Νέο ημερολόγιο με εορτολογική μεταρρύθμιση, συμμετοχή στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (δηλαδή αιρέσεων), αναγνώριση αυτών και άλλων αιρέσεων ως Εκκλησιών στο Κολυμπάρι,  Ουκρανικό αυτοκέφαλο, σε λίγο αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Βόρειας Μακεδονίας και, ίσως του Μαυροβουνίου, συνιστούν κάποια από τα εκκλησιαστικά όχι απλώς έκτροπα και παρανομίες αλλά κατάλυση όχι μόνο του συνοδικού συστήματος αλλά και αυτής της ίδιας της Ορθοδοξίας και της ενότητάς της. Και τώρα βγαίνει ο Αλεξανδρείας να μας πει ότι είμαστε στην ίδια Εκκλησία με αρχηγό τον Ιησού Χριστό γι’ αυτούς που δεν δέχονται δύο φύσεις στον Χριστό και έχουν καταδικασθεί επισήμως και τελεσιδίκως από την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο. Τί άλλο θα ακούσουμε;

Εδώ, ακριβώς, διαπιστώνεται ότι η αναγνώριση των αιρέσεων ως Εκκλησιών δεν ήταν τελικά τεχνικός όρος όπως υποστήριζε ο άγιος Καστορίας. Αυτό ήταν μία από τις πολλές αποδείξεις του τί εννοούσαν στο Κολυμπάρι το 2016. Η  εκκλησιαστική πρακτική των τοπικών εκκλησιών σηματοδοτεί, λοιπόν, σαφή εκκλησιολογική αίρεση που καταλύει την μοναδικότητα της Εκκλησίας όπως την ομολογούμε στο σύμβολο της Πίστεως. Έχουμε επομένως μαρτυρίες αδιάψευστες για αίρεση.Τελειώσαμε  κύριοι άλλο δεν θα σας ανεχτούμε! Πάτε πλέον για αφορισμό!

Αν δεν επιληφθούν αυτού του θέματος της Ορθοδοξίας στο Αμμάν της Ιορδανίας ο Ιεροσολύμων με όσους θα προσέλθουν στην Σύνοδο που κανονικά θα έπρεπε να καλέσουν και όλους τους επισκόπους του Πατρίου Εορτολογίου και ασχοληθούν μόνο με το Ουκρανικό αυτοκέφαλο θα κριθούν συνυπεύθυνοι και οι ίδιοι. Να προσέξουν καλά διότι δεν θα είμαστε καθόλου επιεικείς μαζί τους σε μελλοντική Σύνοδο που θα συγκληθεί. Θα αναθεματιστούν!

ΠΑΥΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ ΕΙΣ ΜΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ

Ανακοινώνεται από τον Ιερομόναχο Παΐσιο Παπαδόπουλο ότι όσοι δεν έχουν πλέον αποτειχισθεί από την αίρεση του Οικουμενισμού, ακόμη και αν είναι λαϊκοί που δεν γνωρίζουν, στο εξής δεν δύνανται να προσέρχονται στην Θεία Μετάληψη κατά τις συνάξεις. Επειδή η κατάστασις έχει ξεφύγει χρειάζεται όλοι να τοποθετηθούν για το ποια θα είναι η επιλογή τους ή μαζί με τους Αγίους Πατέρες και όσους αγωνίζονται για την  Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας ή μαζί με τους αιρετικούς Οικουμενιστές στην συστημική Εκκλησία που κάνει μνημόσυνα.

«Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος» (Ἅγιος

Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, «Πρὸς Ἥρωνα Ἐπιστολή», P.G. 5, 912Α-Β).

Κανών ΣΤ’ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου: “Περί τοῦ μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει”.

Κανών Θ’ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου: “Περί τοῦ μή συγχωρεῖν εἰς τά κοιμητήρια, ἤ εἰς τά λεγόμενα μαρτύρια πάντων τῶν αἱρετικῶν ἀπιέναι τούς τῆς Ἐκκλησίας, εὐχῆς ἤ θεραπείας ἕνεκα, ἀλλά τούς τοιούτους, ἐάν ὧσι πιστοί, ἀκοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός, μετανοοῦντας δέ, καί ἐξομολογουμένους ἐσφάλθαι, παραδέχεσθαι”.

«Καὶ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή, καὶ οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα, καὶ ὡς καπηλεύσαντας τὰ θεῖα τούτους ἡγήσεται; Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν Ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (Κριτικὴ ἔκδοσις τῆς ἐπιστολῆς ἐν: V. Lourent et. Dorroze’s DOSSIER GREC DE L’ UNION DE LYON 1273-1277, P. 376-403 Paris 1976).