Σε κάθε κρίση, πραγματική ή τεχνητή, παίζει ρόλο η ορθολογική κρίση. Με άλλα λόγια η κρίση θέλει κρίση. Νου δηλαδή και σύνεση, ώστε η διαχείριση των θεμάτων να μην συνιστά αφορμή για νέα κρίση.
Κάθε κρίση έχει την επιχειρησιακή διάσταση, την ουσία δηλαδή του θέματος, αλλά και την επικοινωνιακή διάσταση, με άλλα λόγια τη διαχείριση της πληροφορίας γύρω από το θέμα.
Η επιχειρησιακή διάσταση είναι η καρδιά της κρίσης. Αν λείπει η επιχειρησιακή ετοιμότητα, τότε σχεδόν κάθε προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Η επικοινωνιακή διαχείριση, από την άλλη, έχει τους δικούς της κανόνες. Μπορεί να εξελιχθεί σε φιάσκο, ακόμα κι αν υπάρχει η επιχειρησιακή ετοιμότητα, ενώ μπορεί να μειώσει σημαντικά τα απόνερα μιας μεγάλης κρίσης, όταν γίνεται με μαεστρία.
Οι βετεράνοι της διαχείρισης κρίσεων συνηθίζουν να λένε ότι «οι καλοί επαγγελματίες χρησιμοποιούν την εξαιρετική τους κρίση, για να μην αναγκαστούν να χρησιμοποιήσουν τις εξαιρετικές τους ικανότητες».
Όταν επομένως έχουμε να διαχειριστούμε ένα σημαντικό ζήτημα που αφορά πχ. στη δημόσια ασφάλεια, εξίσου σημαντικό με το να αντιμετωπίσουμε το θέμα που έχει προκύψει, είναι να φροντίσουμε ώστε να μην δημιουργηθεί μεγαλύτερο θέμα, δια των πράξεων, λόγων ή παραλείψεών μας. Στις κρίσεις δεν χωρούν λεκτικά ατοπήματα, αμφισημίες και ασάφειες. Χρειάζονται λίγα λόγια και ζυγισμένα.
Ιωάννα
xronos-kozanis.gr
