Μία φορά κι έναν καιρό μία χούφτα ανθρώπων, συμφώνησαν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι.
Τους άκουσα να μιλούν γι΄αυτό αλλά δεν πολυκαταλάβαινα.
Αφουγκραζόμουν τον ενθουσιασμό και τη χαρά αλλά ως εκεί.
Άκουγα για γιορτή, για υφαντά, για αργαλειούς, για νήματα μα για διαδρομή και προορισμό δεν είχα ακούσει κάτι. Μόνο ότι όλο αυτό για το οποίο κουβέντιαζαν, είχε την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
Κάποια στιγμή μου προσέφεραν κι εμένα ένα εισιτήριο.
«Ουρανία, Θέλεις να έρθεις μαζί μας σε αυτό το ταξίδι;»
«Ε μα φυσικά και θέλω» απάντησα, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Χαρά μεγάλη. Χαρά και προσμονή.
Μιας και δεν το είχα όμως ξεκάθαρο μέσα μου, μία ημέρα ρώτησα «με τι θα ταξιδέψουμε και που θα πάμε»;
Μου είπαν πως «Θα πιαστούμε από τις άκρες των πιο όμορφων και πολύχρωμων νημάτων και καθώς θα ξετυλίγονται, θα αφήσουμε να μας οδηγήσουν στις πιο ιδιαίτερες ψυχές, στα πιο ιδιαίτερα μέρη του κόσμου».
Έτσι κι έγινε.
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε και με οδηγό τα κουβαράκια των Νημάτων, ταξιδέψαμε παντού.
Πήγαμε στην υφαντοχώρα, την παραμυθοχώρα, την χώρα της αφήγησης, της ποίησης, των καρέ, της ζωγραφικής, του παιχνιδιού, της μουσικής, της καλαθοπλεκτικής, της βιβλιοδεσίας, της κηροπλαστικής.
Το ταξίδι έμοιαζε περισσότερο με Γιορτή παρά με ταξίδι.
Μία Γιορτή που υμνεί την αξία της ζωής, την σπουδαιότητα της προσπάθειας, την ομορφιά, την δημιουργία και την δημιουργικότητα όπως αυτή υπάρχει και ανθίζει μέσα από την αναπηρία.
Μέσα μας και γύρω μας, επί έναν σχεδόν χρόνο, υπήρξε μία γιορτή που ξετυλίχθηκε και στόλισε τις 4 εποχές του έτους.
Τα Νήματα Γιορτή σε 4 εποχές, ξεκίνησαν δειλά, δυνάμωσαν απότομα, μπουμπούκιασαν απροσδόκητα και ανθίζουν αδιάλειπτα.
Πέρασε κιόλας μία εβδομάδα από τη στιγμή που με την συναυλία του Θάνου και της Στέλλας σφραγίσαμε τα Νήματα μίας, σχεδόν, ολόκληρης χρονιάς.
Κι ενώ φθάσαμε στο τέλος, ξέρουμε όλοι πως αυτό το τέλος είναι μόνον η αρχή.
Ευχαριστώ για το ταξίδι, την εμπειρία, την αγάπη, τα χαμόγελα, τα γέλια, την εμπιστοσύνη, την συνεργασία.
Καλό καλοκαίρι σε όλους
Καλώς να ξανανταμώσουμε.
