Θυμάμαι χρόνια παιδικά
να μπαινοβγαίνω
σε σπίτια και μικρές αυλές
να ανασαίνω
Θυμάμαι χρόνια εφηβικά
να διεκδικούμε
ζωή όμορφη… αληθινή
να την γευθούμε
Θυμάμαι «ανθρώπους-δήθεν»
να σκορπάνε
ζωή με εξαρτήσεις
να ζητάνε
Θυμάμαι εμένανε….μικρό
να προσπαθώ
μην σ-των ψευτών την πλάνη
μπω
Θυμάμαι…πέρασαν τα χρόνια
κι οι πλάνες άλλαξαν μόνο «χρώμα»
«σκορπούν» και πάλι «παραζάλη»
«θολά μυαλά» μες το κεφάλι
Αντί για αισθήσεις….ψευδαισθήσεις
«Αλήθειες»…μόνο στις ειδήσεις
Αλήθειες που γεννήκαν Ένα
με παιδικά απωθημένα…
Αντώνης Μαυρίδης
Πτολεμαϊδα 14-4-2017
Πως σας φάνηκε το άρθρο;
+1
+1
+1
