Διότι ως «Έρωτα», νοούμε μόνον την προς εξομοίωση με τον Θεό ροπή του ανθρώπου, αλλά και διότι ο Θεός «Αγάπη εστίν». (Στρατής Οικονόμου)
Ο συγγραφέας Στρατής Οικονόμου στο βιβλίο του «Η ΟΔΟΣ ΕΠΑΝΟΔΟΥ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΣΤΗ ΖΩΗ, ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ» κατευθύνει τον αναγνώστη απευθείας στη θεματολογία του με τον «Ύμνο στον (Θείο) Έρωτα και στην Αγάπη.
Στο ενημερωτικό του σημείωμα, σου δίνει το μήνυμα ότι θα καλύψει την ανάγκη σου για επικοινωνία μαζί του, η οποία για να γίνει, πιστεύει πως δεν υπάρχει άλλη Οδός εκτός από την πορεία σου προς τον Θεό για να τον γνωρίσεις, εφόσον διατηρείς την ακριβή «εικόνα» του και σου δίνεται η δυνατότητα να λειτουργήσεις «καθ’ ομοίωσίν Του».
Καταλαβαίνεις ευθύς εξαρχής από τα λεγόμενα του συγγραφέα ότι διαβάζοντας το Διδακτικό του Δοκίμιο, θα δώσεις έναν αγώνα μέσα σου για το «γνώθι σ’ αυτόν» και αυτό είναι που σου κινεί το ενδιαφέρον να κάνεις τον αγώνα αυτόν με μια σύνδεση και σχέση με τον Θεό, μέσα βέβαια στα όρια της ανθρώπινης δυνατότητάς σου, για το ποιος είναι ο Θεός.
Η γραφή του συγγραφέα είναι απλή και κατανοητή. Απευθύνεται στον αναγνώστη στον ενικό αριθμό. Του μιλάει για τον σκοπό που έγραψε το βιβλίο θεωρώντας ότι πλέον γίνεται πνευματικό του παιδί και γιατί όχι – αν δεν σ’ ενοχλεί, αναγνώστη – ακόλουθος Διδασκάλου – Οδηγού, που θέλει να σε βοηθήσει στην αποκάλυψη και μαζί σου χέρι – χέρι να πορευτείτε στην Οδό. Είναι συγκλονιστικό το επικοινωνιακό αυτό χάρισμα που διαθέτει και μέσα από τη γραφή του για να σε οδηγήσει στη Ζωή της Αλήθειας με τα ορατά και αόρατα εμπόδια της.
Διαβάζοντας τις πρώτες σαράντα σελίδες, σου αποτυπώνεται στο μυαλό αμέσως η έκφραση: «Κύριε, δεν έχω άνθρωπο». Γι΄ αυτό διαβάζεις κι επικοινωνείς με τον Δάσκαλό σου – συγγραφέα και νιώθεις κι εσύ Μαθητής του, επειδή όντως έτσι είναι: Δεν έχεις άνθρωπο. Αυτόματα σου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Διογένη, ο οποίος όταν τον ρωτούσαν «γιατί κρατάς φανό, ημέρα;» απαντούσε: «Αναζητώ άνθρωπο».
Ο Δάσκαλός σου, επειδή έχει λάβει ήδη το «μήνυμα–φανό» πριν από σένα, μ’ ένα αξιοθαύμαστο όντως τρόπο θα επικοινωνήσει μαζί σου, βοηθώντας σε με την σπλαχνικότητά του να ακολουθήσεις το παράδειγμα του Χριστού: – Σήκω επάνω, σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα, σου λέει. Τα λόγια που είπε ο Ιησούς σ’ ένα παράλυτο. Μ’ αυτόν τον τρόπο σε παρακινεί να πάψεις να αδρανείς. Κι εσύ, έχοντας την πίστη μέσα σου, μπορείς να το κάνεις. Να νικήσεις τις βασανιστικές φοβίες σου, τις εσφαλμένες ιδέες σου, τις ιδιαίτερες εμμονές σου, τις κρίσεις του πανικού σου. Και το κάνεις! Βγαίνεις άφοβα έξω στον κόσμο ξεπερνώντας τες!
Είναι όντως συγκλονιστικός ο τρόπος που επιδράει στον ψυχισμό σου και που σε κάνει ο συγγραφέας – Δάσκαλος να διαπιστώσεις ότι είσαι καλά ή ότι έγινες επιτέλους καλά μόνο και μόνο από την Αγάπη του, όπως εκείνη του Κυρίου, την οποία σου δίνει απλόχερα, επειδή Εσύ του την ζήτησες. Γιατί; είναι το ερώτημα και η απάντηση η εξής: Επειδή έχει μέσα του την Αγάπη για τον άνθρωπο. Πρόσεξε! Σου τονίζω: την Αγάπη. Το αποτέλεσμα; Δάκρυα χαράς και συγκίνησης για την Αγάπη που πήρες και δεν αισθάνεσαι πια μόνος. Αυτή σε βοηθάει να πορευτείς στη ζωή σου! Έχεις την Αγάπη Του!
Στα κεφάλαια της Αρχής και της Κίνησης του ανθρώπου, διδάσκεσαι – σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού – την κατάκτηση της Αρετής, την κατάργηση της Συμφεροντολογικής και οδηγείσαι με ταπεινοφροσύνη και υπακοή, από ψυχολογική σκοπιά, σε μια πάλη μέσα σου να ψυχαναλύσεις τους μηχανισμούς άμυνας του «Εγώ» σου, που περιλαμβάνει πολλά θέματα, τα οποία σου αναλύει με απόλυτη ακρίβεια, μοναδικές απαντήσεις και θεωρίες πληροφοριών που βοηθούν στην υψηλή ποιοτική σου εξέλιξη ώστε να σου δοθεί η επιθυμία της Αρετής, της Αφοβίας και της Αγάπης που επιφέρουν την πλήρη ευταξία της ψυχής, τη σωτηρία και την αθανασία της, όπως λέει ο συγγραφέας.
Αρχίζεις πλέον να οδηγείσαι με επιστημονική ακρίβεια και θεολογική κατεύθυνση στον δρόμο για το ταξίδι της Μεταμόρφωσής σου. Η ψυχή σου εξελίσσεται, δεν είναι πλέον παγωμένη, λόγω των εγωιστικών επιθυμιών σου και αποκτά συγκεκριμένο προορισμό με αποστολή, σε πνευματικό και πρακτικό επίπεδο, όπως σε θέματα υγείας και σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής σου, επικοινωνώντας πλέον ορθά με τον εαυτό.
Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή! Αν ο Μαθητής – αναγνώστης δεν μελετήσει με ορθόδοξη άσκηση προσεκτικά και με επιμέλεια τις επισημάνσεις του συγγραφέα – Δασκάλου του, δεν θα γίνει συνειδητά μάρτυρας της αποκάλυψης του Σύμπαντος μέσα του ούτε και θα γίνει η εν Χριστώ Μεταμόρφωση της ψυχής του, την οποία ζητάει διακαώς. Σ’ αυτό θα συνιστούσα στον αναγνώστη που θέλει να θεραπευτεί και να μεταμορφωθεί, αν θέλει να επιταχυνθεί το αποτέλεσμα που προσδοκάει, να ακολουθήσει το δρόμο της ταπείνωσης, της προσευχής και της μελέτης του Λόγου του Θεού, όπως πολύ σωστά ο συγγραφέας παραπέμπει τον Μαθητή του να διαβάσει, για γρήγορη κατανόηση και μεγαλύτερη εμβάθυνση στην Αγία Γραφή, τους νηπτικούς Πατέρες της Εκκλησίας, τους στωικούς φιλοσόφους και άλλους.
Το γεγονός ότι ο συγγραφέας κάνει έκκληση ιδιαίτερα προς τους λαϊκούς καλλιτέχνες (στιχουργούς, σεναριογράφους, συγγραφείς, κυρίως του ελαφρύ θεάτρου), οι οποίοι, όπως μας λέει, δυστυχώς έχουν εναπομείνει οι μόνοι «παιδαγωγοί» των λαϊκών μαζών, να προσέξουν από το βιβλίο αυτό τουλάχιστον τις έννοιες: «πόθος, πάθος, ανάγκη, Αρετή, Έρωτα, Αγάπη», έννοιες καθοριστικές για το μορφωτικό επίπεδο του λαού μας.
Στο κεφάλαιο του με το προπατορικό αμάρτημα, με παραπέμπει ως λαογράφο σ’ ένα παραμύθι που μου είχε πει κάποτε μία γιαγιά Α’ προσφυγικής γενιάς του Πόντου, σχετικά με τον Διάβολο, που μπορεί να ξεγελάσει τον καθένα από εμάς, όπως έκανε τότε στους Πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα. Σύμφωνα με την πλοκή του παραμυθιού εκείνου, ο Διάβολος με την ενέργειά του κεντρίζει τα σώματα δύο αλλόθρησκων νέων και τους ενώνει με τα δεσμά του γάμου, αλλά με αλλαξοπιστία του νέου. Η συνέχεια είναι δραματική. Η αλλόθρησκη νέα, για συμφεροντολογικούς λόγους, τον αναγκάζει να παντρευτεί άλλες δύο γυναίκες, να τεκνοποιήσει εκείνος και με τις τρεις και κατόπιν οι γυναίκες του να θέλουν να επισυνάψουν ερωτικές σχέσεις η μία με το γιο της άλλης. Ο άνθρωπος εκείνος, μεσήλικας πια, καταλαβαίνει το λάθος που έκανε να αλλαξοπιστήσει και γυρνάει στο πατρικό του σπίτι μετανιωμένος, ζητώντας συγχώρεση από τον γέρο πατέρα του, ο οποίος του την δίνει απλόχερα μαζί με την Αγάπη του, που τον λυτρώνει και απαλύνει τον πόνο της ψυχής του, γιατί προηγουμένως ο θυμός και η οργή του τον έκαναν επιθετικό και αποπειράθηκε να σκοτώσει τους τρεις γιους του, που δεν έφταιγαν σε τίποτα.
Θυμός, οργή, επιθετικότητα! Τρεις λέξεις που η μία συνοδεύει την άλλη και καθοδηγούνται από την Διαβολική ενέργεια και όχι από τον Λόγου του Θεού. Ο συγγραφέας όμως, δίνοντάς σου την γνώση και την επίγνωση της συνειδητής σου ύπαρξης, μέσω της άριστης επιστημονικής του κατάρτισης, κυριολεκτικά θαρρώ πως πιάνει τον «Διάβολο» από τα «κέρατα» και τον φέρνει μπροστά σου να τον αντικρίσεις, να δεις τελικά ποιος είναι, να τον αναγνωρίσεις και να καταλάβεις την αμαρτία σου. Και τότε επέρχεται συνειδητή η αλλαγή της Μεταμόρφωσής σου. Καθρεφτίζεσαι ψυχικά μέσα του, νιώθεις την Εντροπία και την Μετάνοια …. και τον αποστρέφεσαι…. Η αιτία του κακού είναι πλέον οφθαλμοφανής. Τον αποδιώχνεις μια κι έξω απ’ τη ζωή σου και επέρχεται η κάθαρση της ψυχής σου. Η σύγχυση που σου δημιουργούσε και σου καθιστούσε ματαιοδοξία και παραλογισμό, αποσυμφορίζεται από τα προβλήματα της ψυχής σου, μέσα στην οποία θέριευε ως ακόμη και η παιδεία της γλώσσας που χρησιμοποιούσες, που δυσκόλευε την λεκτική σου επικοινωνία και συμπεριφορά.
Σ’ αυτό το θέμα, ο συγγραφέας σου δίνει στοιχεία δυναμικής ψυχογλωσσολογίας, με βασικές σκέψεις, έννοιες και προτάσεις, για να καταλάβεις και να ξεχωρίσεις τι σημαίνουν οι λέξεις «έρως», «συνουσία», «ηδονή», «αγάπη». Και επιπλέον, χρησιμοποιεί τη λέξη «Λόγος» ως πρόσωπο του Τριαδικού Θεού. Αναλύει τις λέξεις: «ταπεινοφροσύνη», «υπακοή», «υπομονή», «αλήθεια», «ελπίς», «πίστη», «αγάπη» και σε οδηγεί στην κατεύθυνση του Θεού – Λόγου, καθώς είπε ότι «Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή».
Εδώ θα σταθώ στις λέξεις «ελπίς», «πίστη», «αγάπη», επειδή μου δημιούργησαν κατάπληξη στο γεγονός ότι πριν από χρόνια ως λαογράφος έγραψα ένα παραμύθι που στηριζόταν σ’ αυτές τις λέξεις, οι οποίες ήταν δώρα του Θεού σε μια γιαγιά μόνη «δίχως άνθρωπο» και η οποία με αυτές τις λέξεις έσωσε την ανθρωπότητα. Αναρωτιέμαι αν τότε έγραψα το παραμύθι εκείνο υποσυνείδητα ή από ένστικτο, επειδή δεν είχα ουσιαστικά τις πρέπουσες γνώσεις και δεν είχα καμία επικοινωνιακή σχέση του τύπου Δασκάλου – Μαθήτριας με τον συγγραφέα για το θέμα αυτό.
Όπως και να ΄χει το θέμα, όμως διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, συνειδητοποιώ ότι ο συγγραφέας μέσω της γραφής του γίνεται όντως φορέας πολιτισμού στο να μπορεί ενσυνείδητα να εμπνεύσει όχι μόνο εμένα, αλλά και άλλους λαογράφους, μέσα από τις καταρτισμένες γνώσεις του, να μεταδώσουμε τα «Φώτα» του και μέσω της δικής μας γραφής – εξελισσόμενης πλέον λόγω πολλαπλών γνώσεων – στις επόμενες γενιές και γιατί όχι, μέσα από εικόνες του συμβολισμού της Οδού της Θεώσεως. Χρήσιμα «Φώτα» για τις περαιτέρω αναλύσεις του στο τι είναι «Μηχανή» Άνθρωπος, στην εκμηχάνιση δηλαδή του ανθρώπου, στο τι είναι ο «Θεάνθρωπος» και τι σημαίνουν οι λέξεις αυτές. Προβάλλει έτσι στο νου μας τον «Λόγο» της ενανθρωπίσεως του «Θεού – Λόγου», όπως μας λέει, «δια μέσου Εκείνου (Μεσσία), να ενεργοποιηθεί η δυνατότητα «Ευλογείν τον Θεόν».
Η τριαδικότητα της λειτουργίας του εγκεφάλου και ο λαβύρινθος , – χώρος εξορίας χωρίς δυνατότητα διαφυγής, που συμβολίζει τις δυσκολίες του ανθρώπου για την ανακάλυψη του εαυτού του, – και ο Μινωικός λαβύρινθος με τις σημαντικές μυθολογικές πληροφορίες για την κατανόηση του μύθου, με μαθηματική ακρίβεια, που αναλύει ο ίδιος ο συγγραφέας με τους αριθμούς, σχετίζεται με την «καθ’ ομοίωσιν» απόλυτα απλής τριαδικότητας του Θεού. Σου εξηγεί ότι η Μονάδα είναι η Αρχή, αλλά και το τέλος κι όλοι οι αριθμοί αναγεννιούνται από τη Μονάδα και το Τέλος αναγεννά την Αρχή. Από κει και στο εξής, μέσω των αριθμών και την ανάλυσή τους, πετυχαίνει και σε φέρνει στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αφού προηγουμένως κατορθώσει να σε βγάλει με αξιοθαύμαστο τρόπο από τον Λαβύρινθο της ψυχής σου.
Στα κεφάλαια της τριμερούς και τρισυπόστατης ψυχής του ανθρώπου, στους αναβαθμούς των μερών της ψυχής κατά την πορεία υποστασιοποιήσεως τους, στην λειτουργία των τριών υποστάσεων, καθώς και στη γεωμετρική έκφραση της δημιουργίας του κόσμου, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι έννοιες τόσο του απολύτου μηδενός – χάους, όσο και του απείρου – σύμπαντος, εμπεριέχονται στην έννοια του Δημιουργού – Θεού, όπως μας διαβεβαιώνει κι ο ίδιος ο συγγραφέας.
Στα επόμενα κεφάλαια που ακολουθούν, ο συγγραφέας καταφέρνει να σε κάνει, σε επίπεδο μυσταγωγίας, να συνομιλείς για ώρες με τον εαυτό σου και να απαντάς, εσύ ο ίδιος ο εαυτός, στις ερωτήσεις που είχες τόσο καιρός θαμμένες μέσα σου. Κλείνεσαι για ώρες στην απομόνωσή σου και αρχίζεις την Ψυχοθεραπευτική σου αγωγή, με τον πλούτο των γνώσεων που έχεις πλέον αποκτήσει. Αλλάζουν όλα μέσα σου. Ανατρέπονται οι θεωρίες σου. Αποκτάς το «γνώθι σ’ αυτόν». Έχεις επίγνωση του τι ακριβώς σου συμβαίνει. Έχεις την Πίστη πλέον ότι θα αντιμετωπίσεις όλα τα προβλήματά σου (ψυχικά, κοινωνικά, εργασιακά, οικογενειακά, περιβαλλοντικά κ.α.) και τις φοβίες σου. Καλείσαι να διακυβεύσεις τις επιθυμίες σου και κάνεις μια καταγραφή των αποτελεσμάτων της Μεταμόρφωσής σου, νιώθοντας ψυχική ανάταση και αγαλλίαση. Φθάνεις στην κορυφή της Οδού που σε ενώνει με τον Θεό. Πέφτεις στα γόνατα και προσεύχεσαι να ενωθείς μαζί Του, δεχόμενος κι αντανακλώντας στο Σύμπαν την Δύναμη «ΑΓΑΠΗ».
Και βάζω ένα τέλος στα γραφόμενά μου μ’ αυτή τη λέξη που έχει ο συγγραφέας στο βιβλίο του:
«Αλληλούια!»
