Το τελευταίο βράδυ του 2021!

Μόνο στιγμές, χαρούμενες, στενάχωρες κάποιες με πολύ γέλιο άλλες τόσες και περισσότερες με κλάμα με δάκρυ!

Ωραίο το ‘21, ε;

Οι περισσότεροι θα πούνε: όχι, μας ξεφτίλισε ο κόβιντ, μας πάτησε το κεφάλι κάτω και ίσως το έθαψε στο χώμα.

Από την άλλη τόσα εγκλήματα αθώων ανθρώπων -κυρίως γυναικών-από ανθρώπους που συγκαταλέγονται στα ανθρωπόμορφα τέρατα! Ο απόλυτος πόνος της καθημερινότητας, η μοναδική ανησυχία μας: ήρθα σε επαφή;

Μήπως κόλλησα;

Μήπως να μην κάνω το εμβόλιο;

Μήπως να το κάνω ;

Τρωγόμασταν για το τι είναι σωστό τι όχι;

Τουλάχιστον οι περισσότεροι!

Μα καλά, ρε Στέλιο, τελειώνει το ‘21 και ξανά για κόβιντ μας λες;

Τον σιχάθηκα!

Πέρασε ένας χρόνος, ένας ολόκληρος χρόνος!

Προτεραιότητα η υγεία όλων, «εννοείται»!!!

Πάτησε κανένας φρένο τον κόσμο να προλάβει; Λέει ο Πασχαλιδης: ένας τρελός πατάει φρένο τον κόσμο να προλάβει!

Ποιος από εμάς, από εσάς, από τον κόσμο εκεί έξω, πάτησε φρένο να δει τον εαυτό του;

Τον έρωτα του;

Τους στόχους του;

Το ποιος είναι, το που στέκεται, το τι θέλει τον σκοπό της ζωής του;

Τον Θεό του, τον δημιουργό του;

Που είναι ο ρομαντισμός, η κατανόηση, η αυτοπεποίθηση, όχι για εμένα για εσένα για τον παραδίπλα.

Ναιιιιιιι, ξέρω, εσύ όλα αυτά τα έκανες! Οπωσδήποτε! Για θυμήσου εσύ, λοιπόν, ποια ήταν η τελευταία φορά που αγκάλιασες άνθρωπο πάνω από 1,5 δευτερόλεπτο, και πρόσεξε: δεν εννοώ τον πατέρα, την μάνα, τον αδερφό-ή, γιατί με αυτούς κοιμάσαι.

Τον κόσμο ρε, τον περαστικό, τον γνωστό, τον κολλητό, τον φίλο! Πίστεψε το και συνειδητοποίησε πως έχεις πάνω από δυο χρόνια, (πάνω που πήγα να μιλήσω μόνο για το ‘21 που ήταν ένας χρόνος).

Θυμήσου τον εαυτό σου πριν και δες που έχεις φτάσει τώρα: να τρέμεις τον ίδιο σου τον εαυτό! Κάτσε μέσα στα 4 ντουβάρια, γιατί 4 είναι, δεν είναι παραπάνω. Ναι, και εγώ αυτό θα κάνω, και εσύ αυτό θα κάνεις.

Διάβασες αυτό το μήνυμα.

Και τί;;;

Τίιιι;;;

Α, χα, πολύ ωραίο, μπράβο, συγχαρητήρια, καλή χρόνια να έχουμε και τα σχετικά!

Άψογα!

Όπως έχεις διαβάσει τόσα μηνύματα αισιοδοξίας, διαφορά στιχάκια, τους διανοούμενος να κάθονται σιωπηλοί και να μην δίνεις σημασία, αμέτρητοι συγγραφείς στα γραφεία τους να φιλοσοφούν και να γράφουν περί ελευθερίας, διάφορα λογοπαίγνια, κατεβατά ατελείωτα που βαριέμαι να διαβάσω.

Γιατί;;;

Υπέροχα τα λόγια, ωραίος ο ψυχικός ξεσηκωμός, ο σωματικός, τα κίνητρα, κι όμως είμαστε ακόμα εδώ, βασικά, ούτε καν στην αφετηρία! Αδέρφια μου, ωραίο ήταν το ‘21! Ήταν ωραίο! Η ζωή δεν μετριέται σε στιγμές ευχάριστες και δυσάρεστες.

Η ζωή είναι μόνο ευχάριστες στιγμές!

Πηγαίνετε και ρωτήστε έναν παππού και μια γιαγιά τι θυμάται από την ζωή της!

Παρόλο που οι στεναχώριες ήταν περισσότερες, το πρώτο πράγμα που θα σου πει είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός!

Οι στενάχωρες στιγμές είναι για να σου θυμίζουν πως δεν πρέπει να ξεχνάς τις ευχάριστες!

Τίποτα παραπάνω!

Ναι, ΟΚ, περάσαμε δύσκολα, είχαμε τις συγκρούσεις μας, τις διαφωνίες μας, τις κόντρες μας, τις στεναχώριες μας και ίσως να ήταν περισσότερες!

Για σκεφτείτε, όμως, κάθε φορά που μιλάμε με βιντεοκλήση, τί αναφέρουμε;

Το πως «έκλαιγα» εγώ στο δωμάτιο μου ή εσύ; Όχι!

Το έκλαιγα στο δωμάτιο μου;

Το πως έκλαιγες εσύ για οποιοδήποτε θέμα;

Όχι! Γ

έλιο, άφθονο γέλιο!