ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ (Ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Μετέωροι στα μετόπισθεν της ζωής

μετρούμε τα κουκιά τους μίσους μας.

Αριθμός, από κοινού. 

Το μισοφέγγαρο της μισότρελης αγάπης μας

αλογάριαστα το φως του εξάντλησε

στα μονοπάτια της αναχώρησης

κι εμείς μισοστρατίς αδειανοί μνημονεύουμε την ανάπαυση

της μισόνεκρης ψυχής μας

την ευτυχία που κρατάει ο μίτος της Αριάδνης

την τέχνη της μοίρας να μνηστευόμαστε

καθετί άπιαστο και ναυαγισμένο.

Απολογισμός, από κοινού. 

Κάθε ματαίωση ίσον το ναυαρχείο μας

η εγωλατρεία, ο εκρηκτικός μηχανισμός μας

κι εμείς ναυαγοί τσακισμένοι στις ατυχίες της προσαρμογής

αποτύχαμε στην εκπλήρωση ξορκισμένοι από τους νεραϊδάρηδες

μιας παράδοξης φιλοσοφίας ξενόφοβοι στη σεμνή γλώσσα

αδύναμοι να ξεπικρίσουμε τις αποπλανημένες λέξεις

υποταγμένοι στην ανομβρία, κατάπληκτοι από τη φωτιά

που ξέρασαν οι κεραυνοί των ανόητων λόγων μας

ξιπασμένοι από τη κλυτή φαντασία

και τη φορητή περηφάνια μας

αφήσαμε τα ξηρόχορτα της δυσπιστίας και της πονηρίας

να ξοφλήσουν το χρέος τους στο ξεψύχισμα

του κυτταρολυτικού μας έρωτα.

Ματαίωση, από κοινού. 

Δεν μένει τίποτ’ άλλο πια από τη λησμοσύνη

των κούφιων και ανούσιων λόγων μας

μα το βοτάνι της είναι εκείνο το νεκρών

που λησμονούν τον «απάνω κόσμο»

κι εμείς δεν ανήκουμε σ’ εκείνους παρά μόνο

στους μασκαρεμένους τύραννους

της ματαιοδοξίας και της ματαιοπονίας μας

τους μεθυσμένους από την κραιπάλη της νοσταλγίας

και του ερωτικού λιγώματος.

Λησμοσύνη, από κοινού. 

Επόμενος σταθμός μας τα κρινολούλουδα των αποφάσεών μας

για μια οριστική ανατροπή των καταδικασμένων σκέψεων μας

και για λευκόνοτες μυρωδιές νέας λευκανθούς λεκινθίνης.

Επάνοδος, από κοινού. 

Αριθμός, 

Απολογισμός, 

Ματαίωση, 

Λησμοσύνη, 

Επάνοδος, 

από κοινού.