Ένα από τα σημαντικότερα και κύρια που οφείλουμε να μάθουμε και συνηθίσουμε τους εαυτούς μας να κάνουνε είναι να εύχονται-προσεύχονται.
Το να εύχομαι σημαίνει πως επιμόνως κάνω προσπάθειες διάχυσης συνεχών ικετηρίων παρακλήσεων-εκκλήσεων για την επίτευξη αγαθών επιθυμιών και ενάρετων θέλω.
Το να προσεύχομαι σημαίνει πως κάνω βήματα και συγκεκριμένα προσανατολίζω και κατευθύνω τις επίμονες μου ικετήριες παρακλήσεις για τα αγαθά και ενάρετα μου θέλω προς μία και μόνο «διεύθυνση», προς τον Θεό.
Προσέξτε τώρα: στις κοινωνίες των ανθρώπων (κάποιες), καθιερώθηκαν συγκεκριμένες γραμμές τηλεφώνων (αριθμοί), που σε άμεσες επείγουσες ανάγκες μπορούν να καλούνται απ’τους πολίτες προκειμένου να παρέχονται ανάλογες υπηρεσίες και βοήθεια π.χ. στην Ελλάδα:
– θα καλέσεις τον αριθμό τηλεφώνου 166 ένα χρειάζεσαι βοήθεια από το ΕΚΑΒ για επείγον θέμα υγείας,
– θα καλέσεις τον αριθμό τηλεφώνου 199 εάν χρειάζεσαι άμεσα τις υπηρεσίες της πυροσβεστικής,
– υπάρχει και ο ευρωπαϊκός αριθμός τηλεφώνου 112 που με την κλήση του εξασφαλίζει πρόσβαση στις παραπάνω υποστηρικτικές υπηρεσίες επειγουσών καταστάσεων, μαζί και στο λιμεναρχείο.
Επιπλέον συνηθίζεται όταν κάποιος χρειάζεται μία εξυπηρέτηση και επιζητεί διευκόλυνση στην επίλυση κάποιων προβλημάτων του, να επισκέπτεται γνωστά του αρμόδια άτομα και να τα παρακαλεί να τον βοηθήσουνε. Εκείνα τον διαβεβαιώνουν πως θα κάνουν ότι περνά απ’το χέρι τους και είναι δυνατό και καλύτερο για αυτόν και μάλιστα παίρνουν και κάποια τηλέφωνα και του ξεκαθαρίζουν πως όλα θα τακτοποιηθούν (στην καλύτερη των περιπτώσεων πάντα).
Ε λοιπόν προσέξτε τώρα, τα κύρια τηλέφωνα sos, τα τηλέφωνα που πρέπει να γίνονται για να τακτοποιούν με τον καλύτερο τρόπο σοβαρές υποθέσεις μας, τα τηλέφωνα που πρέπει να γίνονται για το συμφέρον μας είναι αυτά προς τον Θεό, μέσω της προσευχής!
Προσευχόμενοι «παίρνουμε τηλέφωνο τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους», επικοινωνούμε μαζί τους, τους γνωστοποιούμε το πρόβλημα-προβλήματα μας και αποσπούμε δωρήματα απ’αυτούς, λύσεις, χάρες, ευεργεσίες. Ας μην ξεχνάμε μας χορηγήθηκε το δικαίωμα να επιδιώκουμε να επικοινωνούμε προσευχόμενοι με τον Θεό, αφού λέχθηκε και γράφηκε και το εξής: «ζήτα και θα σου δοθεί, χτύπα και θα σου ανοίξει».
Να ευχόμαστε-προσευχόμαστε συνεχώς λοιπόν και να μην ξεχνάμε πως κύριο όπλο μας, των Χριστιανών, είναι η προσευχή μας προς τον Θεό. Κι ας θυμόμαστε και το ωραίο, το σε παλιά ανθολόγια του Δημοτικού καταγεγραμμένο σχετικό ποιηματάκι:
Πέφτω κάνω τον σταυρό μου,
φύλακα άγγελο έχω στο πλευρό μου,
δούλος του Θεού λογιούμαι
και κανέναν δεν φοβούμαι.
Πως σας φάνηκε το άρθρο;
+1
+1
+1
