Στρατιώτες, μη θλιβόσαστε που χάθηκαν λεβέντες
ο πόλεμος είναι βαρύς, αφήστε τις κουβέντες
που δείχνουν ηττοπάθεια κι ενθάρρυνση ολίγη
εμψυχωθείτε, η Τουρκιά με πόλεμο θα φύγει.
Πολιορκείστε τα βουνά, τα κάστρα με κανόνια
της λευτεριάς το κάλεσμα δεν είναι με γαλόνια
χτυπήστε απ’ όλες τις μεριές και κάντε μου σινιάλα
στρατήγημα έχω τρανό, δεν μπαίνω γω σε γυάλα.
Ανάψτε είκοσι φωτιές και γίνετε κολώνες
να βγουν οι Τούρκοι για να δουν τους Έλληνες πυλώνες
που δεν αφήνουνε πασά, μύτη να ξεμυτήσει
ούτε κι αρμάδα τούρκικη αυτούς θε να φοβίσει.
Ζητείστε να παραδοθούν όλα τα φρούρια τους
ν’ αφήσουνε το βιός εκεί και τα υπάρχοντά τους
κι αν αρνηθούν οι άπιστοι κόψτε τους τα κεφάλια
δεν θέλω να αφήσετε Τούρκου απομεινάρια.
Τσακίστε τους, τους άτιμους, χυμήξτε σαν λιοντάρια
τρέψτε τους όλους σε φυγή, γενναία παλικάρια
ντροπιάστε τους και κράξτε τους πως σώθηκαν οι σκλάβοι
προσκυνοχάρτια δεν χωρούν, ο πόλεμος ανάβει.
Άντε και διαλύθηκαν με τον βομβαρδισμό μας
ζημιές επάθανε τρανές με τον μαχητισμό μας
σκοτώθηκαν οι μπέηδες από Ελλήνων χέρια
άστραψαν τα ελληνικά σπαθιά, τα κοφτερά μαχαίρια.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς που δώσαν την ζωή τους
που «ελευθερία» φώναξαν στην ύστατη πνοή τους
πάντα θα είναι αθάνατοι, αιώνια παινεμένοι
άξιοι και περήφανοι καθώς και τιμημένοι.
