Optika Anagnostis ptolemaida Reggia Ptolemida Pizzaria iek voltetors butterflys ptolemaida

Τα «μη» και τα «θέλω» μου κόντρα στον φόβο της ασθένειας (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

5λ ανάγνωσης
Τα «μη» και τα «θέλω» μου κόντρα στον φόβο της ασθένειας (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Θεωρώ πως είναι σωστό να περιφρουρώ την υγεία μου, όπως και κάθε άνθρωπος οφείλει να το κάνει αυτό, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου να οδηγούμαι και μάλιστα να καθοδηγούμαι σε υπερβολές και μάλιστα με το γράμμα του νόμου.

Γιατί αν δεν είναι υπερβολή να προστατεύει κανείς την υγεία του αποφεύγοντας τις απολαύσεις της ζωής, ζώντας στον μύθο της ασφυκτικής μάσκας, αιχμάλωτος του φόβου μήπως νοσήσει και κλείνοντας τη ζωή του αιχμάλωτος στον γυάλινο πύργο του Internet, τότε –ερωτώ- τι είναι;

Τι νόημα έχει να εργάζεται κανείς δίχως να μπορεί να απολαύσει τα αγαθά που συσσωρεύει;

Τι νόημα έχει να οδηγείται όλη η κοινωνία σε μαρασμό, ατροφία και μη φυσιολογική ζωή όταν περιχαρακώνεται σε απαγορεύσεις και «μη»;

Μη κυκλοφορείτε έξω, μη κάνετε κοινωνικές σχέσεις, μην ανοίγετε τα μαγαζιά σας, μη μιλάτε, μη γελάτε, μη πιάνεστε, μην αγκαλιάζεστε, μη….μη….μη…. ένα σωρό «μη».

Αυτό το υπερβολικό «μη», ερωτώ, δεν είναι άρνηση της ζωής; Υπάγεται δηλαδή στις φυσιολογικές και λογικές διαδικασίες της;

Σαφώς οφείλουμε να προνοούμε και να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής αν θέλουμε να διαφυλάξουμε την υγεία μας.

Άλλο όμως να προνοούμε και άλλο να φοβόμαστε. Ο φόβος μ’ αυτή την συγκεκριμένη έκφραση των μέτρων πρέπει να καταλαβαίνουμε όλοι ότι μας αποσυντονίζει από τον ομαλό ρυθμό της ζωής. Και ως εκ τούτου είναι επιζήμιος και για την υγεία. Γιατί;

Επειδή ο φόβος γεννάει τον πανικό. Ο πανικός γεννάει το άγχος της νοσοφοβίας και τα ψυχικά νοσήματα παραμονεύουν. Ψυχικά νοσήματα που δεν έχουν ίαση όπως τα σωματικά.

Η ασθενομανία δημιουργεί λειτουργικές βλάβες στο μυαλό. Ο άνθρωπος γίνεται κατά φαντασία ασθενής, νομίζει ότι πάσχει από ένα σωρό ασθένειες όταν το άγχος σωματοποιηθεί και αναγκάζεται να δώσει τη μισή του περιουσία σε γιατρούς και φάρμακα.

Αυτή είναι λοιπόν η κοινωνία που επιφύλαξαν κάποιοι να ζούμε; Μια κοινωνία μοναξιάς, φόβου και απομόνωσης; Μια γυάλινη κοινωνία που επικοινωνεί μέσα από ένα γυαλί, εργάζεται σ’ ένα γυάλινο πύργο και κάνει έρωτα υποθετικό μέσα απ’ αυτόν;

Και μέσα σ’ αυτή τη γυάλινη κοινωνία ο άνθρωπος νιώθει ελεύθερος; Ερωτώ ξανά: Νιώθει ελεύθερος; Εγώ πάντως όχι! Δεν νιώθω ούτε ελεύθερη ούτε λυτρωμένη από το άγχος που μου δημιούργησε η παγκοσμιοποίηση με την ασθενοποίηση του αόρατου φόβου, την ψυχική κακοποίηση με τις απαγορεύσεις και τα πρόστιμα, την φαρμακομανία που προκαλεί μεγαλύτερες και πιο οδυνηρές ασθένειες με τις παρενέργειές της.

Θέλω να επαγρυπνώ για την υγεία μου παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα, θέλω να κοιμάμαι καλά δίχως φόβο και αϋπνίες, δίχως στρουθοκαμηλισμούς από ιατροφοβίες, αλλά θέλω και να τηρώ την αρχή του μέτρου.

Ναι, το μέτρο. Αυτό προτείνω στον εαυτό μου, στην κοινωνία και στους άρχοντες της εξουσίας. Θέλω να έχω σωματική, πνευματική και ψυχική υγεία.

Δεν θέλω να νιώθω ότι βρίσκομαι σε μια οικονομικά, ηθικά, πνευματικά παράλυτη κοινωνία που μας οδηγεί όλους η βία του νόμου με την επιβολή των αυστηρών και παράλογων μέτρων του.

Δεν θέλω να είμαι αιχμάλωτη του φόβου και των περιορισμών που μου ασκούνται καταχρηστικά.

Θέλω η ζωή μου, η ζωή όλων μας να μοιάζει με ζωή και όχι με μύθο που οδηγεί στον ηθικό και σωματικό θάνατο.

Θέλω να έχω χίλια βάσανα, αλλά η ζωή μου να είναι γλυκιά και όχι φοβική, ανύπαρκτη και ανυπόφορη.

Η ζωή δεν είναι μόνο φαί και ύπνος, επομένως και αδιαφορία για τις σωματικές και πνευματικές μας ανάγκες. Όσο πιο χοντροφτιαγμένο είναι το σώμα σας, τόσο χοντροφτιαγμένο είναι το πνεύμα μας.

«Παν μέτρον άριστον», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και γι’ αυτό έχει ευθύνη και καθήκον να προνοήσει και η σημερινή μας πολιτική ανά όλη την οικουμένη, αν έχει, στ’ αλήθεια, οράματα για ένα καλύτερο κόσμο και όχι γεννήματα της φαντασίας, πνιγμένα στο άγχος και στην αιχμαλωσία του νου.

Πως σας φάνηκε το άρθρο;
+1
0
+1
0
+1
0
Μοιραστείτε αυτό το άρθρο