ΠΑΛΑΙΟ ΠΑΡΚΟ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ – Ιστορία, καρδιά και συνείδηση της πόλης. Μια μικρή φύση εντός της!

Σ’ αυτόν τον Δήμο, που κυβερνά το χάος, ή που κυβερνούσε το χάος και η μετριότης, αναζήτησα και πάλι στοιχεία που θα μου έριχναν φως, για την γένεση, την διαδρομή, την εξέλιξη, αυτού όπως το ξέρουμε όλοι ως παλαιού πάρκου Πτολεμαΐδας.

Πλήθος ερωτημάτων, γιατί είναι εκεί, πότε υλοποιήθηκε χρονικά, γιατί είναι έτσι όπως είναι, ποιανού σύλληψη ήταν, πότε ξεκίνησαν οι εργασίες, πότε φυτεύτηκαν τα δένδρα.

Τα ερωτήματα  παραμένουν αναπάντητα, αν ρωτήσετε όλες τις προηγούμενες Δημοτικές αρχές, δεν γνωρίζουν τίποτα, σκότος βαθύ.

Ανέβηκα, στο εμβληματικό Άσκιο και συνομίλησα με τα πνεύματα του βουνού, επί ματαίω  όμως, ήταν κακοί οι οιωνοί.

Αναζήτησα μελλοντολόγους, οραματιστές και πάλι τίποτα.

Ώσπου τυχαία, σκαλίζοντας για άλλα πράγματα “έπεσα επάνω” σε μια αναρτημένη φωτογραφία του «αγαπητού φίλου Καζαντζή Γεώργιου».

Αυτή ήταν η λύση.

Αυτή θα είναι η λύση, που θα αποκωδικοποιήσουμε το πρόβλημα.

Ξεκινώ την ανάλυση λοιπόν.

Η φωτογραφία, η θεματική της, είναι μια ομάδα προσκόπων(αδιάφορο προς το παρόν αυτό).

Αναγράφει ο Κύριος Καζαντζής: Επτά γειτονόπουλα, επτά αδελφοί Πρόσκοποι στο παλιό πάρκο της πόλης σε αναμνηστική φωτογραφία, μετά την συμμετοχή τους στον εορτασμό της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων.

Στη Φώτο μας, ΣΕΙΡΑ 1η  γονατιστοί  από αριστερά: Τσίρος Περικλής του Δημητρίου, Βαβούρας Στέργιος και Καζαντζής Γιώργος.

ΣΕΙΡΑ 2 οιόρθιοι, από αριστερά: Τελίδης  Στέργιος, Παγκούτσος Χρήστος, Βάννης η Βαννόπουλος  Τάσος  και Παπαδόπουλος  Μεθόδιος.

Φιλική-γειτονική παρέα Προσκόπων σε αναμνηστική φωτογραφία στο παλιό πάρκο Πτολεμαΐδας. το 1947 – Από τη στήλη του κ. Γ. Καζαντζή στον Παλμό 04/07/2018

Πηγή :   (https://e-ptolemeos.gr/filiki-geitoniki-parea-proskopon-se-anamnistiki-fotografia-sto-palio-parko-ptolema-das-to-1947-apo-ti-stili-toy-k-g-kazantzi-ston-palmo-04-07-2018/)
Είμαστε στο 1947, 73  έτη πίσω στον χρόνο.

Η λήψη, υπολογίζω να έγινε περίπου, από εκεί που είναι το περίπτερο των ταξί.

Η ομάδα είναι τοποθετημένη, σχεδόν στο κέντρο, ελαφρώς παράκεντρα αριστερά, κοιτά τον φωτογράφο φυσικά και ο φωτογράφος έχει μπροστά του, σαν  background  το παλιό Δημαρχείο, νομίζω και τότε το 1947 Δημαρχείο ήταν.

Η φωτογραφία είναι θολή, χωρίς καλό βάθος πεδίου.

Αλλά μπορούμε, εύκολα να διακρίνουμε τον περίβολο, τον πέτρινο, τον υπάρχοντα και σήμερα, ελαφρώς θαμμένο πλέον, εντός της γης, σε κάποια σημεία το άνωθεν μέρος σχεδόν εφάπτεται της γης.

Δεν μπόρεσα να διακρίνω κάγκελα, υπάρχουν όμως, δεν ξέρω πως λέγεται στην γλώσσα των μηχανικών οι παπάδες, οι χτιστοί ορθοστάτες που ορίζουν τον χώρο αλλά και συνενώνουν τα κάγκελα , νομίζω όμως, σ’ εκείνη την χρονική στιγμή κάγκελα δεν υπάρχουν.

Επίσης η φωτογραφία καλύπτει το 1/8  περίπου του κύκλου, γύρω στις 45 μοίρες.

Δεν διακρίνονται δένδρα, αυτά που ξέρουμε φυσικά, είναι λιβάδι με αγριολούλουδα, αυτό είναι εμφανές και στο βάθος κείθεν του περίβολου φαίνονται δυο η τρία φυντάνια, μικρά δένδρα, το πιο πιθανό, να είναι της ιδίας χρονιάς του 1947, ή με μια απόκλιση ενός έτους προς τα πίσω, που το θεωρώ απίθανο.

Τα δένδρα αυτά μάλλον είναι αυτά που βλέπουμε σήμερα, ζήτησα από τον Γεώργιο Αράπη να μου βρει το  οικιστικό σχέδιο της εγκατάστασης των προσφύγων, οπότε θα ξέρουμε αν υπήρχε σχεδιασμός πρωθύστερος.

Υπάρχουν μαρτυρίες που δεν συνιστούν όμως ιστορική πηγή, για κάποιον  γερμανό Λοχία, (Είναι ακούσματα του Γεωργίου Αράπη από παλαιότερους)επονομαζόμενο φριτς, την διάρκεια της κατοχής, ο οποίος γυρνούσε με λυκόσκυλα , έμπαινε σε καφενεία  και μάζευε τους ρέμπελους, βάζοντάς στους σε αναγκαστική εργασία που μάλλον  αφορούσε τον περίβολο του πάρκου.

Όπως και νάχει το σημείο αναφοράς και γένεσης, πρέπει να θεωρούμε το 1947.

Κάθε μεγάλη αλήθεια  έχει μια προφητεία στους πρόποδες της, που πρέπει να την ερμηνεύσουμε.

Το πρώτο μέρος του άρθρου

Συγγράφει ο Πολιτίδης Χρήστος