Εορδαία ή νέος Πόντος
Ποιητικός Ποντιακός λόγος
Ιστορία πολιτισμός
Αναλύει Ιστορεί ο Πολιτίδης χρήστος
Αρ’ έρθεν και ο χειμωγκόν, το κρύον και τα χιόνια,
χιονίζ’ φυσά και φουρκανίζ’ και τα νερά παγών’ νε.
Τα δέντρα καμακούλωσαν, τ’ οσπίτια εσκεπάγαν,
τα στράτας ετσουπώθανε, τα κουτσορρύμια εκρύφταν.
Τυχαία έπεσα σ’ αυτό το κουτσουρεμένο ποίημα, μου άρεσε πάρα πολύ, η επιλογή των λέξεων, η θεματική και προπαντός η Λυρικότητα, όλα αυτά συνιστούν μια υπέροχη σύνθεση.
Σκαλίζοντας μπήκα στην σελίδα pontosnewz μήπως μπορέσω να αντλήσω πληροφορίες δυστυχώς οι διαχειριστές παρουσιάζοντας το εν λόγω ποίημα, άλλα είχαν στο μυαλό τους και ίσως δεν είδαν την ακτινοβολία που έχει και ως εκ τούτου δεν έγινε η σωστή ποιητική αποτίμηση του.
Είμαι πεπεισμένος ότι έπεται και άλλη στροφή και ίσως και Τρίτη.
Αν γνωρίζει κάποιος κάτι, ας το καταθέσει.
Δεν είναι δύο δίστιχα όπως αναφέρει η σελίδα, που αυτό το υποβαθμίζει σε ποντιακή μαντινάδα.
Είναι άλλο πράγμα φίλοι μου η στιχοπλοκή και άλλο η ποίηση.
Θεωρώ λοιπόν και ας είναι Δημώδες υπάρχει και συνέχεια και ομιλούμε για ποιητικό λόγο.
Επίσης είναι γραμμένο σε Ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο
Αρ’ έ-ρθεν και ο χει-μω-γκόν, το κρύ-ον και τα χιό-νια,
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15
Το και βέβαια τονιζόταν τότε, τον τόνο τον έφαγε ο εκσυχρονισμός…
Ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος είναι ο πιο εύχρηστος και ο πιο διαδεδομένος στίχος στη νεοελληνική ποίηση. Από το 10ο μ.Χ. αιώνα μέχρι και σήμερα, μεγάλο μέρος της νεοελληνικής ποίησης είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβους στίχους. Αυτή η ευρύτατη χρήση, τόσο στη δημοτική ποίηση όσο και στην προσωπική, υπήρξε η βασική αιτία να αποκληθεί εθνικός στίχος.
Υπάρχει ένας μονόλογος με δραματικά στοιχεία, ο εγκλεισμός των ανθρώπων εντός των καλυβιών τους, η απομόνωση, η έλλειψη δραστηριοτήτων, ο φόβος για την κακοκαιρία, όλα αυτά άφηναν μια πικρή γεύση, ένα συναίσθημα χωλό και από εκεί ακριβώς γεννάται και ξεκινά ο ποιητικός λόγος.
