Ο ενσαρκωτής των γνώσεων, φορέας της φωτιάς
ο ήρωας που δεν άγγιξε βοριάς ούτε νοτιάς
αλύγιστος υπέμεινε Καυκάσια τυραννία
στα θεία αντιστάθηκε με σθένος και μανία.
Με αλυσίδες δέθηκε που ήταν απ’ ατσάλι
ο Δίας στέλνει αετό συκώτι να του βγάλει
το ‘τρωγε το ξανάτρωγε, ξανάβγαινε εκείνο
χρόνους κρεμότανε πολλούς, τον όρκο μου σας δίνω.
Ο αετός γεννήθηκε από μεγάλη μίξη
της Έχιδνας που δήλωνε της μόλυνσης την πήξη
που ‘χε τα μάτια τα εκατό που ήτανε φρουροί
με τον Τυφώνα που ‘τανε μορφή πολύ ισχυρή.
Μα κάποτε ο Ηρακλής τον αετό σκοτώνει
και τον σοφό γενάρχη μας ευθύς ελευθερώνει
που τον συνόδεψε ευθύς στον κήπο με τα μήλα
οι Εσπερίδες του ‘δωσαν με τον καρπό και φύλλα.
Ο Κένταυρος ο Χείρωνας ήθελε να πεθάνει
το τραύμα του ήταν βαρύ, δεν έμελλε να γιάνει
ο Προμηθέας δέχτηκε το βέλος του να βγάλει
και έγινε αθάνατος, θέση πήρε μεγάλη.
Κι ο Δίας του υπέδειξε να κάνει δαχτυλίδι
από την αλυσίδα του, του βράχου το κοπίδι
σε ένδειξη τιμής κι εμείς κάνουμε δαχτυλίδια
κοσμούν τον Προμηθέα μας, τα ‘χουμε για στολίδια.
