ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ (Ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Ψίθυροι πέρα τον Μάη φωνάζουν

πουλιά στον αγέρα «άνοιξη» κράζουν.

Δέντρα ανθισμένα – ξύπνησε η φύση –

και πρασινισμένα, γιορτάζει η Κτίση.

Πρωτομαγιά, τα λούλουδα ανθίζουν κι ευωδιάζουν

άνδρες, γυναίκες και παιδιά, όλοι μαζί γιορτάζουν.

Πουλιά κελαηδούνε στης φύσης την Κτίση

τον Μάη υμνούνε αυγή μέχρι δύση.

Μηνύματα στέλνουν ειρήνης για μας

μνήμες μας φέρνουν χαρές της καρδιάς.

Πρωτομαγιά, κελάηδημα πουλιών και μελωδίες

άνδρες, γυναίκες και παιδιά κάνουν τις χορωδίες.

Ο Μάης γιορτάζει, παιδάκια γελούνε

ρυάκι πηγάζει, πουλιά κελαηδούνε.

Πλέξτε στεφάνια την πρώτη του Μάη

του ήλιου τα μάγια, ψυχής πυροφάνι.

Πρωτομαγιά, η φύση μας οργιάζει μεγαλείο

άνδρες, γυναίκες και παιδιά πιστεύουν είναι Θείο.

Έρωτες και πάθη ετούτη η μέρα

φύση που πλάθει, μύρα του αγέρα.

Πνοή κι όχι ξέρα, ζωή που ελπίζει

πέρα ως πέρα τη γη μας καρπίζει.

Πρωτομαγιά κι οι έρωτες παίζουνε το κρυφτούλι

άνδρες, γυναίκες και παιδιά την έχουνε για γούρι.

Σαν τούτη τη μέρα αγώνες, θυσίες

χύθηκε αίμα και κάνουν πορείες.

Η δικαιοσύνη και η λευτεριά μας

πάντα ας γίνει το σύνθημά μας.

Πρωτομαγιά συνθήματα πλανιούνται στον αγέρα

άνδρες, γυναίκες και παιδιά τη βία κάνουν πέρα.