Και Δημοκρατικός και Καπιταλισμός. Και Μαρξ και Άνταμ Σμίθ. Και Αντιμνημονιακός και Μνημονιακός. Και ΟΧΙ και ΝΑΙ. Και με τον Καμένο και με τον Αγαναχτισμένο. Και με το Νταούλι και με τον Ζουρνά. Και Πρώτη φορά Αριστερά και Πρώτη φορά Καπιταλιστικά. Και «Λοκάνικο και Τομάτα» που λέει και ο «επιτυχημένος» της διαφήμισης.

Και αναρωτιέται ο ταπεινός παλαίμαχος της ζωής που τα είδε ΟΛΑ… Από το να του αρπάζουν με τον πιο βίαιο τρόπο τον ιδρώτα του, να τον χρεοκοπούν, να τον λοιδορούν, να του κακοποιούν τη Δημοκρατία του και να τον έχουν καταντήσει σήμερα τον παρακατιανό της Ε.Ε. Που έφταιξε; Και όλο αναρωτιέται. ΑΦΕΛΗΣ είναι, ή έτσι τους ΦΑΙΝΕΤΑΙ; Δεν μπορεί από κάπου μπάζει το σύστημα, για να τον μετρούν διαχειριστικά ως υποπροϊόν που απλά τους αποφέρει τα οφέλη της οικονομίας ΤΟΥΣ. Και ενώ αναρωτιέται και άκρη δεν βρίσκει μ’ αυτούς που τον διαχειρίζονται. ΝΑΤΟΣ πετιέται από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας(που το θυμήθηκα), ο Πρώτη φορά Αριστερά… Εκεί που λες γλυτώσαμε απ’ αυτόν, να δούμε τι θα κάνουμε με τους άλλους. Νάτος  πάλι. Με Νέα πολιτική πλατφόρμα. Με Νέα Ιδεολογία. Με Νέα φρασεολογία, μη σου πω και με Νέα Δημοκρατία (όχι τη γνωστή), αν ερμηνεύσω ελεύθερα την αναφορά του στον Δημοκρατικό Καπιταλισμό.

Κατάλαβες φίλε συναγωνιστή του μεροκάματου και της απελπισμένης σύνταξης; Όποιος μας έλεγε ότι η πολιτική είναι ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ μας δούλεψε. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού πάνω στους οικονομικά και κοινωνικά ανέφικτους. Έτσι πιθανόν να εξηγούνται και όλα εκείνα τα ταξίδια στο Άντρο του Καπιταλισμού που πηγαινοερχόταν λες και ήταν Πατήσια – Παγκράτι, προκειμένου να ενσταλάξει την Πολιτική τους Σοφία, στους αδιόρθωτους της Δημοκρατίας μας. Ναι, αυτό το γνήσιο Τέκνον της Αριστεράς και να συμπληρώσω και της Προόδου – προ πάντων της Προόδου – αντί να μελετά εμβριθώς το ΚΕΦΑΛΑΙΟ του Μάρξ ως όφειλε, να προστρέχει στη χώρα του Κεφαλαίου ως ωφελιμότερο.

Κάπως έτσι… Και με τον Χωροφύλαξ και με τον Αστυφύλαξ ένα πράμα. Εφαρμόζει το δόγμα της πολυδιάστατης Πολιτικής του, αφήνοντας άφωνη κάθε «Αριστερή» ντουντούκα. Ακόμη και κάτι απομεινάρια που ψέλλιζαν περί Αριστερής καταγωγής και Ευρωσοσιαλισμού, ή παραμερίσθηκαν, ή λούφαξαν στις νέες αντιλήψεις της Αριστεράς και της Προόδου – προ πάντων της Προόδου – για να μην ξεχνιόμαστε. Έχοντας στο πλευρό του σταθερή αξία τη σύνθετη σύμπλευση, διαπιστώνει την υπακοή των ακολούθων του στην εφαρμοσμένη κυβιστική πολιτική, που τους αφήνει ανεπηρέαστους και έτσι τραβά για νέες «ταξιδιωτικές οδηγίες».

Πιθανόν έτσι να εξηγούνται τα οφέλη από τα υπερατλαντικά ταξίδια. Τη μια σου προκύπτει μια συμβιβασμένη «Πρώτη φορά Αριστερά» ώστε να μην υπάρξει Δεύτερη. Την άλλη σου κουβαλάει νέα Πολιτικά πρόσωπα να διανθίσουν το πολιτικό προσωπικό της Χώρας μας. Και τελευταία επανέρχεται με ένα «πολιτικό μανιφέστο» που πολλοί το θεώρησαν ως προοίμιο νέου πολιτικού φορέα. Αυτό το τελευταίο «μας τελείωσε κι ας γινόμαστε για σένα μια ζωή θυσία» που λέει και το άσμα. Τι είναι αυτός «ο Δημοκρατικός Καπιταλισμός»; Που τον ανακάλυψες βρε Αγόρι μου; Δεν ξέρω τι σπουδή έκανες πάνω στον Σκωτσέζο Οικονομολόγο του 18^ου αιώνα, ώστε να σου προκύψει ότι χωράει και η Δημοκρατία μέσα στον άκρατο Καπιταλισμό. Εκτός και αν νομίζεις πως και η Δημοκρατία είναι μια φθαρτή έννοια που πρέπει να υπηρετεί το ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ στην διαδικασία ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ και ΚΕΡΔΟΥΣ της ΑΓΟΡΑΣ. Δικοί σου οι Όροι , δικές σου και οι Ερμηνείες. Απλά να θυμίσω ότι η Δημοκρατία αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του κοινωνικού συνόλου, έναντι των ΟΛΙΓΩΝ που τους ενδιαφέρει μόνο το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΟΦΕΛΟΣ και για τον Adam Smith τον πατέρα του Καπιταλισμού αξίωμα ήταν: Το αόρατο χέρι, ως αρχή της πεφωτισμένης ιδιοτέλειας.

Μαγκλάρας Βασίλης 16/6/2025                                                                                                                        magklarasvas@yahoo. gr