταθήκη για το μέλλον, μία πράξη που δεν χωρίζει, αλλά ενώνει και σφυρηλατεί την ειρήνη, τη φιλία και την καλή γειτονία των δύο λαών, αναδεικνύοντας την ιστορική μνήμη απέναντι σε πολιτικές και εθνικιστικές συγκυρίες και σκοπιμότητες.
Σήμερα, 100 χρόνια μετά, χρέος όλων είναι ο αγώνας για τη δικαίωση των θυμάτων, αλλά και ο αγώνας να σταματήσουν οι επεκτατικοί πόλεμοι και η προσφυγιά, που δημιουργούν η σκληρότητα των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων  και η μισαλλοδοξία των εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων,  και να επικρατήσουν επιτέλους η ειρήνη, η αυτοδιάθεση, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη για όλους τους λαούς του πλανήτη.