AΚΥΡΟΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ (Ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Αναιδής ο ασπρομάλλης

σκυφτός και καμπούρης

ως βασανισμένος κατάδικος

πατούσε επί πτωμάτων

αιμορραγούσε άπληστα

τις κοινωνικές συνεργασίες

ξεφάντωνε με καντάδες

συμπόσια και φαγοπότια

έπαιζε κωμωδίες εξαπάτησης

φάρσας και γελοιοποίησης

ποιητής φαιδρός κι αλαζονικός

κωφεύοντας στα λόγια των αδυνάτων

των πτωχών κι ανήμπορων ψυχών

λαθροχέρης, χειριστικός

κρυφός, μυστικός, απαρατήρητος

κοσμικός στους τρόπους

ιερέας του λαϊκισμού

ανέδιδε φως ο νεραϊδοχτυπημένος

στις λαμπερές ψυχές της αλήθειας

με επίδειξη και επιμέλεια.

Όταν τα κατακάθια της λάσπης του

ξεπλύθηκαν στα λουτρά της αποκάλυψης

οι λεονταρισμοί του λέπριασαν

κι ο κουτσαβάκης δεν έβγαλε λέξη.

Παραδόθηκε ευθύς

στις νύχτες της αϋπνίας του

προς δίκη και καταδίκη

της διαφθοράς και της φθοράς του.

Προς τι η λευκή σημαία

της δήθεν αθώωσής του;

Άκυρη, λόγω ρύπανσης

από τις άπειρες μούντζες!!!…