Η θεωρία των 2 άκρων αποτελεί ιδεολόγημα της Ε.Ε, που στόχο έχει την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, μια κίβδηλη και ανιστόρητη ταύτιση, για να συγκαλυφθεί το ταξικό περιεχόμενο των συστημάτων και των πολιτικών, και να αθωωθεί ο καπιταλισμός σαν σύστημα, αξεπέραστο, αιώνιο.
Πάνω σε αυτή την κατεύθυνση κύριε Κερμενιώτη, δίνεται τον «καλύτερο» εαυτό σας ( και μάλλον δεν θα είναι πρώτη φορά) και επιτίθεστε στην κομμουνιστική ιδεολογία και πολιτική, μέσα από εώλους συμψηφισμούς, για να δημιουργήσετε ψεύτικους συνειρμούς, συγχύσεις και να παραπληροφορήσετε, με την δήθεν δημόσια και κατατεθειμένη άποψη σας.
Αλλά έχουν γνώση οι φύλακες κύριε Κερμενιώτη.
Την ιστορία την γράφουν οι λαοί με την πάλη και το αίμα τους, τα πρόσωπα συμμετέχουν και δημιουργούν τα συλλογικά κοινωνικά υποκείμενα, αυτά δρουν, επεμβαίνουν, διαμορφώνουν, συνδιαμορφώνουν, αυτή είναι η δυναμική στην κοινωνική – ιστορική εξέλιξη.
Το συλλογικό κοινωνικό υποκείμενο κρίνεται, από τους στόχους και την στρατηγική του, χωρίς να υποτιμάμε και την συμβολή κάποιων προσώπων, που πρέπει να παίξουν κάποιο ρόλο, αλλά αυτό δεν είναι το κύριο.
Για αυτό αφήστε τον Θεοδωράκη που ξαφνικά τον αγαπήσατε και τον επικαλείστε.
Αν ο Θεοδωράκης ήθελε να ακυρώσει την δικιά του διαδρομή, μιλώντας μπροστά στους βασανιστές και διώκτες του, δικαίωμα του.
Αυτό όμως δεν διαγραφεί την πάλη του λαού, που εσείς θέλετε να την ρίξετε στην λήθη, ώστε να μην εμπνέονται νέες γενιές αγωνιστών, που με την γνώση, την ιστορική πείρα και εμπειρία, θα φτάσουν τον αγώνα πιο πέρα, μέχρι να δικαιωθούν οι λαϊκοί πόθοι, για ευτυχισμένη ζωή, για κοινωνική προκοπή, που σήμερα κατακρεουργεί ο βάρβαρος, απάνθρωπος, καπιταλισμός, για να διαιωνίζονται τα κέρδη των λίγων.
Για αυτό αφήστε αυτές τις πονηράδες με τον Θεοδωράκη.
Η απαξίωση που θέλετε να δώσετε στους λαϊκούς αγώνες ακόμα και κεκαλυμμένα διαφαίνεται μέσα από το κείμενο σας, για αυτό το γράψατε και ανήμερα του γιορτασμού από τα 45 χρόνια της φοιτητικής – παλλαϊκής εξέγερσης από το Πολυτεχνείο.
Θέλετε να μειώσετε την ανιδιοτελή λαϊκή συμμετοχή, δράση και πάλη, να τσαλακώσετε το ηθικό ανάστημα αυτού η αυτής, που παλεύει έχοντας πυξίδα, τις αξίες και τα ιδανικά του αγώνα για έναν άλλο κόσμο, ανθρώπινο, πραγματικά δίκαιου, χωρίς ταξικές διακρίσεις, κοινωνικές ανισότητες, φτώχειες και πόλεμοι.
Για αυτό επιτίθεστε στην κομμουνιστή ιδεολογία και πολιτική. Απαξιώνεται με μετεμφυλιακή αντικομουνιστική ορολογία, την πρώτη απόπειρα στην ανθρωπινή ιστορία, για να οργανωθεί μια κοινωνία, που η εργασία δεν θα είναι εμπόρευμα, αλλά θα εξυψώνεται σαν κοινωνική ανάγκη, που θα βάλει τέλος στις ταξικές διακρίσεις και κοινωνικές ανισότητες, για την πραγματική πρόοδο και εξέλιξη, μέσα από τον κοινωνικοπολιτικό μετασχηματισμό, της προοπτικής του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Και αυτός είναι ο λόγος που μέσα από περικοκλάδες και βερμπαλισμούς, θέλετε να αναδείξετε μέσα από το κείμενο σας κύριε Κερμενιώτη.
Στον εκλεκτισμένο αντικομουνισμό, που τελευταία είναι και της «μόδας», που προσπαθήσατε να δώσετε στο κείμενο σας, μάλλον αποτύχατε, αφού δεν ξεφύγατε από τα στερεότυπα τελικά, περί «τυρρανικού » κομμουνισμού, «δικτατοριών», «πατερούλη» και τα υπόλοιπα.
Ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός κύριε Κερμενιώτη είναι ο νέο, το καινούργιο στην ανθρώπινη ιστορία, το νομοτελειακό, που θα αντικαταστήσει τον ξεπερασμένο ιστορικά καπιταλισμό.
Αυτό δείχνει η ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης, όπου κινητήριος δύναμη είναι η ταξική πάλη, γιατί και ο καπιταλισμός αντικατέστησε ένα προηγούμενο σύστημα το φεουδαρχικό, όπου και εκείνο με την σειρά είχε αντικαταστήσει ένα προηγούμενο το δουλοκτητικό.
Από αυτή την σκοπιά ο σοσιαλισμός – κομουνισμός είναι επιστήμη και δεν αποτελεί δόγμα.
Ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα με την σοσιαλιστική επανάσταση των μπολσεβίκων στην Ρωσία, αποτέλεσε την έναρξη της εποχής, όπου η εργατική τάξη, το κοινωνικό υποκείμενο της επαναστατικής – κοινωνικής ανατροπής στο έδαφος του καπιταλισμού, αναλαμβάνει την εξουσία, σαν φορέας των νέων σοσιαλιστικών – κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.
Αυτό από μόνο του αποτέλεσε και αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός.
Ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε παρά τις αδυναμίες, λάθη και παρεκκλίσεις του, απέδειξε την ανωτερότητα του έναντι του καπιταλιστικού συστήματος.
Οι κατακτήσεις των εργαζόμενων στον σοσιαλισμό, για πολλά χρόνια αποτελούσαν σημείο αναφοράς και συνέβαλαν λαϊκά κινήματα στις καπιταλιστικές χώρες, να αποσπάσουν δικαιώματα που σήμερα παίρνονται πίσω.
Ο σοσιαλισμός εξασφάλισε σε όλο τον κόσμο εργασία, δημόσια δωρεάν ιατρική περίθαλψη, παιδεία, παροχές φθηνών υπηρεσιών από το κράτος (θέρμανση, ρεύμα , κ. α ), κατοικία, αθλητισμό, ελεύθερη πρόσβαση όλου του λαού στην πνευματική και πολιτιστική δημιουργία.
Η ριζική εξάλειψη του αναλφαβητισμού σε μια χώρα όπως η Ρωσία, που πριν την επανάσταση των μπολσεβίκων, το 80% του πληθυσμού της, δεν ήξερε να γράφει κα να διαβάζει, αποτέλεσε σοσιαλιστικό επίτευγμα μαζί με την εξάλειψη της ανεργίας.
Η κοινωνική ασφάλιση ήταν προτεραιότητα του σοσιαλιστικού κράτους .Δημιουργήθηκε καθολικό σύστημα συνταξιοδότησης, με σημαντικό επίτευγμα το χαμηλό όριο ηλικίας ( 55 για τις γυναίκες, 60 για τους άντρες ) και η κάλυψη των συντάξεων ήταν στοιχείο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.
Αυτά και άλλα πολλά κάνουν, 30 χρόνια μετά από τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, εκατομμύρια λαού, που είναι καθημερνά αντιμέτωποι με την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα, την ανεργία, την φτώχεια, την κακοπληρωμένη δουλειά, να αναπολούν τον σοσιαλισμό.
Και δεν χρειάζεται να το πούμε από εδώ αυτό, βρίθει το διαδίκτυο από επιστημονικά ινστιτούτα μελέτης και μάλιστα καπιταλιστικών χωρών, που δείχνουν δημοσκοπήσεις, σε τι ποσοστό οι λαοί εκεί, αναπολούν τον σοσιαλισμό και ότι είχαν καλύτερη ζωή από ότι τώρα.
Ένα πάτημα στο κουμπί της αναζήτησης του κομπιούτερ θα επιβεβαιώσει αυτό που λέμε.
Γιατί πρόοδος κύριε Κερμενιώτη δεν είναι μια χούφτα κηφήνες καπιταλιστές, να συσσωρεύουν τον πλούτο στα χέρια τους και αυτή η κοινωνική μειοψηφία να ζει στον πλούτο και την χλιδή, κλέβοντας τον μόχθο και τον ιδρώτα του λαού, αποσπώντας την υπεραξία που διαμορφώνεται στους χώρους δουλειάς από τους εργαζόμενους.
Γιατί αυτή η τάξη κάνει κουμάντο τώρα και στις χώρες τις πρώην σοσιαλιστικές και αυτή με τα κόμματα της, απαγορεύουν κομμουνιστικά σύμβολα και τρέχουν να θωρακίσουν το άδικο σύστημα τους, μέσα από την καταστολή, την σπίλωση και συκοφαντία, για να σβήσουν από την λαϊκή μνήμη τον σοσιαλισμό.
Για αυτό αφήστε τα περί μαύρου και κόκκινου φασισμού κύριε Κερμενιώτη. Ο φασισμός ένας είναι, είναι μαύρος, και επωάζεται σαν το αυγό του φιδιού στην μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος, έτοιμος να αναλάβει δράση, όταν τα μεγάλα αφεντικά, οι καπιταλιστές, νοιώθουν ότι κλονίζετε το σύστημα τους και δεν μπορούν πλέον να διαχειριστούν την αντιλαϊκή πολιτική, τότε του κάνουν σινιάλο και ξεχύνεται να ρίξει το φασιστικό του δηλητήριο.
Οι λαοί ακόμα δεν είπαν την τελευταία κουβέντα κύριε Κερμενιώτη και να είστε σίγουρος, στο ερώτημα, σοσιαλισμός η βαρβαρότητα, θα απαντήσουν σοσιαλισμός – κομμουνισμός.
Σαββίδης Παναγιώτης
Κατερίνη
