Την εκδήλωση άνοιξε η Πρόεδρος του Συλλόγου Στεργίου Κική. Στη συνέχεια έγινε ομιλία από τη δημοτική σύμβουλο και υποψήφια Δήμαρχο Εορδαίας, Χόλμπα Αντωνία, ενώ χαιρετισμό και παρέμβαση πραγματοποιήθηκε από το Σύλλογο Συζύγων Θανόντων ΑΞ.Ι.Α. όπου ζήτησε τη συμπαράσταση για την αποκατάσταση των συντάξεων χηρείας χωρίς όρια ηλικίας και μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης.
Oμιλία της υποψήφιας Δημάρχου, Αντωνίας Χόλμπα
Φίλες και φίλοι,
Τιμούμε τα 109 χρόνια καθιέρωσης της Διεθνούς Μέρας των Γυναικών, 109 χρόνια αγώνων του εργατικού γυναικείου και λαϊκού κινήματος για την ισοτιμία των γυναικών. Ο όρος που χρησιμοποιούμε είναι ισοτιμία και όχι «ισότητα». Στο όνομα της ισότητας καταργήθηκε και στη χώρα μας η πενταετής διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ρύθμιση που αποτελούσε την ελάχιστη αναγνώριση των βιολογικών ιδιαιτεροτήτων και αναγκών των γυναικών και αποτελούσε ένα μικρό έστω αντιστάθμισμα απέναντι σε αρνητικές συνέπειες που έχει η ανισοτιμία στα κοινωνικά και οικογενειακά βάρη που πολλαπλασιάζονται με την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών με την κατάργηση μιας σειράς εργατικών δικαιωμάτων.
Το 1910 στην Κοπεγχάγη η Γερμανίδα Κλάρα Τσέτκιν στη Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών πρότεινε και έγινε αποδεκτό, η 8η του Μάρτη να οριστεί ως Διεθνής Μέρα των Γυναικών. Η ματωμένη απεργία των εργατριών στη Νέα Υόρκη στις 8 του Μάρτη του 1857, γράφεται στην ιστορία του Παγκόσμιου Εργατικού Κινήματος. Γίνεται μέρα αγώνα για τα προβλήματα των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Άρα η 8η του Μάρτη δεν σχετίζεται με καμία πραγματική αντιπαράθεση ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες αλλά με τις εργατικές κινητοποιήσεις των εργατριών που τις εκμεταλλεύονταν οι εργοδότες τους δίνοντας μικρότερα μεροκάματα στις γυναίκες ενώ έκαναν την ίδια δουλειά με τους άντρες. Διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας γιατί όλοι άντρες γυναίκες και παιδιά δούλευαν σε άθλιες και εξοντωτικές συνθήκες.
Στην πορεία των 109 χρόνων χιλιάδες γυναίκες αγωνίστριες επώνυμες και ανώνυμες, επέλεξαν το δρόμο του οργανωμένου αγώνα, της ρήξης με την πολιτική της εκμετάλλευσης, την αντίσταση στο σύστημα που τρέφεται αναπαράγοντας και πολλαπλασιάζοντας την ανισοτιμία στις γυναίκες της εργατικής τάξης. Χιλιάδες γυναίκες συμμετέχοντας στο λαϊκό κίνημα και στους εργατικούς αγώνες ανάγκασαν το καπιταλιστικό σύστημα να παραχωρήσει κατακτήσεις στην εργατική τάξη και στη λαϊκή οικογένεια.
Η σημερινή εκδήλωση είναι η πρώτη “μεταμνημονιακή” για την ημέρα της γυναίκας με τους 700 και πλέον εφαρμοστικούς νόμους να είναι σε ισχύ, με τα “ματωμένα πλεονάσματα” μέχρι το 2060, με τα “εαρινά” εξάμηνα . Οι γυναίκες του μόχθου “δεινοπαθούν” μεταξύ ανεργίας και ευέλικτης εργασίας, χωρίς δικαιώματα υφίστανται την εργοδοτική τρομοκρατία, έρχονται αντιμέτωπες με την εμπορευματοποίηση της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας και δίνουν τη μάχη για να τα βγάλουν πέρα με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας και τη φορολεηλασία. Η Δυτική Μακεδονία είναι πρώτη στην ανεργία με πρωταθλήτριες τις γυναίκες και τους νέους.
Πίσω από τα ψίχουλα του κοινωνικού μερίσματος την αύξηση του κατώτατου μισθού επιδιώκει η κυβέρνηση να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Θέλει να κρύψει μεταξύ άλλων ότι από τη μια είναι αυτή που εφαρμόζει τον μνημονιακό νόμο Βρούτση τώρα και Αχτσίογλου που κατάργησε τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και από την άλλη με την πολιτική της μονιμοποιεί την ανακύκλωση της φτώχειας. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα λίγα ευρώ παραπάνω του κατώτατου μισθού τα οποία και φυσικά θα πάρουμε , γιατί είναι αποτέλεσμα των αγώνων αλλά θέλει συμβιβαστούμε με την λογική των υποκατώτατων αναγκών αλλά και δικαιωμάτων, δηλαδή με τη φτώχεια και τη μίζερη ζωή.
Η θέση της γυναίκας επιδεινώνεται αφ’ενός από την ένταση της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης και αφετέρου γιατί η κατάσταση του κινήματος βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες.
Γι’αυτό το γυναικείο κίνημα πρέπει να συμβάλει ώστε να μη νομιμοποιήσουμε την άθλια κατάσταση που βιώνουμε. Να μην θεωρήσουμε ότι πρόκειται για μια δεδομένη αντικειμενική κατάσταση που δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Μακριά από μας η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια. Γι’ αυτό και το σύνθημά μας είναι :
Γυναίκες,
Οι δικές μας ανάγκες δε χωράνε στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης. Παλεύουμε για μια ζωή που μας αξίζει.
Η ολόπλευρη κοινωνική ανάπτυξη της γυναίκας, η ισοτιμία και η χειραφέτησή της Προϋποθέτουν την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών στο σύνολό τους. Και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης που αντικειμενικά μπορούν να συμβάλουν στην ικανοποίηση των ιδιαίτερων κοινωνικών αναγκών της γυναίκας , με βάση το ρόλο της στην αναπαραγωγική διαδικασία της μητρότητας.
Τι εμποδίζει λοιπόν να λυθούν αυτά τα προβλήματα;
Εμπόδιο στη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς ζωής αποτελεί ο ματωμένος δρόμος της ανάπτυξης, με κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών κολοσσών και όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας.
Τα εργαλεία της ΕΕ περί «εναρμόνισης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» κατακερματίζουν τη ζωή της γυναίκας, φέρνοντας σε αντιπαράθεση το δικαίωμά της στην εργασία με την κοινωνική ανάγκη προστασίας της μητρότητας, της οικογένειας. Προκλητικά παρουσιάζουν ως ζήτημα ατομικής ευθύνης και ικανότητας της γυναίκας την «επιλογή» ανάμεσα στην «επαγγελματική ανέλιξη» και τη δημιουργία οικογένειας.
Ολοι μαζί «βαφτίζουν» «ίσες ευκαιρίες» για άνδρες και γυναίκες την εργασιακή ζούγκλα, τη ζωή – λάστιχο των εργαζόμενων γυναικών. «Ισες ευκαιρίες» στην πολιτική της ΕΕ, που υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες, και εξειδικεύουν οι Περιφέρειες και οι δήμοι που εναρμονίζονται με την ΕΕ, σημαίνει:
- Ευέλικτη εργασία, δηλαδή μερική απασχόληση, δουλειά από το σπίτι, δουλειά με το μπλοκάκι, «ευέλικτα» δικαιώματα, σπαστά και ακανόνιστα ωράρια, δουλειά τις Κυριακές. Σε επίπεδο ΕΕ το 31,5% των εργαζόμενων γυναικών να είναι με μερική απασχόληση.
- Δουλειά χωρίς μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, με κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων, όπως συμβαίνει στην καθαριότητα των δήμων, που οι γυναίκες δουλεύουν πίσω από τα απορριμματοφόρα στις πιο άθλιες συνθήκες.
- Περιπλάνηση από πόλη σε πόλη, ακόμα και από χώρα σε χώρα. Αυτή την πραγματικότητα βιώνουν χιλιάδες γυναίκες υγειονομικοί, αναπληρώτριες και ωρομίσθιες εκπαιδευτικοί, άλλες μισθωτές επιστήμονες, χωρίς μέτρα στήριξης της οικογένειας. Γιατί για το κράτος και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς, η μητρότητα αποτελεί «κόστος».
Όταν η πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χτες, κλείνει την κάνουλα της κρατικής χρηματοδότησης για δημόσιες κοινωνικές υποδομές στήριξης της οικογένειας, προστασίας της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος, για ποια συμμετοχή, για ποια γυναίκα στα αλήθεια ενδιαφέρονται; Ή μήπως η ποσόστωση 40% στα Ψηφοδέλτια θα συμβάλει σαν φάρμακο δια πάσαν νόσον;
Τα προγράμματα που προωθούνται από την κεντρική, περιφερειακή και τοπική διοίκηση, κυρίως μέσω του ΕΣΠΑ π.χ. για τη δωρεάν «φιλοξενία» παιδιών στους δημόσιους ή ιδιωτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, δεν αντιμετωπίζουν ούτε το πρόβλημα συμμετοχής ή αποκλεισμού των παιδιών από τις δομές, ούτε τα προβλήματα στους όρους και τις προϋποθέσεις για τη διαπαιδαγώγησή τους, ούτε καταργούν τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα, ποσοστό μικρότερο του 10% των παιδιών έως 3 ετών και μικρότερο του 60% των παιδιών 3 έως 6 ετών πηγαίνουν σε δομές παιδικής φροντίδας.
Οι Περιφέρειες και οι δήμοι, με τον αναβαθμισμένο ρόλο των «μικρών πρωθυπουργών που είναι κοντά στον πολίτη», ουσιαστικά προωθούν τη λογική της εξάρτησης των δικαιωμάτων μας από τα προγράμματα… Ακόμα και η πρόληψη, η προστασία των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών επαφίεται σε προγράμματα της ΕΕ με ημερομηνία λήξης και ανακυκλώσιμους εργαζόμενους.
Βαφτίζουν σύγχρονο και νέο να καθίσταται ατομική υπόθεση ό,τι θα έπρεπε να είναι κοινωνικό δικαίωμα. Για μας αυτό είναι παλιό και βαθιά οπισθοδρομικό.
Δεν θα συμφωνήσουμε με τοποθετήσεις που λένε «γυναίκες ψηφίστε γυναίκες» ή ότι τα «γυναικεία προβλήματα δεν έχουν χρώμα και κόμμα». Θα σας θυμίσουμε την Μέρκελ και την Θάτσερ και το γεγονός ότι εισηγήτρια για των κατώτατο μισθό των 586 ευρώ και τον υποκατώτατο των 511 ήταν η κυρία Τζάκρη σήμερα ΣΥΡΙΣΑ και χθές ΠΑΣΟΚ . Αλλά και πιο πρόσφατα γυναίκα είναι η διευθύντρια των Market in η οποία καλούσε τους εργαζόμενους να χαμογελούν γιατί αμείβονται με 300 ολόκληρα ευρώ σε αντίθεση με κάποιους που παίρνουν μηδέν. Όμως, με απόλυτη ειλικρίνεια και στα ίσια, σας λέμε ότι όταν με το ένα χέρι ψηφίζουν το τσάκισμα κάθε εργασιακού, ασφαλιστικού, κοινωνικού δικαιώματος της γυναίκας και με το άλλο χέρι υποστηρίζουν την άνοδο της συμμετοχής των γυναικών στα ψηφοδέλτια, στα όργανα των κρατικών θεσμών, τότε το σύνθημα «γυναίκες μπροστά» είναι το λιγότερο υποκριτικό. Την ποσόστωση την χαιρετίζει η Γενική Γραμματεία Ισότητας.
Κατά τη γνώμη μας, οι δυσκολίες στη ζωή και στη συμμετοχή της γυναίκας της λαϊκής οικογένειας δεν οφείλονται στο βαθμό εκπροσώπησης των γυναικών στο Ευρωκοινοβούλιο, στα υπουργικά συμβούλια, στα όργανα των αστικών κομμάτων. Έχουν αφετηρία τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν αυτά τα όργανα. Με ποιον είναι, για ποιον δουλεύουν, ποιον υπηρετούν.
Αναφέρονται ως θετικά μέτρα για τη γυναίκα, από την κυβέρνηση και την ΕΕ, το «Βαρόμετρο», το «Παρατηρητήριο», η «Ευρωπαϊκή Χάρτα», η αύξηση της ποσόστωσης στα ψηφοδέλτια και άλλα τινά. Για μας βαρόμετρο είναι το πόσο περισσότερες γυναίκες παίρνουν τη θέση τους μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Πόσο περισσότερες θα βαδίσουν στο δρόμο του αγώνα για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα.
Η συμφωνία των Πρεσπών που κυρώθηκε πρόσφατα είναι μια επαίσχυντη συμφωνία που δεν συμφέρει ούτε στον Ελληνικό λαό αλλά ούτε και στο λαό της γείτονος χώρας. Έγινε κατά παραγγελία των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων του ΝΑΤΟ –ΕΕ—ΗΠΑ στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με την Ρωσία και την Κίνα και βέβαια έχει την αποδοχή της άρχουσας τάξης η οποία προσδοκά οφέλη. Η συγκεκριμένη συμφωνία ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για το «διαίρει και βασίλευε» για αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια για την καλλιέργεια μίσους ανάμεσα στους λαούς. Εμπεριέχει σπέρματα αλυτρωτισμού, καθώς το άρθρο 1 μιλάει για «Μακεδονική» γλώσσα και «Μακεδονικό» έθνος. Ιστορικά και πολιτικά δεν τεκμηριώνεται η διαμόρφωση «Μακεδονικής» γλώσσας και «Μακεδονικού» έθνους.
Αλυτρωτικό είναι και το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική». Η γεωγραφική Μακεδονία μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων μοιράστηκε κατά 52% στην Ελλάδα, 38% στη Σερβία, 9,5% στη Βουλγαρία και 9,5% στην Αλβανία.
Στο άρθρο 2 περιγράφονται αναλυτικά οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας, ότι θα στηρίξει την ένταξη της Π.Γ.Δ.Μ. στους δυο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας.
Το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας ασφάλειας και ο λαός πρέπει να ξέρει ότι στα Βαλκάνια αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη ένας μεγάλος οικονομικός πόλεμος για τις αγορές, τις πρώτες ύλες, τους αγωγούς ο οποίος έχει φθάσει σε σημείο στρατιωτικών προετοιμασιών με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς. Η κυβέρνηση με τη συμφωνία των Πρεσπών έδωσε ένα ακόμα δείγμα, συνολικής στήριξης σε ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και φέρει επάξια τον τίτλο του σημαιοφόρου των ΝΑΤΟικών επιλογών. Συγκεκριμένα:
Έχει συμφωνήσει για το πρώτο πυρηνικό πλήγμα.
Έχει γεμίσει με πυρηνικά τον Άραξο με την Ρωσία να δηλώνει ότι όποιος έχει πυρηνικά είναι μαγνήτης.
‘Έχει γεμίσει την Ελλάδα με βάσεις.
Δαπανά κάθε χρόνο 4,2 δις για Νατοικές δαπάνες.
Κατά την διάρκεια της συζήτησης στη βουλή για τις δημογραφικές εξελίξεις στη χώρα μας από τη μείωση των γεννήσεων και την αύξηση της μέσης ηλικίας του πληθυσμού περίσσεψε η υποκρισία από όλους τους άμεσα υπεύθυνους. Από κείνους που ψήφισαν μνημονιακούς και αντιλαϊκούς νόμους έχουν δεσμευτεί απέναντι στους επιχειρηματικούς κολοσσούς και έχουν διαγράψει από το λεξιλόγιό τους τη φράση «μόνιμη και σταθερή δουλειά για τη νεολαία»Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει οδηγήσει ώστε οι νέοι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέες γυναίκες να αναβάλλουν τη δημιουργία οικογένειας, κάτω από την ανασφάλεια της ανεργίας και της και της εργασιακής περιπλάνησης, της εργασιακής ζούγκλας, της μετανάστευσης των «ελάχιστων» και «υποκατώτατων» δικαιωμάτων.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων “Made in EE” οδηγούν στον κατακερματισμό της κοινωνικής ζωής , φέρνοντας σε αντιπαράθεση το δικαίωμα στην εργασία με την κοινωνική ανάγκη προστασίας της μητρότητας, της οικογένειας.
Η συζήτηση για τους δημογραφικούς δείκτες είναι πρόκληση την ίδια στιγμή που η μητρότητα γίνεται συνώνυμο της ανεργίας ή της απόλυσης στον ιδιωτικό τομέα επειδή αποτελεί «κόστος» για το κράτος και τα μονοπώλια. Υποκριτές και Φαρισαίοι στη Βουλή ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ υπερασπίσθηκαν όλοι μαζί την πολιτική που θυσιάζει κάθε ανάγκη της λαϊκής οικογένειας στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων μετατρέποντας σε εμπόρευμα τη μητρότητα.
Φίλες και φίλοι,
Η 8η Μάρτη μας θυμίζει ότι μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουμε να παλεύουμε για τα ίδια προβλήματα , με τα ίδια αιτήματα. Έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η ισονομία και η χειραφέτηση των γυναικών γίνεται πράξη σένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Γι’αυτό δεν διεκδικούμε ποσόστωση στη ζωή και τα δικαιώματα.
Διεκδικούμε ότι μας ανήκει.
