ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ «Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΕΝΟΣ»
Διαβάζοντας τὸἄρθροτοῦἈρχιερατικοῦἐπιτρόπουἈμυνταίουμὲτίτλο «Ἡ ἰδεολογικὴ τυραννία καὶτὸπολεμικὸ μένος» δὲνβρῆκα τίποτα τὸἀληθινό, παρὰ μόνον ὅ,τιἀναφέρεταιστὸ πρόσωπο τοῦ Πάπα καὶτοῦΠαπισμοῦ, ὀνομάζοντάς τον «ξεδοντιασμένο θηρίο καὶπαραπαῖονἀνήθικοπαιδεραστικὸ σύστημα ποὺὅλος ὁ κόσμος τὸν“κράζει’’ ὡςτὴν πόρνη τῆςἈποκαλύψεως».
ΚαὶἐρωτῶμεντὸνἅγιονἈμυνταίου, νὰμᾶςἀναφέρη μία μόνο λέξιἀπὸτὸ στόμα τοῦ «Μεγάλου καὶσοφοῦκαὶοἰακοστρόφου[δηλ. πηδαλιούχου]τῆςτοῦΧριστοῦἘκκλησίας» ποὺνὰ καταφέρεται κατὰτοῦἀντιχρίστου Πάπα.
Ἀντιθέτως, ὅπουσταθῆκαὶὅπουβρεθῆ«ἉγιώτατονἈδελφὸν»καὶ«Πρῶτονμεταξὺἴσων» τὸνπροσφωνεῖ. ΑὐτὸνδὲτὸνΟἰκουμενικὸνΠατριάρχηνοἱτῶν «Νέων Χωρῶν» τῆςἙλλαδικῆςἘκκλησίαςἘπίσκοποιὡς «ὀρθοτομοῦντατὸνλόγοντῆςἀληθείας» μνημονεύουν κατὰτὴνἱερώτερηὥραντῆς Θείας Λειτουργίας,χωρὶςφόβονΘεοῦ!
Αὐτὸντὸνβλάσφημον, πῶςτολμᾶς, ἅγιεἈμυνταίου, καὶτὸνἀποκαλεῖς «Μεγάλονκαὶσοφὸν ποιμένα καὶἄριστονοἰακοστρόφοντοῦ Πλοίου τῆςτοῦΧριστοῦἘκκλησίας»;
Ἄςἀποκαλέσηκαὶὁ «Οἰκουμενικὸς» τὸν Πάπαὅπωςτὸνἀποκαλεῖς κι ἐσύ, καὶθὰμεταβοῦμεὁμαδικῶςεἰςΚωνσταντινούπολιννὰτοῦζητήσωμεν δημοσίως συγγνώμη!
Διὰδὲτὰἄλλαποὺἀναγράφεις,ὅτι «οὐδέποτε σκύψαμε νὰἀφουγκραστοῦμετὴνἀγωνία του γιὰτὸνἙλληνισμὸκαὶτὴνἘκκλησία…», ἀφουγκραστήκαμε, πράγματι, τὴνἀγωνία του, ὄχιγιὰτὸνἙλληνισμὸκαὶτὴνἘκκλησία, ἀλλὰγιὰτὸὅτιδὲν κατάφερε ἀκόμηνὰμᾶς δέση αἰχμαλώτουςστὸἅρματῆςπαπικῆς «Ἐκκλησίας».
ΔὲνἀγωνιᾶλοιπὸνγιὰτὸνἙλληνισμὸκαὶγιὰτὴνἘκκλησία, ἀλλά, ἀντιθέτως, ὑβρίζειτὸνἙλληνισμὸκαὶτὴνὈρθοδοξία, λέγοντας κατὰτὴνἑορτὴτὴνθρονικὴτοῦ Πατριαρχείου, στὶς 30-11-1998, πρὸςτοὺςἐκπροσώπουςτοῦ Πάπα τὰἑξῆς φοβερά: «Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Η. KeelerκαὶλοιποὶἐνΧριστῷἀδελφοὶοἱἀποτελοῦντεςτὴνἈντιπροσωπείαντῆςἘκκλησίας Ρώμης,…Δὲν πρέπει νὰσπαταλήσωμεντὸνχρόνονεἰςἀναζητήσειςεὐθυνῶν. Οἱ κληροδοτήσαντες εἰςἡμᾶςτὴνδιάσπασιν προπάτορες ἡμῶνὑπῆρξανἀτυχῆ θύματα τοῦἀρχεκάκουὄφεωςκαὶεὑρίσκονταιἤδηεἰςχεῖραςτοῦδικαιοκρίτουΘεοῦ. ΑἰτούμεθαὑπὲραὐτῶντὸἔλεοςτοῦΘεοῦ, ἀλλ’ ὀφείλομενἐνώπιονΑὐτοῦὅπωςἐπανορθώσωμεντὰ σφάλματα ἐκείνων» (Ἀπότόπεριοδικὸτοῦ Πατριαρχείου ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ, ἀρ. τεύχ. 563 τοῦ1998).
ὩςπρὸςτὸνἙλληνισμόν, αὐτὸςποὺ «ἀγωνιᾶγιὰτὸνἙλληνισμὸ» εἶπετὰἀνεπανάληπτα καὶὑβριστικὰ λόγια ταῦτα: «Δυστυχῶς, οἱ δύο λαοὶ[ΤοῦρκοικαὶἝλληνες] διέκοψαν τὴνὑπέροχη συμβίωση τῶν 400 χρόνων [δηλ. τὴνΤουρκικὴ δουλεία] ὅταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι τὸ 1821 καὶ δημιούργησαν τὶςγνωστὲς προστριβές» (ἐφημ. «Αὐριανὴ»,φ. 26/10/1991).
Πές μας λοιπόν, ἅγιεἈμυνταίου, τί εἶναιαὐτὸποὺμᾶςἀναγκάζεινὰτὸνἐγκωμιάζουμεκαὶνὰτὸνδεχώμαστεὡςΠροκαθήμενοντῆςὈρθοδοξίας;
Αὐτὰτὰὀλίγα, πρὸςτὸ παρόν, ἴναἐνημερωθῆςπερὶτοῦ «μεγάλου καὶσοφοῦοἰακοστρόφουτῆςἘκκλησίας» καὶνὰ πάψης νὰμᾶςκατηγορῆς.
ΜὲἀγάπηΧριστοῦ,
Μηλοχώριον, 11/11/2016
Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς
ἹερὰΜονὴἈγίαςΠαρασκευῆςἘορδαίας.
