Είναι απορίας άξιο τι λέγεται στις συσκέψεις των επιστημόνων για τη συλλογική ψυχική υγεία. Αν λέγεται κάτι, γιατί εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι μάλλον δεν λέγεται τίποτα.
Ενθουσιαστήκαμε όταν μάθαμε ότι, επιτέλους, εντάχθηκε ψυχίατρος στην επιτροπή επιστημόνων του υπουργείου Υγείας για τη διαχείριση της πανδημίας.
Ο καθηγητής ψυχιατρικής στο ΑΠΘ Βασίλης Μποζίκας έγινε η φωνή του χώρου της ψυχικής υγείας μεταξύ των ειδικών που εισηγούνται στην κυβέρνηση τα μέτρα για τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού.
Αλλά εκ του αποτελέσματος δεν προκύπτει ότι η διάσταση της ψυχικής υγείας λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στις αποφάσεις. Για παράδειγμα, η απαγόρευση της κυκλοφορίας στις 6 το απόγευμα τα Σαββατοκύριακα είναι ιδιαίτερα επαχθής για ανθρώπους που ζουν ο ένας πάνω στον άλλο σε μικρά διαμερίσματα σε υποβαθμισμένες περιοχές, που δουλεύουν όλη την εβδομάδα και δεν έχουν άλλες μέρες για να πάρουν αέρα.
Σκεφτείτε μία ταμία σούπερ μάρκετ ή έναν υπάλληλο φούρνου, τον ταξιτζή και τον οδηγό του λεωφορείου, που δουλεύουν το Σάββατο μέχρι τις πέντε και μετά πρέπει να κλειστούν τρέχοντας στο σπίτι. Για τους εφήβους και τα παιδιά είναι προφανές τι σημαίνει η στέρηση του απογεύματος έξω, περισσότερη οθόνη και περισσότερο φαγητό σε συνθήκες ακινησίας.
Και για τους νέους μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η μόνη λύση που έχουν είναι να μαζευτούν σε κάποιο σπίτι από νωρίς και να ξημερώσουν εκεί.
Τι γίνεται με την αυτοκτονικότητα και την κατανάλωση και ουσιών σε νέες ηλικίες; Μήπως έχουν αυξηθεί; Τα πολλά αγχολυτικά και αντικαταθλιπτικά τα βλέπουμε στα λύματα. Τι λέει η επιτροπή για όλα αυτά;
Και η αρμόδια υφυπουργός Ζωή Ράπτη;
Αν το σκεπτικό πίσω από αυτό το απαράδεκτο μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας στις έξι είναι ότι τα Σαββατοκύριακα γίνονταν συναντήσεις σε σπίτια, δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι τώρα θα γίνονται μαζώξεις μεσημέρι. Και οι αστυνομικοί θα είναι απασχολημένοι κυνηγώντας κόσμο στις παραλίες όπου ασφαλώς και θα γίνεται το αδιαχώρητο.
Είναι απορίας άξιο τι λέγεται στις συσκέψεις των επιστημόνων για τη συλλογική ψυχική υγεία. Αν λέγεται κάτι, γιατί εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι μάλλον δεν λέγεται τίποτα.
