Άρθρο-σοκ από το μέλος του συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ και καθηγητή στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκο Μαραντζίδη το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και καλεί την Ελλάδα να «φιλανδοποιηθεί» δηλαδή να δώσει τα πάντα στην Τουρκία και να σταματήσει να έχει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
Ουσιαστικά ο κ.Μαραντζίδης καλεί την Ελλάδα να δώσει στην Τουρκία ό,τι της ζητάει όπως έδωσε ο ΠΑΟΚ τον Πέλκα στην Φενέρμπαχτσέ, ώστε να «αφοσιωθεί» στην εσωτερική πολιτική.
Υπενθυμίζουμε πως ο πρώην Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Ντόκος, είναι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, με το ΕΛΙΑΜΕΠ να αποτελεί ουσιαστικά τη «ραχοκοκαλιά» της σκέψης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο του κ.Μαραντζίδη με τίτλο «Ο Πέλκας στη Φενέρμπαχτσε» :
«Οι δυτικοί αντιμετωπίζουν «ψυχρά» την Τουρκία ως μια σοβαρή δύναμη και μεγάλη αγορά. Εμείς γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο; Γιατί πρέπει να έχουμε εθνική στρατηγική το ψυχόδραμα;
Να τσακωνόμαστε διαρκώς για βραχονησίδες και για μερικά χιλιόμετρα βυθού, που κανείς δεν ξέρει αν ποτέ θα αξιοποιηθούν. Γιατί ζούμε διαρκώς με μύθους και βέβαια με περίσσεια υποκρισία, για το τι είναι ωφέλιμο και τι όχι στη σχέση μας με την Τουρκία»;
«Ακούω και διαβάζω περί κινδύνου φινλανδοποίησης της χώρας μας. Για τους μη μυημένους, ο υποτιμητικός όρος αυτός της διεθνούς πολιτικής αναφέρεται στη στάση ευμενούς ουδετερότητας της Φινλανδίας έναντι της Σοβιετικής Ενωσης μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Ουσιαστικά, υποδηλώνει μια κατάσταση διακρατικών σχέσεων στην οποία μια μικρότερη χώρα προσαρμόζει την εξωτερική της πολιτική έναντι μιας γειτονικής μεγαλύτερης υπό τον φόβο πιθανής σύρραξης, από την οποία θα είχε περισσότερα να χάσει. Θα μπορούσα να αναπτύξω εκτενώς γιατί το πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου ήταν διαφορετικό από το σημερινό και γιατί η Ελλάδα ως χώρα-μέλος της Ε.Ε. δεν διατρέχει κίνδυνο φινλανδοποίησης. Για την ουσία της συζήτησης όμως θα σηκώσω το γάντι.
Θα φινλανδοποιηθούμε λοιπόν; Μάλιστα! Ε και;»
«Η υπερηφάνεια των εθνών βρίσκεται στην ποιότητα ζωής, στους θεσμούς, στο κράτος δικαίου, στις ελευθερίες των πολιτών· όχι στους στόλους και τις στολές. Η φτώχεια φέρνει την εθνική ταπείνωση όχι η οικονομική συνεργασία.
Μπορούμε οι Ελληνες να ανεβούμε βιοτικό επίπεδο; Να γίνουμε Φινλανδοί στην οικονομία, τη Δημοκρατία, την εκπαίδευση, την υγεία; Κι αν αυτά σημαίνουν πως πρέπει να συνεργαστούμε με τον ιδιότροπο γείτονά μας, ας βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε».
Άραγε τέτοιου είδους συμβουλές φτάνουν στ’ αυτιά του πρωθυπουργού;
