Με τις 153 ψήφους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η λιτότητα παρατείνεται μέχρι τα τέλη του 2021, τουλάχιστον. Η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% για 4-5 χρόνια, είναι εφικτή μόνο με λιτότητα κι αυτή η πραγματικότητα δεν επιδέχεται ωραιοποιήσεις, ούτε αλλάζει με τη φούσκα των αντίμετρων.
Όλες οι σχολές οικονομικής σκέψης συμφωνούν, ότι είναι σχεδόν ανέφικτη η διατήρηση τόσο υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε οποιαδήποτε χώρα και οικονομία.
Με αυτό το δεδομένο επιβλήθηκαν από τους δανειστές οι περικοπές στις συντάξεις και το αφορολόγητο κι όχι για να δημιουργήσουν δημοσιονομικό χώρο για τα αντίμετρα.
Το θηριώδες πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί, για πολύ συγκεκριμένους λόγους.
•    Τα έσοδα παρουσιάζουν ήδη κόπωση γιατί η «κάβα» των κατασχέσεων όπου βασίστηκαν πέρυσι, δεν είναι ανεξάντλητη.
•    Από την άλλη, σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης, το φορο-ασφαλιστικό Κατρούγκαλου εξελίσσεται σε μαύρη τρύπα των εσόδων, που αναμένεται να επηρεάσει και τα φορολογικά έσοδα.
•    Τέλος, η συγκράτηση των δαπανών με διόγκωση των οφειλών σε ιδιώτες και περικοπές στο ΠΔΕ, δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον, γιατί τροφοδοτεί την ύφεση.
Όλα θα ήταν διαφορετικά στη διαπραγμάτευση της 2ης αξιολόγησης, αν δεν είχαμε
κολλήσει στην ύφεση.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, ότι με βάση τους τριμηνιαίους λογαριασμούς της ΕΛΣΤΑΤ, τα τρία χειρότερα τρίμηνα οικονομικής δραστηριότητας (εθνικού εισοδήματος), τα συναντάμε στην περίοδο διακυβέρνησης Τσίπρα.
Συγκεκριμένα και κατά φθίνουσα σειρά το δ΄ τρίμηνο του 2016, το α΄ τρίμηνο του 2017 και το γ΄ τρίμηνο του 2015 , καταγράφονται οι χαμηλότεροι όγκοι ΑΕΠ της τελευταίας 15ετίας.
Η ύφεση δεν έπεσε από τον ουρανό, ούτε είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας, αλλά οφείλεται σε κυβερνητικές αβελτηρίες.
Αρκεί μόνο να αθροίσει κανείς συγκεκριμένα έργα και επενδύσεις (πχ Ελληνικό, Αεροδρόμια, ΑΔΜΗΕ, Μικρή ΔΕΗ, Γραμμή 4 του Μετρο, Πάτρα-Πύργος, Απορρίμματα, Αρδευτικά κλπ).
Όλα μαζί αθροίζουν πάνω από 20 δις  ευρώ, περίπου 12% του ΑΕΠ. Όλα ήταν ώριμα όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Τσίπρα και σήμερα παρουσιάζουν καθυστέρηση δύο ετών, αν δεν έχουν ακυρωθεί.
Αυτός είναι ο απολογισμός του κ. Τσίπρα.
Το πρώτο καταστροφικό πεντάμηνο πρόσθεσε βάρος 86 δις ευρώ στη χώρα και οδήγησε στην εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στον έλεγχο των δανειστών και στον αφελληνισμό των τραπεζών.
Σήμερα δένει τη χώρα σε διαρκή λιτότητα τουλάχιστον  μέχρι το 2021. Τοποθετώντας την έναρξη της λιτότητας στο 2010, μετράμε 12 χρόνια και από αυτά, τα 7 φέρουν την υπογραφή του κ. Τσίπρα.
Όσο για την «απειλή της γραβάτας», όλοι ξέρουμε ότι χρειάζεται και πουκάμισο.
•    Η σχετική σταθεροποίηση της οικονομίας με το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, δεν συνιστά επιτυχία, γιατί ο κ. Τσίπρας παρέλαβε την οικονομία σταθεροποιημένη.
•    Όπως δεν είναι για πανηγυρισμούς η συμμετοχή μας στην ποσοτική χαλάρωση, γιατί αυτή ήταν προγραμματισμένη για τον Αύγουστο του 2015.
•    Ούτε αποτελεί θρίαμβο η επιστροφή των κερδών των Ευρωπαϊκών Τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα, γιατί αυτή σταμάτησε με δική του ευθύνη το 2015.
•    Τέλος για το χρέος, υπάρχει πάντα το κεκτημένο του Eurogroup του 2012 ως μέτρο σύγκρισης, το οποίο ο κ. Τσίπρας απεμπόλησε.
Με δυο λόγια, αν είναι για πανηγυρισμούς η μερική επαναφορά στα δεδομένα του 2014, με τίμημα τη διαρκή λιτότητα και τον περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας, τότε όλα έγιναν «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη».

*Ο Πάρις Κουκουλόπουλος είναι μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και Γραμματέας του Τομέα Οικονομικών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.