Το παρασκήνιο των πτυχιακών εργασιών των φοιτητών της Σχολής καλών τεχνών Φλώρινας

3ικαστικό 3ργαστήριο ζωγραφικής

 Οι απόφοιτοι του Τ.Ε.Ε.Τ. εκθέτουν τις πτυχιακές τους εργασίες σε επιλεγμένους χώρους της πόλης, από την Παρασκευή 01/07/2016 έως και την Κυριακή 03/07/2016, τιμώντας τα δέκα χρόνια ίδρυσης της Σχολής Καλών Τεχνών στη Φλώρινα.

 Το σύνολο των πτυχιακών εργασιών του Ιουνίου 2016 αποτελεί ένα Παράδειγμα αμφιλεγόμενων τάσεων και προσωπικών θεάσεων των δημιουργών αλλά και των επισκεπτών τους.

 Η Σύγχρονη Τέχνη δηλώνει την παρουσία του έργου στο χώρο που εκτίθεται. Αντίθετα, η Μοντέρνα Τέχνη αφορούσε μια εκτενή δοκιμασία στους κανόνες της απεικόνισης χωρίς ο καλλιτέχνης να χάσει την εσωτερικότητά του. Στην Κλασσική Τέχνη, η εφαρμογή των κανόνων της αναπαραστατικής απεικόνισης έφτανε στο επίπεδο της εξιδανίκευσης (ιστορική ζωγραφική, μυθολογική σκηνή, επίσημο πορτραίτο κ.α.) ή της ρεαλιστικής (ζωγραφική καθημερινών σκηνών, νεκρές φύσεις, ψευδαισθητισμός κ.α.). Στην Κλασική Τέχνη λοιπόν, υπάρχει η παράσταση, στην Μοντέρνα Τέχνη υπάρχει η απεικόνιση και στη Σύγχρονη Τέχνη υπάρχει η παρουσία  του έργου τέχνης. Το έργο τέχνης στέκεται παρόν, αναπνέει και ζει.

 Η Σύγχρονη Τέχνη ως κατηγορία χρονολογική για την ιστορία της τέχνης αφορά το τώρα. Με εκκίνηση το παρόν περιμένει κάποιος να εφαρμόζονται καλλιτεχνικές πρακτικές του παρόντος. Ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα πλεονέκτημα διευρυμένων περιθωρίων ανεκτικότητας, μιας και η Σύγχρονη Τέχνη καταφέρνει ταυτοχρόνως να χρησιμοποιεί κλασσική – αναλογική ζωγραφική αλλά και ζωγραφική δυσανάλογων εικόνων. Πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχει μια έριδα ανάμεσα στη Σύγχρονη, τη Μοντέρνα και Κλασσική ζωγραφική αλλά αυτό υποδαυλίζεται από τις όποιες τάσεις ακολουθεί το εμπόριο της τέχνης, την τελευταία εικοσαετία του εικοστού αιώνα.

 Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί κάποιος να στοχαστεί για τη Σύγχρονη Τέχνη, είναι η διεύρυνση της ανθρώπινης συνείδησης. «Ταπεινώσεις από ιεροποιήσεις, προσβολή αξιών, ντροπές», διαμόρφωσαν μια καινούρια καλλιτεχνική αξία που δεν αστειεύεται πια όπως κάποτε.

 Το να ζωγραφίζει κάποιος πίνακες που αναζητά την αρμόνια ή την ομορφιά των συνθέσεων αποτελεί μια μίμηση της πραγματικότητας της φύσης και ταυτόχρονα την ιδιοφυή εκφραστικότητα ενός ταλέντου. Παράγεται ένα αριστούργημα που θα αναζητήσει το χώρο του με βάση τις ακαδημαϊκές νόρμες.

 Σκεφτείτε πόσο εύκολη ήταν η ρήξη που έφερε η φωτογραφία στις όποιες συμβάσεις της αναπαράστασης, Σκεφθείτε πόσο σημαντικά είναι τα αποτελέσματα μικρότερων ρήξεων στο παρόν που δεν γίνονται από εμάς αμέσως αντιληπτά, για να συνειδητοποιήσουμε σε πόση εγρήγορση πρέπει να βρίσκεται η αντίληψή μας.

 Η τέχνη πρόβαλε τη μοναδικότητα σαν μια προνομιακή θέση που δίνονταν στον καλλιτέχνη τόσο στην Κλασική όσο και στη Μοντέρνα Τέχνη. Στη Σύγχρονη Τέχνη αυτό δεν είναι προϋπόθεση.

 Ένα τρίτο πεδίο που μπορεί να προσφέρει η Σύγχρονη Τέχνη είναι στο φαινόμενο που ονομάζουμε «προεικονίσεις». Σε αυτές τις προεικονίσεις, πέρα από το ότι κατασκευάζονται κομμάτια της εικόνας που θα δοθούν και ειδωθούν ταυτόχρονα από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες, προσφέρουν το προνόμιο στον θεατή να ανάγει την όποια πρόσληψη στη διάκριση που παρέχει το δικό του βλέμμα .

 Η Ποίηση, ως εργαλείο απώθησης και η διαδικασία αναθεώρησης παλαιότερων αξιών είναι από τις βασικότερες συνιστώσες του σύγχρονου. Αυτό το ανοίκειο είναι μια ανεπάρκεια του μυαλού και ένας φόβος για συμπόρευση.

 Κάποιοι ισχυροί ποιητές παρουσιάζουν τον εαυτό τους να αναζητούν την αλήθεια εντός του κόσμου. Η Ποίηση γεννιέται από την άγνοιά μας για τις αίτιες που την δημιουργούν. Μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποιον ποιητή που γνωρίζει πολύ καλά τις αιτίες του ποιήματός του, ότι το ποίημά του θα είναι τουλάχιστον ασχημάτιστο μιας και η ιδιοσυγκρασία τις άγνοιας δεν είναι πράξη επιβολής, ούτε διαχείρισης ιδιοκτησίας και επιτυγχάνει μία εικαστική αυθεντία.